Αββάς Ισαάκ ο Σύρος: Η τελειότητα της ταπείνωσης
Να υπομένεις τον εξευτελισμό και την ταπείνωση με καλή διάθεση, για να αποκτήσεις παρρησία προς τον Θεό.
Όταν ο άνθρωπος υπομένει με πνευματική γνώση κάθε σκληρό λόγο, χωρίς να έχει φταίξει προηγουμένως σε εκείνον που του τον είπε, την ώρα εκείνη φορά στο κεφάλι του στεφάνι από αγκάθια· είναι όμως μακάριος, γιατί σε καιρό που δεν γνωρίζει θα στεφανωθεί με στεφάνι άφθαρτο.
Η τελειότητα της ταπείνωσης είναι το να υπομένει κανείς με χαρά τον εξευτελισμό και κάθε ψεύτικη κατηγορία. Γιατί ο αληθινά ταπεινόφρων, όταν αδικείται, δεν ταράζεται, ούτε υπερασπίζεται τον εαυτό του σε ό,τι αδικήθηκε, αλλά δέχεται τη συκοφαντία σαν αλήθεια· και δεν φροντίζει να πείσει τους ανθρώπους ότι συκοφαντήθηκε, αλλά ζητά συγχώρηση.
Μερικοί μάλιστα τράβηξαν θεληματικά επάνω τους τη μομφή της ακολασίας, χωρίς να είναι τέτοιοι, ενώ άλλοι υπέμεναν τη μομφή της μοιχείας όντας άσχετοι με αυτήν. Με τα δάκρυά τους φόρτωναν στον εαυτό τους τον καρπό αμαρτίας που δεν διέπραξαν, και με κλάματα ζητούσαν από τους άδικους και συκοφάντες συγχώρηση για αμαρτία που δεν έκαναν, ενώ η ψυχή τους ήταν στεφανωμένη με κάθε καθαρότητα και αγνότητα.
Άλλοι πάλι, για να μη δοξαστούν για την αρετή τους, η οποία κρυβόταν μέσα τους, έκαναν μπροστά στους ανθρώπους τον παράφρονα, ενώ ήταν αρτυμένοι με το θεϊκό αλάτι και ακλόνητοι στην εσωτερική τους γαλήνη, ώστε, χάρη στον ύψιστο βαθμό τελειότητας, στον οποίο έφτασαν, οι άγιοι άγγελοι να διακηρύττουν τα κατορθώματά τους.
Εσύ τώρα, νομίζεις ότι έχεις ταπείνωση, δεν ανέχεσαι όμως μιαν απλή κατηγορία. Αν λοιπόν θέλεις να μάθεις αν είσαι ταπεινόφρων, εξέτασε τον εαυτό σου με βάση όσα είπαμε.
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση Β’, σελ. 47. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2003.
