Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως
Ἡ ἄπειρη καὶ ἀνερμήνευτη Ἀγάπη καὶ Μακροθυμία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καὶ πάλι, Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, νὰ συνεορτάσουμε τὴ μητρόπολη, τὴν πηγὴ καὶ ἀφετηρία ὅλων τῶν χριστιανικῶν μας ἑορτῶν καὶ πανηγύρεων, τὰ Χριστούγεννα.
Νὰ πανηγυρίσουμε, ὅπως ἁρμόζει, μὲ εὐλάβεια τὴν συγκλονιστικὴ ἀνάμνηση τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἀφοῦ ἐπὶ σαράντα ἡμέρες ἡ Ἐκκλησία «ἐπλήρωσε» (Λουκᾶ 7,1), ἐγέμισε τὴν ἀκοὴ καὶ τὸ πνεῦμα μας μὲ ὕμνους περίτεχνους καὶ ἠδύμολπους, πού ἐξυμνοῦσαν τὸ τρισμέγιστο αὐτὸ Γεγονός, «τὸ μόνον καινὸν ὑπὸ τὸν ἥλιον», τὸ μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο, ἀφοῦ νηστέψαμε ἀπὸ ὁρισμένα φαγητὰ στὴν τράπεζά μας, νηστεία μέτρια καὶ σύμμετρη γιά τοὺς πολλούς, ἀφοῦ στολίσαμε καταλλήλως σπίτια, δρόμους καὶ πλατεῖες μὲ ὅσο κουράγιο καὶ δύναμη ψυχῆς μᾶς ἄφησε ἡ ἀτέλειωτη τῶν ἡμερῶν μας οἰκονομικὴ κρίση, φθάσαμε στὸ ἑορταστικὸ ἀποκορύφωμα, ἀνήμερα τῆς πανευφρόσυνης ἑορτῆς τῆς πίστεώς μας. Οἱ ναοὶ τῆς Ὀρθοδοξίας μας πάλι φεγγοβολοῦν καὶ ἀστράπτουν, ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ συμμετέχει στὰ ἱερὰ δρώμενα ἐντός του ναοῦ καὶ οἱ πιὸ εὐλαβεῖς κοινωνοῦν τὰ Ἄχραντα Μυστήρια καὶ χαίρουν χαρὰν μεγάλην καὶ ἀνεκλάλητη. Τὸ τραπέζι τὸ οἰκογενειακὸ γιὰ ὅλους – εἴθε Κύριε! – μὲ ἐδέσματα εὔγεστα καὶ χορταστικά. Ἡ ἀτμόσφαιρα παντοῦ χαρμόσυνη, οἱ καρδιὲς οὐρανὸς καθαρὸς χωρὶς σύννεφα.
Ἀλλὰ ἂς μὴ λησμονοῦμε καὶ τὸ πιὸ οὐσιῶδες καὶ πνευματικὸ καθῆκον, πού μᾶς ἐπιβάλλει ἡ ἑορτή μας. Δηλαδὴ ὅσοι πιστοὶ νὰ μεταβοῦμε νοερὰ στὴ Βηθλεὲμ τὴν ἁγία καὶ νὰ προσκυνήσουμε μὲ κατάνυξη τὴν Ἁγία Φάτνη, ἐκεῖ ὅπου τελεσιουργήθηκε τὸ μέγα τῆς Θείας Οἰκονομίας Μυστήριο. Καὶ ἐκεῖ, στὸ φρικτὸ τόπο, κάτω ἀπὸ τὴ μεγαλοπρεπῆ Βασιλική, νὰ ἀναλογισθοῦμε πρὸς στιγμὴν ὅσους ἀξιώθηκαν ἐκείνη τὴν ἅγια Νύχτα νὰ προσκυνήσουν τὸ θεόπλαστο καὶ ἁβρὸ Βρέφος καὶ νὰ τοὺς μακαρίσουμε. Ἐνῶ βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ οἱ πρῶτοι του λαοῦ ἀναπαύονταν στὶς κλίνες των καὶ τὸ ἴδιο ἀμέριμνος καὶ ἀνυποψίαστος παρέμεινε καὶ ἕνας ὁλόκληρος λαός, πού ποθοῦσε ἕνα Μεσσία, ὁ ὁποῖος θὰ τὸν ἀπελευθέρωνε ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους κατακτητὲς καὶ θὰ τοῦ χάριζε τὴν ἀρχαία δόξα τοῦ Ἰσραήλ, τὴν ἴδια ὥρα ἐλάχιστοι ποιμένες καὶ μακρυνοὶ ξένοι ἐπισκέπτες, σοφοὶ ἄνθρωποι ἄλλου λαοῦ, εἶχαν τὸ μοναδικὸ προνόμιο νὰ προσκυνήσουν τὸ Νεογέννητο Χριστό.
Καὶ ἐρωτοῦμε: Γιατί συνέβη αὐτό; Γιατί τόσο λίγοι θνητοὶ ἀξιώθηκαν τέτοια οὐράνια τιμὴ καὶ δόξα; Γιατί οἱ πολλοί, πού διέπρεπαν σὲ ἀξιώματα κοσμικὰ καὶ πλούτη καὶ θέσεις περίοπτες, γιατί ὁ λαός, «ὁ μὴ εἰδῶς τὰς γραφάς» ἑξαιρέθηκαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐξαίρετο μεγαλεῖο, νὰ προσκυνήσουν τὸ Θεῖον Βρέφος, τὸν Σαρκωθέντα Υἱὸ τοῦ Θεοῦ; Γιατί μόνο οἱ ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ καὶ οἱ ἐκ Περσίδος σοφοὶ μάγοι; Μήπως αὐτὴ ἡ διάκριση συνεχίζεται μέχρι τὶς ἡμέρες μας; Λίγοι δηλαδὴ νὰ φθάνουν μέχρι τὴ Φάτνη καὶ νὰ ἀντικρύζουν ἔκθαμβοι τὸ μέγα καὶ παράδοξο Μυστήριον;
Ναί, ἀγαπητοί. Ὑπάρχει ἀσφαλῶς κάποιος σοβαρὸς λόγος, πού καὶ τότε καὶ σήμερα λίγοι φθάνουν μέχρι τὰ κράσπεδα τοῦ ἱεροῦ Σπηλαίου καὶ λίγοι δυστυχῶς προχωροῦν στὸ ἐσωτερικό του γιὰ νὰ προσκυνήσουν στὴν ἁγία Φάτνη. Ποιὸς ὁ λόγος; Διότι οἱ πολλοὶ δὲν ἔχουμε τὸ ταπεινὸ φρόνημα καὶ τὴν ἁπλὴ καρδιὰ τῶν ποιμένων. Διότι ἀκόμη λείπει τὸ εἰλικρινὲς θρησκευτικὸ ἐνδιαφέρον, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα τὰ ἐνδιαφέροντα γιὰ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, ὅπως ὑπῆρχε στὴν καρδιὰ καὶ τὸ πνεῦμα τῶν μάγων, ὥστε νὰ τοὺς πάρη τρόπον τινὰ ἀπὸ τὸ χέρι ἄγγελος φωτεινὸς (αὐτὸς ἦταν τὸ ἀστέρι τῆς Βηθλεὲμ) καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήση ἀπὸ τὴ χώρα τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἀθείας στὸ ἱερὸ Λίκνο, ὅπου εἶχε ἀνατείλει ἤδη ὁ πάμφωτος Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης καὶ τὸ γλυκὺ φῶς τῆς γνώσεως.
Μακάρι νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γίνωμε προσκυνητὲς τῆς Θείας Φάτνης, ἀποκτώντας τῶν ποιμένων τὴν ταπεινότητα καὶ τῶν μάγων τὴν θεοσέβεια. Ἀμὴν
ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
