Όλοι πρέπει να γνωρίζουμε ποιος είναι ο ρόλος μας στην κοινωνία, στην οικογένεια, στην Εκκλησία. Ο καθένας μας έχει τις μέριμνές του εκεί που ζει ενώ ταυτόχρονα έχουν αναδυθεί μορφές διακονίας στο κοινωνικό σύνολο που τον καούν να συμμετάσχει οικειοθελώς. Είναι ο εθελοντισμός, πρωταθλήτρια του στον τόπο μας είναι η Εκκλησία μας.
Μπορεί ο άνθρωπος να συνδυάσει στην καθημερινότητά του τον βιοπορισμό του με την προσφορά στον ελεύθερο χρόνο του. Να ξέρει ότι εργάζεται αλλά και ότι μπορεί και να διακονεί. Υπάρχουν βέβαια κοινωνικοί χώροι που συνδυάζουν επάγγελμα και υπηρεσία (γιατροί, δάσκαλοι, στρατιωτικοί κ.ά.). Οφείλουμε να τους σεβόμαστε, να αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες της αποστολή τους και να ερχόμαστε αρωγοί στις δράσεις που έχουν αναλάβει, ας αμείβονται, πρέπει και να ζήσουν.
Ταυτόχρονα έχοντας διακρίνει τα χαρίσματα τους καθένας μας, θα αποδώσουμε καλύτερα. Δεν είμαστε όλοι και για τα πάντα. Είναι τα τάλαντα που έχει προσφέρει ο Θεός απλόχερα στον καθένα μας και μας καλεί να τα αξιοποιήσουμε κατά το μέτρο των δυνατοτήτων μας. Αμέτρητα αναξιοπαθούντα παιδιά Του μας αναμένουν ως ποικιλόμορφους αρωγούς στις ανάγκες τους.
Ας το καταλάβουμε πάντες, κληρικοί και λαϊκοί, Χριστός σώζει ! Εκείνος έδωσε θεραπεία σε αρρώστους, ανέστησε νεκρούς, εμείς μπορούμε να πράξουμε το αυτό ; όχι, είμαστε θνητοί, πεπερασμένοι, όχι Θεοί. Μπορούμε να συμπράξουμε όμως στο έργο της Εκκλησίας στις φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες Της που αρκετές είναι και ποικίλες. Κάπου μπορούμε να την βοηθήσουμε και εμείς.
Οφείλουμε να ανακαλύψουμε που ο καθένας μας έχει δυνάμεις εξαιρετικές, που η προσφορά του θα έχει αξία και που το αποτέλεσμα της θα τιμήσει την θέση του. Η διάκριση ως αρετή είναι απαραίτητη. Η συναίσθηση του ποιοι είμαστε θα φέρει αρμονία υπηρεσίας μας στον κοινωνικό περίγυρό μας και στη καρποφορία της διαδρομής μας.
Αρχιμ.Χρυσόστομος Χρυσόπουλος,
Θεολόγος- Διδάσκων Παν/μίου Πειραιώς,
για το dogma.gr