Ασπασία, η ερωμένη και γυναίκα του βασιλιά Αλέξανδρου Α’. Ο έρωτας που ανατάραξε το Παλάτι!
Γράφει ο Δημήτριος Λυκούδης, Ιστορικός
Μἀιος 1917! Οι Αγγλογάλλοι επιδίδουν τελεσίγραφο στον βασιλιά της Ελλάδος Κωνσταντίνο και τού ζητούν να εγκαταλείψει την Πατρίδα. Η πείνα, απόρροια του ναυτικού αποκλεισμού των Μεγάλων Δυνάμεων λίγους μήνες πριν, θερίζει την πόλη της Αθήνας. Παρά ταύτα, στο άκουσμα της είδησης της αποχώρησης του βασιλιά, ο κόσμος πενθεί, αντιδρά, αντιστέκεται.
Ο Κωνσταντίνος αποσύρεται στην Ελβετία και αφήνει, ως λέγει στο Διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό, τον περίπυστο θρόνο του στον υιό και διάδοχό του Αλέξανδρο τον Α’.
Ο Αλέξανδρος (ορκίζεται βασιλιάς την 30η Μαΐου 1917) αξιωματικός στον ελληνικό στρατό, αμαθής στα πολιτικά, αρχικά, για να φανεί ότι συνεχίζει το εχθρικό μέτωπο που διατηρούσε ο πατέρας του προς τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις από τον Κρητικό άνδρα. Πλην, όμως, με το πέρασμα του χρόνου, λίγο η γοητεία που ασκούσε ο έμπειρος πολιτικός, λίγο η παραδοχή, ενδεχομένως, του Αλέξανδρου ότι οι θέσεις του Βενιζέλου ήταν οι πλέον εθνικά συμφέρουσες, Αλέξανδρος και Βενιζέλος ήλθαν πολύ κοντά.
Αγκάθι στις μεταξύ τους σχέσεις, πέραν των άλλων αρχικών κυρίως ζητημάτων, ήταν ο σφοδρός έρωτας του Αλέξανδρου προς μια απλή κοπέλα, την πανέμορφη και γοητευτική Ασπασία Μάνου. Ο πατέρας της Ασπασίας είχε φαναριώτικη καταγωγή και η μητέρα της προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Μολδοβλαχίας. όμως, σε καμία περίπτωση, ούτε το Παλάτι ούτε ο λαός θα μπορούσε να συμβιβαστεί και να αποδεχτεί έναν έρωτα, πολύ δε περισσότερο έναν γάμο ενός βασιλιά με μια «κοινή θνητή».
Ο Αλέξανδρος, όμως, σπάνιος και έντομος άνδρας, άκουσε την καρδιά του. Παρά την προτροπή του Πρωθυπουργού να ταξιδέψει, έστω για λίγο, η Ασπασία στο εξωτερικό και να λησμονηθεί κάπως το ζήτημα, ο βασιλιάς βρίσκει την ευκαιρία!
Κάποια στιγμή που ο Βενιζέλος βρισκόταν στο Παρίσι, ο βασιλιάς σε μια εξοχική κατοικία ενός φίλου του , στην Κηφισιά, νυμφεύεται την αρεστή της καρδιάς του Ασπασία. Μάλιστα, δε, ο αρχιμανδρίτης που είχε κληθεί στην έπαυλη είχε ενημερωθεί ότι πρόκειται να τελέσει το μυστήριο του βαπτίσματος.
Άλλη πάλι πηγή μάς πληροφορεί ότι ο κληρικός δεν προσήλθε για το βάπτισμα αλλά ως απλός φίλος, χωρίς, ασφαλώς, ιερατικά άμφια και τα χρειαζούμενα για την τέλεση του μυστηρίου του γάμου. Τότε, ο Αλέξανδρος κατέφυγε, με άκρα μυστικότητα, στο παρεκκλήσι του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», στην Αγία Όλγα, παρεκκλήσι που ήταν δωρεά της γιαγιάς του, βασίλισσας Όλγας, και ζήτησε «δανεικά» άμφια και όσα άλλα απαραίτητα για την τέλεση του μυστηρίου, από τον εφημέριο ιερέα του Νοσοκομείου!
Όταν ο Βενιζέλος ενημερώθηκε για τον κρυφό γάμο ζήτησε από τον Αλέξανδρο απόλυτη μυστικότητα και να μη διαρρεύσει το παραμικρό στον έντυπο τύπο. Πέρασε ένα μικρό διάστημα και ο βασιλιάς την 5η Νοεμβρίου 1919, δημοσιεύσει τον κρυφό γάμο του με την αγαπημένη της καρδιάς του.
Οι αντιδράσεις πολλές. Η μητέρα της Ασπασίας με την κόρη της, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να εγκατασταθούν στο Παλάτι, στην Ηρώδου Αττικού, (η Ασπασία ήταν υπάκουη στη μητέρα της) τον Μάρτιο του 1920 καταφεύγουν στο Παρίσι και στέλνουν επιστολές στον Πρωθυπουργό. Η σχέση Αλέξανδρου και Ασπασίας μετρούσε, ήδη, τρία χρόνια ζωής!
Την 17η Σεπτεμβρίου 1920, ο Αλέξανδρος σ᾿έναν τακτικό και συνηθισμένο περίπατό του στον κήπο του, στο Τατόι, την προσπάθειά του να αποδεσμεύσει τον πιστό του σκύλο που «καυγαδίζει» με μια μαϊμού, δαγκώνεται δυο απανωτές φορές από το τελευταίο ζώο (από το αρσενικό).
Το τραύμα, αρχικά, δεν προξένησε καμία ανησυχία. Λίγο αργότερα, ο έντυπος τύπος της εποχής, καθημερινά φιλοξενεί ιατρικά ανακοινωθέντα για την πορεία της υγείας του βασιλιά. Πυρετός, ασυνήθιστο πρήξιμο, παραισθήσεις ένεκα της μειωμένης αιμάτωσης του εγκεφάλου, αφόρητοι πόνοι που ακούγονται σε όλο το βασιλικό κτήμα!
Ο Βενιζέλος προσκαλεί από το Παρίσι την αφρόκρεμα της ιατρικής επιστήμης της εποχής. Οι γιατροί, αν και αισιόδοξοι, όσο περνάει ο χρόνος, διαψεύδονται. Η σήψη κυριαρχεί στο σώμα του βασιλιά.
Κάθε απόγευμα, λέγουν οι ιστορικοί, στο προσκεφάλι του βασιλιά βρίσκεται ένας άνδρας επιφανής! Τον εμψυχώνει, τού δίδει κουράγιο, τού συμπεριφέρεται πατρικά! Είναι ο μεγάλος πολιτικός και άνθρωπος Ελευθέριος Βενιζέλος.
Την 12η Οκτωβρίου 1920 ο βασιλιάς πεθαίνει. Ο λαός απαρηγόρητος. Μα, πιο πολύ η Ασπασία! Η νεαρή τότε χήρα, έγκυος στο παιδί του βασιλιά, περίπου τριών μηνών, αποσύρεται αρχοντικά, ανθρώπινα, απροσποίητα!
Ο φύλακας του κήπου που είχε τη μαϊμού, από τύψεις, μετά από κατάθλιψη αυτοκτόνησε. Λίγο αργότερα, αυτοκτονεί και ο οδηγός του βασιλιά, ο πιστός του οδηγός Δημήτρης (Μήτσος). Αμφότεροι δεν άντεξαν την απώλεια του πολυαγαπημένου τους Αλέξανδρου.
Μετά την κηδεία του Αλέξανδρου, στην οποία η Πολιτεία επέτρεψε μόνο στη βασίλισσα Όλγα, στη γιαγιά του εκλιπόντα από τη βασιλική οικογένεια να παραστεί, η Ασπασία κατέφυγε στην Αγγλία αρχικά και έπειτα στην Ιταλία. Γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι, την Αλεξάνδρα (προς τιμήν του βασιλιά και συζύγου της). Ποτέ δεν παντρεύτηκε ξανά! Τόσο νέα και όμορφη, αλλά και τόσο γεμάτη με αναμνήσεις! Παρέμεινε μόνη έως το τέλος, πιστή σύζυγος στον αξέχαστο και μοναδικό άνδρα που αγάπησε.
Η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε τον Πέτρο τον Β’, βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας. Όσο για την αρχοντική μητέρα της, αυτή πέθανε το 1972 στη Βενετία. Τα οστά της μεταφέρθηκαν στο Τατόι, στα 1993, στο βασιλικό κοιμητήριο, αλλά, τι κρίμα! Ακόμη και στον τάφο, δεν έβαλαν την Ασπασία μαζί, ούτε καν δίπλα στον αγαπημένο της Αλέξανδρο!
