Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει με φροντίδες.
Στην οικογένεια επί παραδείγματι, όταν το παιδάκι βλέπει τους γονείς του να είναι συνεχώς απασχολημένοι και να μην το παίζουν, να μην το πηγαίνουν στη θάλασσα ή στο βουνό, να μην το πηγαίνουν στο μοναστήρι, τότε το παιδάκι θα έχει συνεχώς παράπονα όταν μεγαλώσει· θα είναι δυστυχισμένο, γκρινιάρικο, απαιτητικό, δε θα πιστεύει στην αγάπη των άλλων· θα έχει δε πολύ περισσότερες φροντίδες, ζητώντας στην πραγματικότητα διεξόδους, το πιθανότερο εκδικητικές της ζωής του, όποτε θα πληγώνεται συνεχώς. Και όλα αυτά διότι οι γονείς του δεν είχαν χρόνο για να ασχοληθούν μαζί του.
Η ενασχόλησις μάλιστα με το παιδί επιβάλλεται να αρχίζει από πολύ νωρίς, από τον χρόνο της κυοφορίας.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος