«Χριστός Ανέστη»: άνθρωποι και φύση
Το «Χριστός Ανέστη» είναι αυτό που μας δίνει την ελπίδα, για να ζήσουμε, να συνεχίσουμε τη ζωή μας σ’ αυτό τον κόσμο, όσες μέρες μας δώσει ο Θεός, αλλά προ πάντων για να ζήσουμε στην αιωνιότητα.
Ιερομον. Νεκταρίου Κουτλουμουσιανού
Ο Χριστός ήρθε στη γη κι έγινε άνθρωπος και έπαθε και εσταυρώθη και ανέστη και ανελήφθη για να μας πάρει στους ουρανούς… και την κατάρα τη μεγάλη που είχε το γένος των ανθρώπων, δηλαδή τον θάνατο, ο Χριστός τον διέλυσε, με την ανάστασή Του. Και διέλυσε όλα τα έργα του διαβόλου στον Άδη και στην επίγεια ζωή.
Μόνο να Τον πιστεύουμε, να Τον λατρεύουμε, να Τον προσκυνούμε, να Τον δοξάζουμε. Και να Τον κουβεντιάζουμε και να Τον φωνάζουμε γιατί είναι πανταχού παρών. Μην ξεχνιόμαστε με τον Χριστό. Πρέπει να είναι συνέχεια στη μνήμη μας, πρέπει να είναι συνέχεια στη ζωή μας, μπροστά μας. Πρέπει να είναι συνέχεια στις απορίες μας, στην προβληματολογία μας.
Το «Χριστός Ανέστη» δεν το λέμε μονάχα οι άνθρωποι. Το λέει όλη η φύση. Αν ξέρουμε ν’ ακούσουμε τη γλώσσα των ζώων και των φυτών, της φύσεως όλης και της δημιουργίας, θα τρελαινόμασταν απ’ το «Χριστός Ανέστη» που θ’ ακούγαμε συνεχώς. Γιατί είναι η πηγή της ζωής και της ελπίδος για την αιωνιότητα και την αθανασία, για την οποία είμαστε πλασμένοι.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
