Η αρετή της αγαθοεργίας
Σε εποχή οικονομικής κρίσης που ζει ο τόπος μας (και όχι μόνο) το αυριανό αποστολικό ανάγνωσμα έρχεται να θυμίσει ένα καθήκον που έχουμε για να βοηθήσουμε μέχρι και να την εξαλείψουμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας.
Του αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Διδάσκοντος Παν/μίου Πειραιώς, για το ΔΟΓΜΑ.gr
Αμέτρητοι συνάνθρωποί μας, που δεν υποπτευόμαστε καν, ζουν το δράμα της ανέχειας εξαιτίας της ανεργίας, της μείωσης μισθών και συντάξεων, της ακρίβειας, των οικονομικών υποχρεώσεων (δάνεια, λογαριασμοί, υποχρεώσεις κ.λπ.). Ο Απόστολος Παύλος μας δείχνει αύριο ένα όχημα που ξεκινά την πορεία του από την καρδιά μας, σταθμεύει στον εμπερίστατο αδελφό και τερματίζει στη Βασιλεία του Θεού. Επιβάτες είναι η αγάπη που μετατρέπεται σε αγαθοεργία με μετατροπέα άριστο την αγάπη μας. Οι πολλοί με τα λίγα μέσα που διαθέτουν μπορούν να επουλώνουν πληγές που δημιούργησαν οι οικονομικές ανισότητες, αυτές που υπήρχαν μεν πάντα, αλλά στις ημέρες μας έχουν λάβει τρομακτικές διαστάσεις, ακουμπώντας την πείνα και δείχνοντας τη δυστυχία. Τα συναισθήματα αγάπης που παντού οφείλει να έχει και παντού να σκορπίζει απλόχερα ο χριστιανός υπογραμμίζει ο των Εθνών Απόστολος. Με τις συμβουλές του μας αποτρέπει από στείρα καθηκοντολογία, αλλά μας παραπέμπει σε αυθόρμητη ελεημοσύνη. Είναι ζήτημα καρδιάς γι’ αυτό και μόνο τότε πετυχαίνει στη γη και στον ουρανό. Όταν μάλιστα η δωρεά γίνεται από το υστέρημα (και αυτό δυστυχώς συμβαίνει τις περισσότερες φορές), τότε αυτό λαμβάνει αξία τεράστιου πλούτου συναισθημάτων και μετατρέπεται σε μεγάλη ευλογία σπιτιού. Όσο «αδειάζει» το ένα χέρι δίνοντας, τόσο γεμίζει το άλλο λαμβάνοντας χαρές και χαρά.
Ταυτόχρονα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι κάθε πράξη μας δεν πρέπει να περιέχει τα στοιχεία της επίδειξης, του κομπασμού και της συμφεροντολογίας. Αν και χαρίζουμε – στην περίπτωση αυτή – είναι σαν να μη κάναμε τίποτα απολύτως. Ενώ άλλοι θα λάβουν τη βοήθεια και θα σωθούν, εμείς θα χάσουμε τη ψυχή μας αφού θα μας την κλέψει το πάθος της υπερηφάνειας για ότι κάναμε. Η φιλανθρωπία όταν εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα, καταλήγει σε κατάκριση και σκανδαλισμό. Έχουμε τέτοιους τύπους ανθρώπων αρκετούς γύρω μας, ας τους αγνοήσουμε. Ο καιροσκοπισμός είναι καταδικαστέος και στην περίπτωση αυτή. Η απλοχεριά των αισθημάτων πρέπει συνοδεύει και αυτά των υλικών αγαθών και αντίστροφα.
Οι συμβουλές που θα ακουσθούν στην κυριακή σύναξη που έρχεται είναι αφυπνιστικές. Πρέπει να βοηθούμε γιατί στο πρόσωπο που συνδράμουμε βλέπουμε τον Κύριο, άρα σε Εκείνον προσφέρουμε. Όταν η δωρεά κρύβει υπέρβαση οικονομικών δυνάμεων τότε πολλαπλασιάζει το προσφερόμενο, φανερώνει μεγαλείο ψυχής και μαρτυρεί γενναιότητα καρδιάς.
Το πού, πώς και γιατί της αγαθοεργίας μας θα βρουν τις απαντήσεις στη ζωή μας, αρκεί η διάκριση να διαποτίζει τις επιλογές μας, ώστε να βοηθούμε αυτούς που το αξίζουν, να γίνεται με τρόπο που να μην μειώνουν προσωπικότητες και για να βοηθούμε όσους δεν επέλεξαν τη «φτώχεια», δεν έκαναν επάγγελμα την επαιτεία και διατηρούν την αξιοπρέπεια. Όταν τα ξεκαθαρίσουμε, τότε όντως και θα ενισχύσουμε πρώτα τους πάσχοντες και κατόπιν τη ψυχή μας.
