Δεν αντέχω άλλο! Αλήθεια ή ψέμα;
Προβλήματα από παντού, το ένα διαδέχεται το άλλο. Η κατάσταση είναι ανυπόφορη! Δεν με καταλαβαίνει κανείς! Κάθε προσπάθεια που κάνω πέφτει στο κενό!Παντού αδιέξοδα! Φως δεν φαίνεται στον ορίζοντα! Το πρόβλημά μου όχι μόνο δεν λύνεται, αλλά διογκώνεται και αυξάνει!
Η κατάσταση είναι απελπιστική! Μαύρα σύννεφα έχουν καλύψει την ζωή μου και δεν μ’ αφήνουν να χαρώ ποτέ! Πόσο υπομονή να κάνω; Δεν αντέχω άλλο!
Αυτές είναι εκφράσεις που χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινότητά μας, φανερώνοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που περνάμε, αλλά και τον τρόπο που τις αντιμετωπίζουμε.
Κανείς δεν αντιλέγει ότι υπάρχουν δυσκολίες και ότι η εποχή μας είναι πολύ δύσκολη. Όμως, η δυσκολία έχει αυξηθεί, γιατί βρεθήκαμε απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις.
Οφείλουμε όλοι κάποια στιγμή να παραδεχθούμε την αλήθεια, χωρίς να κρύβουμε τα μάτια μας σαν παιδάκια, πιστεύοντας ότι δεν μας βλέπουν: -Μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι ποτέ δεν κάνουμε λάθος, αλλά ότι πάντα κάνει λάθος ο άλλος. -Μεγαλώνουμε με ατομισμό, χωρίς να νιώθουμε ότι είμαστε μέρος του συνόλου. -Μεγαλώνουμε αποφεύγοντας τον κόπο και δειλιάζοντας μπροστά στον πόνο. -Μεγαλώνουμε χωρίς να μαθαίνουμε τι σημαίνει αγάπη και τι θυσία, αξίες που μένουν άγνωστες στην ζωή μας.
Η πραγματικότητα είναι πως μεγαλώνουμε με λάθος τρόπο, με έναν ψεύτικο τρόπο. Φτιάχνουμε, επομένως, την ζωή μας και τον κόσμο μας με έναν λαθεμένο τρόπο, δίχως εμπειρίες, με όλα να περιστρέφονται γύρω από τον εγωισμό μας, τελείως αποξενωμένοι από τον πλησίον.
Μονίμως διαμαρτύρομαι, χωρίς να κάνω υπομονή, μονίμως λέω «πόση ακόμη υπομονή να κάνω;». Η μόνιμη διαμαρτυρία μετατρέπεται σε γκρίνια, πράγμα που συντηρεί το πρόβλημά μου, έτσι δεν μπορώ να δώσω λύση!
Αν δεν πονέσω, αν δεν κοπιάσω, αν δεν κάνω λάθος, πώς θα μπορέσω να μάθω τι είναι ο πόνος, ο κόπος και το λάθος;! Τα βιβλία ερμηνεύουν απλά και «στεγνά» αυτά τα πράγματα, ενώ η αληθινή ζωή μάς τα διδάσκει βιωματικά, μας χαρίζει εμπειρία. Η εμπειρία δεν διδάσκεται, μόνο αποκτιέται, ενώ καθένας μας διδάσκει με την εμπειρία του!
Χωρίς εμπειρίες πώς μπορεί ο σημερινός άνθρωπος να αντέξει τα καθημερινά του προβλήματα; Η εμπειρία της δυσκολίας σημαίνει ότι ήρθε μια δυσκολία και την ξεπεράσαμε, δηλαδή η ίδια η εμπειρία σηματοδοτεί και το τέλος της δυσκολίας ή του προβλήματος. Επομένως, η εμπειρία πρέπει να μας γεμίζει με υπομονή και να διώχνει την απελπισία, αφού γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει και τέλος στην δυσκολία μας.
Όταν μπορώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να νιώσω ότι είμαι μέρος του συνόλου, τότε η εμπειρία που έχω αποκτήσει θα με βοηθήσει να συμπαρασταθώ και στην δυσκολία του αδελφού μου, αλλά και θα αφήσω και τον αδελφό μου να συμπαρασταθεί στην δική μου δυσκολία.
Όταν πονέσω μπορώ να νιώσω τον πόνο του άλλου. Όταν μοιράζομαι τον πόνο, αυτός μειώνεται! Αντιθέτως, όταν μοιράζομαι την χαρά, αυτή αυξάνεται!
Η λύση στα προβλήματά μου, συνεπώς, είναι να καταφέρω να μετατρέψω το «εγώ» σε «εμείς»! Αν νικήσω τον εγωισμό μου, ο οποίος με εγκλωβίζει σε αδιέξοδα και με αποξενώνει από τους αδελφούς μου, τότε δεν θα ξαναπώ «δεν αντέχω άλλο»! Έτσι δημιουργείται κοινωνία αγάπης, που αλληλοσυμπληρώνει τα κενά και αλληλοδιορθώνει τα λάθη των μελών της, γιατί σκοπός της ζωής μας είναι να προχωρούμε όλοι μαζί, «αλλήλων τα βάρη βαστάζοντες»!
Η υπόσχεση του Χριστού κατά την Ανάληψή Του «θα είμαι μαζί σας» μαρτυρεί την ενότητα και την αγάπη όλων των ανθρώπων στην κοινή πορεία τους μαζί Του! Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώθει κανείς και πόση δύναμη αποκτά όταν ξέρει ότι στην πορεία της ζωής του δεν είναι μόνος του, και πόση βεβαιότητα νιώθει, όταν γνωρίζει από το αδιάψευστο στόμα του Χριστού, που λέει «όπου είναι δύο ή τρεις μαζεμένοι στο δικό μου όνομα εκεί θα είμαι κι Εγώ»!
+Αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους
