Χριστός Ανέστη, Αληθώς Ανέστη!
Γράφει ο Δημήτριος Λυκούδης
Αγία και Μεγάλη Εβδομάς. Οι πλέον ιερές, θείες και σωτήριες ημέρες του έτους και αυτής της όλης βιοτής μας, αγαπητοί μου. Έχετε ακούσει ή διαβάσει για την Ιερά Μονή της Όπτινα, ή της Σκήτεως αυτής; Ευρίσκεται περίπου 250 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Μόσχας και εγκαταβιώνουν εκεί, πολλοί αγωνιστές μοναχοί.
Ήταν ημέρα Κυριακή, απόγευμα αυτής της λαμπροφόρου ημέρα της Εγέρσεως του Σωτήρος Χριστού. Εις εκ των ιερομονάχων της Μονής, έχων εφημερία λειτουργική, κατευθύνθηκε προς το κοιμητήριο της Ιεράς Μονής, με σκοπό να θυμιατίσει και να απευθύνει αναστάσιμο χαιρετισμό εις τα οστά των προκεκοιμημένων, εκεί, Πατέρων. Εισερχόμενος εντός του οστεοφυλακίου, ήταν βλέπεις Λαμπρή, έψαλλε τον αναστάσιμο κανόνα: «Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι τω προϊόντι Χριστώ εκ του μνήματος, ως Νυμφίω, και συνεορτάσωμεν ταις φιλεόρτοις τάξεσι, πάσχα Θεού το σωτήριον».
Με περισσή αναστάσιμη χαρά και ειρήνη καρδίας, ο ταπεινός ιερομόναχος εστράφη προς τα οστά: «Πατέρες και αδελφοί, εφώναξε, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!». Και «εν ακαρεί», τα οστά έτριξαν, ελαφρώς εκινήθησαν, και οι προκεκοιμημένοι Πατέρες, «εν ενί στόματι» αντιφώνησαν εξ Ουρανού την αναστάσιμη και πανηγυρική παραδοχή «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ο Χριστός μας».
