Δυστυχώς πολλοί στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν την υποκρισία κάποιων χριστιανών οι οποίοι από την μία νηστεύουν και από την άλλη κατακρίνουν, από την μία πηγαίνουν στις παρακλήσεις ψέλνοντας δυνατά και από την άλλη αδικούν τους συνανθρώπους τους, φτάνουν στο σημείο να τα ισοπεδώνουν όλα. Δηλαδή φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι δεν χρειάζεται η νηστεία εάν υπάρχει η συγχώρεση, δεν χρειάζεται ο εκκλησιασμός εάν υπάρχει καλοσύνη, δεν χρειάζεται ουσιαστικά ο τρόπος της Εκκλησίας εάν υφίσταται μία ανθρωπιστική ευαισθησία. Πλάνη. Μεγάλη πλάνη. Και δυστυχώς και κάποιοι ρασοφόροι υποστηρίζουν τις παραπάνω πλάνες.
Εάν δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον τρόπο που μας προτείνει η Εκκλησία είναι δικαίωμά μας, όμως μην το παίζουμε από την μία της Εκκλησίας και από την άλλη θεωρούμε την νηστεία ή την καθημερινή συμμετοχή μας στις παρακλήσεις της Παναγίας (και γενικότερα τον εκκλησιασμό) ή την συχνή εξομολόγηση ακραίες καταστάσεις. Διότι τελικά οι μεγάλοι ψεύτες είμαστε εμείς, που θέλουμε να αμνηστεύσουμε την έλλειψη του ασκητικού μας φρονήματος αναθεματίζοντας όλους τους άλλους που νηστεύουν και εκκλησιάζονται και εξομολογούνται υποστηρίζοντας ότι τα κάνουν -δήθεν- επιφανειακά.
Μακάρι να νηστεύουμε και από τροφές και από τα πάθη μας πεινώντας για τον Χριστό. Δεν είναι ορθό προσπαθώντας δήθεν να καταγγείλουμε την υποκρισία κάποιων χριστιανών που τηρούν τον νόμο χωρίς να περνούν στην ουσία της πνευματικής ζωής που είναι η συγχώρεση, η ταπείνωση και η αγάπη, να πέφτουμε στην παγίδα να υποστηρίζουμε ότι μπορούμε να φτάσουμε στην ουσία χωρίς τον νόμο. Δηλαδή να νομίζουμε ότι χωρίς νηστεία μπορούμε να καθαρθούμε από τα πάθη. Είναι πλάνη να νομίζουμε ότι με γεμάτο στομάχι μπορούμε να ελέγξουμε το στόμα από την αργολογία, την πολυλογία και την κατάκριση. Είναι πλάνη να νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται ο εκκλησιασμός αλλά αρκούν οι καλές πράξεις. Είναι πλάνη να νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται εξομολόγηση και μετάνοια θεωρώντας ότι ο ανθρωπισμός μας θα μας σώσει.
Ο Χριστός γνωρίζεται και βιώνεται με τον τρόπο της Εκκλησίας Του. Και ο τρόπος αυτός δεν αλλάζει επειδή πέρασαν τα χρόνια, ή επειδή είναι καλοκαίρι.
Με αγάπη λοιπόν θα σου πω: μην μου λες ότι προσπαθείς να ζεις όπως θέλει ο Χριστός και μου εύχεσαι «Καλή Παναγιά» και από την άλλη μου ποστάρεις το χθεσινό σου βραδινό που ήταν σουβλάκια με τζατζίκι…γιατί αυτό δείχνει ότι είσαι μπερδεμένος και μπερδεμένη.
Γι’αυτό κιόλας αναφέρεσαι σ’αυτούς που νηστεύουν και εκκλησιάζονται και εξομολογούνται απαξιωτικά και ουσιαστικά τους κατακρίνεις. Τους κατακρίνεις και τους αποκαλείς υποκριτές γιατί ουσιαστικά δεν έχεις τα κότσια να τους φτάσεις. Κι αν έχεις έστω και λίγο δίκαιο, ότι δηλαδή νηστεύουν αλλά συγχρόνως φθονούν και κατακρίνουν, εσύ δείξει το παράδειγμα και νήστευε και συγχρόνως μην φθονείς και συγχώρα και σιώπα και αγάπα…
Εάν δεν μπορείς να εγκρατευτείς από το κρέας, το τυρί, το αυγό κτλ. μην πλανάσε δεν μπορείς να τιθασεύσεις ούτε την σάρκα σου, ούτε το στόμα σου, ούτε τους λογισμούς σου!
Δηλαδή εάν δεις κάποιον που νηστεύει αλλά κατατρώγει τον αδελφό του δεν είναι λύση (για σένα) να τρως σουβλάκια, την στιγμή που η Εκκλησία σε καλεί να εγκρατευτείς και από τροφές και από κάθε πάθος. Αυτό δείχνει ότι προσπαθείς να βρεις προφάσεις για να πέσεις και να δικαιολογήσεις την αμαρτία σου. Αυτό δείχνει ότι πεινάς και ποθείς μόνο για ύλη έχοντας θεοποιήσει τον λάρυγγα και την γαστέρα σου και γενικότερα έχεις αναπαυτεί στο βόλεμά σου.
Πέφτεις λοιπόν στην παγίδα να φτάνεις στο άλλο άκρο και να βγάζεις τον εαυτό σου εκτός Εκκλησίας δικαιώνοντας τις επιλογές σου που εναντιώνονται με τους κανόνες και την παράδοση της Εκκλησίας, και αυτό είναι ολέθριο λάθος για την ύπαρξή σου.
Εάν δεν μπορείς να νηστέψεις, φάε. Δεν σε κατηγορώ. Μην δικαιολογείς όμως την πτώση σου, λέγοντας ότι «εγώ τουλάχιστον δεν είμαι υποκριτής», διότι με αυτόν τον τρόπο και δεν νηστεύεις και κατακρίνεις. Δηλαδή δύο στα δύο!!
…τουλάχιστον αυτοί που κατακρίνεις κάνουν μια προσπάθεια και νηστεύουν για χάρη του Χριστού κι ας λές ότι το κάνουνε επιφανειακά. Κάντο κι εσύ, έστω κι έτσι. Καλύτερα το λίγο παρά το καθόλου…
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος