Αποδείξεις
Κυλώντας ο χρόνος αρκετοί ήταν εκείνοι που διατύπωσαν διάφορες θεωρίες για το «αν» και το «γιατί» σταυρώθηκε, ενταφιάστηκε και αναστήθηκε ο Ιησούς. Είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητα, είτε από προχειρότητα πολλά ειπώθηκαν και άλλα γράφηκαν. Η Εκκλησία υπεύθυνα τοποθετήθηκε και τους αντείπε. Όσοι πλέον επιμένουν ακουμπούν τα όρια της κακοδοξίας, της επιπολαιότητας, της αίρεσης.
Ο Απόστολος Παύλος σε απόσπασμα επιστολής του (που θα ακουσθεί στην αυριανή ευχαριστιακή σύναξη) που στέλνει στους Κορινθίους μαθητές του δίνει την απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα και πρέπει να την ακούσουμε. Πολλές φορές ο πειρασμός μπορεί να ενοχλήσει τη συνείδησή μας και τη σκέψη μας, ακόμα και με αγνά τα ελατήρια.
Οι αμαρτίες μας ήταν εκείνες που έκαναν τον Κύριο να λάβει σάρκα και οστά και να μας συναναστραφεί, μέχρι Σταυρού, θανάτου και Ανάστασης. Έβλεπε ότι το πλάσμα Του (εμείς) γίνονταν ολοένα και περισσότερο δούλο της αμαρτίας έχοντας ξεχάσει ότι αυτό το μείωνε σαν άνθρωπο και το οδηγούσε από το κακό στο χειρότερο. Η απώλεια ήταν προφανέστατη. Οι φωτισμένοι Προφήτες δεν φάνηκαν ικανοί να συμμορφώσουν το γένος μας, τους σκότωσε.
Ο ερχομός του Χριστού γύρισε σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας, μόνο που οι νέες γράφτηκαν με το αίμα Του. Η Ανάστασή Του, μετά από τρείς ημέρες στο Μνήμα, ήταν αποκορύφωμα της θυσίας Του για εμάς. Είχε προφητευτεί ποικιλότροπα και επαληθεύτηκε στο έπακρο. Αυτό είναι το ζήτημα που διαχρονικά αντιμετώπισε τρομερές αμφισβητήσεις, στρεβλώσεις, αρνήσεις. Είχαν αρκετοί συμφέρον να αμαυρώσουν ή να ακυρώσουν το γεγονός της κυριακής ανάστασης∙ αφού αν εκείνη δεν ήταν αλήθεια, γιατί να Τον πιστέψουμε ως Θεό και Σωτήρα;
Η μεγαλύτερη απόδειξη περί του αδιάψευστου του γεγονότος είναι ότι εμφανίστηκε σε ανθρώπους, επώνυμους και ανώνυμους. Θα το ακούσουμε και αυτό αύριο. Εκατοντάδες άτομα (πέρα των πεντακοσίων) Τον είδαν, Τον άκουσαν και Τον συναναστράφηκαν. Δεν μπορεί όλοι αυτοί να είναι πλανεμένοι, να ζουν σε μια παράκρουση, να διαδίδουν μια ψευδαίσθηση. Σίγουρα δεν είχαν κανένα συμφέρον από ένα μετέωρο πιστεύω και μια αμφιλεγόμενη είδηση. Τον εαυτό του ο Θείος Παύλος τον αναφέρει τελευταίο. Βρίσκεται μεταξύ ταπείνωσης και τύψεων.
Βαπτισθήκαμε στο όνομα του Χριστού, λεγόμαστε χριστιανοί! Ας φύγουμε από τη συνήθεια και ας πάμε στην ουσία. Ο σκοπός της Θείας Ενανθρώπισης -όπως προεγράφη- ήταν η αμαρτία μας. Μη το ξεχνάμε. Να κάνουμε τον αγώνα μας για να ξεφύγουμε από τα δίχτυα της. Ας σταυρώσουμε τον παλαιό εαυτό μας, με ότι αυτός φέρνει, και αργά ή γρήγορα θα αναστηθούμε ψυχοπνευματικά. Δεν είναι μια απλή αποστολική συμβουλή, αλλά μονόδρομος ζωής. Αλλιώς, η δυσαρμονία ονόματος (χριστιανοί) και βιωτής (πάθη) δεν θα μας τιμά. ‘Οσο δεν αλλάζουμε, θα ζούμε σε μια ουτοπία. ‘Οσο δεν αναζητούμε, δεν θα ανακαλύπτουμε. Ταυτόχρονα ακούγοντας ή διαβάζοντας τον υπεύθυνο εκκλησιαστικό λόγο θα σιγουρευόμαστε τι και γιατί πιστεύουμε, θα κλείνουμε τα αυτιά μας σε ψευδοδιδασκαλίες οι οποίες (παραδόξως πώς) επανεμφανίζονται τις παραμονές μεγάλων εορτών της Εκκλησίας μας, προκειμένου σίγουρα να μας κλονίσουν.
Δεν μιλάμε για Ανάσταση γιατί το ήθελαν κάποιοι, άρα θα ήταν φαντασία∙ πιστεύουμε στην Ανάσταση γιατί το επιθυμούσε Εκείνος, άρα είναι αλήθεια. Μην επιτρέψουμε σε κανέναν να εισβάλλει με γραπτά, με ιδέες και με κηρύγματα στη πνευματική ζωή μας θέτοντας σε κίνδυνο τη λύτρωσή μας. Σίγουρα θα πικραθεί και θα απογοητευτεί ο Σταυρωθείς και ένδοξα Αναστηθείς Κύριος.
* Του αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσόπουλου,
Θεολόγου-Διδάσκοντος Παν/μιου Πειραιώς,
για το ΔΟΓΜΑ.gr
