Άντονι Μπλουμ: Χριστούγεννα
Του Anthony Bloom
Σε ένα από τα κείμενα της Αγίας Γραφής αναφέρεται ότι μέχρι πριν από την έλευση του Κυρίου η ανθρωπότητα είχε παρακμάσει στο πέρασμα των αιώνων, δεδομένου ότι ο άνθρωπος είχε χάσει την επαφή του με το Θεό και η κοινωνία μεταξύ Θεού και ανθρώπων είχε καταστεί αμυδρή.
Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει ότι στο εξής (μετά την Ανάσταση του Κυρίου), ολόκληρη η δημιουργία προσμένει με λαχτάρα την τελική έλευση και αποκάλυψη του Υιού του Θεού στον κόσμο κατά τη Δευτέρα Παρουσία, προσμένει δηλαδή τη στιγμή που ο άνθρωπος θα έχει γίνει πραγματικά άνθρωπος με πληρότητα, με όλη την ομορφιά και τη δόξα που περικλείει αυτή η αποστολή του.
Και την ημέρα που εορτάζουμε την γέννηση του Χριστού, την ενσάρκωση του Υιού του Θεού, μπορούμε να δούμε ότι η αρχή μιάς νέας εποχής ήρθε. Η εποχή που η ανθρωπότητα είχε παρακμάσει και γεράσει (εξαιτίας της πορείας της στο πέρασμα των αιώνων), η εποχή που ο Θεός ως παντοδύναμος προξενούσε μεν το δέος αλλά φαινόταν απόμακρος για τον άνθρωπο έφτασε στο τέλος της. «Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΗΜΩΝ», αυτή είναι η έννοια της λέξης «ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ», ο Θεός δηλαδή βρίσκεται ανάμεσά μας. Έκτοτε ο κόσμος δεν είναι ο ίδιος. Μένουμε σε ένα κόσμο όπου ο Θεός είναι ανάμεσά μας, είναι η ζώσα ισχύς, η έμπνευση, η ίδια η ζωή. Η αιωνιότητα έχει ήδη έρθει. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στο Ιερό Βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρει ότι ο Χριστός είναι το «τέλος», χρησιμοποιώντας στην Ελληνική γλώσσα όχι το ουδέτερο γένος που θα ήταν σωστό Γραμματικά αλλά το αρσενικό γένος, επειδή στη λέξη τέλος δεν αποδίδει την έννοια της μιάς δεδομένης στιγμής μέσα στο χρόνο, ούτε την έννοια ενός συμβάντος, αλλά «Τέλος» είναι ο ερχόμενος Κύριος.
Ναι όλοι περιμένουμε την ημέρα που ο Κύριος θα επιστρέψει με δόξα, το τέλος της Ιστορίας όπου θα γίνει η κρίση της ανθρωπότητας απ’ αρχής, όταν ο Θεός θα είναι τα πάντα (η μοναδική πραγματικότητα και η μοναδική αναφορά για τα πάντα δηλαδή). Ήδη όμως ο Θεός βρίσκεται ανάμεσά μας και έχουμε οπτική του προορισμού που έχει ο άνθρωπος και τι μπορεί να γίνει εφόσον έχει κοινωνία με το Θεό. Πρόκειται για την προσφορά του προς εμάς. Ο Θεός προσφέρει την αγάπη του, ο Θεός προσφέρει τον ίδιο του τον εαυτό – όχι μόνο μέσω των Τιμίων Δώρων στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας -, αλλά με όλους τους δυνατούς τρόπους. Είναι έτοιμος να εισέλθει στη ζωή μας, να γεμίσει τις καρδιές μας, να «ενθρονισθεί» στο νού μας, να οδηγήσει τη θέλησή μας ώστε να ταυτίζεται με τη δική του θέληση, αλλά για να γίνει αυτό, για να του επιτρέψουμε εμείς να το πράξει, πρέπει να του παραδώσουμε τους εαυτούς μας, πρέπει να ανταποκριθούμε στην αγάπη με αγάπη, στην πίστη που έχει αυτός σε εμάς με πίστη, δηλαδή πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε Αυτόν και εντιμότητα απέναντί Του. Και σιγά-σιγά, κάθε ένας από εμάς και όλοι μαζί με σύμπνοια θα γίνουμε το πανίσχυρο Βασίλειο του Θεού που έρχεται, η αρχή του πληρώματος του χρόνου και η αρχή της ένδοξης και τελικής νίκης.
Δεν αξίζει για αυτό το σκοπό να αγωνιζόμαστε; Δεν αξίζει να αποστραφούμε κάθε τι που μας απομακρύνει από την πληρότητα που μπορεί να φτάσει το είναι μας, κάθε τι που μας απομακρύνει από τον πλησίον μας, κάθε τι που μας απομακρύνει από το Θεό και να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να γίνουμε στο εξής καινούργιοι άνθρωποι;
Τώρα λοιπόν που ήδη η αρχή έχει γίνει και κατά κάποιο τρόπο το τέλος της παρούσης μορφής του κόσμου, ο Χριστός δηλαδή, είναι ήδη ανάμεσά μας, ας κάνουμε τα εξής: Ας υπερνικήσουμε όλα τα δεδομένα αυτής της ζωής που είναι ανώφελα και δεν έχουν πραγματική αξία για μας και τον προορισμό μας και ας επιτρέψουμε στο Θεό θριαμβευτικά να μεταμορφώσει τη ζωή μας.
Ας είναι δοξασμένος ο Θεός για την αγάπη Του σε εμάς! Ας είναι δοξασμένος ο Θεός για την πίστη που έχει προς εμάς, για τη σωτηρία μας και για την ελπίδα που έχει εναποθέσει σε μας! Αμήν!
