Μια γυναίκα ήθελε να χωρίσει, πήγαινε για διαζύγιο, κι ήρθε μια ημέρα να με βρει, πανευτυχής, κρατώντας ένα βιβλίο. «Πάτερ, αυτό τον καιρό διαβάζω τον αβά Ησαΐα, ένα φοβερό βιβλίο! Εχω ξετρελαθεί». «Μπράβο! Μα ο γάμος σου βουλιάζει! Αυτό σου λέει τίποτε; Το σκέφτεσαι; Διαβάζεις τον αβά Ησαΐα, που είναι για τους ασκητές, μα δεν τιμάς τον χορό του Ησαΐα, δηλαδή τον δικό σου γάμο». «Αυτά», μου λέει, «είναι κοσμικά». Της λέω: «Χάνεις τον άντρα σου. Το καταλαβαίνεις; Τι τον θέλεις τον αβά Ησαΐα, που είναι για τους ασκητές; Εσύ ζεις στο σπίτι σου! Και δεν αγαπάς τον άντρα σου ούτε του δείχνεις τη συμπάθειά σου». Μου απαντάει: «Κάνω κομποσχοίνι». «Κάνεις κομποσχοίνι, αλλά κάνεις και την ψυχή του άντρα σου “κόμπο” με τον τρόπο που φέρεσαι. Τον πνίγεις. Κι αυτή η ανέραστη συμπεριφορά σου, χωρίς γλυκύτητα κι αγάπη, χωρίς αποδοχή και κατανόηση, τον κάνει να κλοτσάει και να αντιδρά. Κλοτσάει κι εσένα, κλοτσάει και την Εκκλησία, και τον Θεό, και εμένα. Εξαιτίας σου. Γιατί τι συμπέρασμα βγάζει ο άντρας σου – και με το δίκιο του; “Εφόσον η γυναίκα μου πάει εκκλησία και γίνεται έτσι, σημαίνει ότι έτσι την κάνουν οι παπάδες, έτσι γίνεται κανείς στην εκκλησία”».
Δεν είναι όμως αυτή η αλήθεια. Ο άνθρωπος που πάει στην εκκλησία σωστά βλέπει υπέροχες αλλαγές μέσα του και γύρω του. Γλυκαίνει ο χαρακτήρας του, μαλακώνει η ψυχή του, αγαπάει τον άνθρωπό του. Ζήστε τη συζυγία σας με τρόπο πλήρη, σωστό και ισορροπημένο, ώστε να μπορείτε να χαρείτε και οι ίδιοι, και να δώσετε χαρά στον άνθρωπό σας. Δεν παντρεύτηκες για να ζήσεις σαν καλόγερος. Δεν παντρεύτηκες για να καταπιέζεις τις επιθυμίες σου, τη βαθιά ανάγκη σου για χαρά, αγάπη κι ενότητα με τον σύζυγο ή τη σύζυγό σου.
Αν θες να μάθει ο άντρας σου να νηστεύει, να προσεύχεται και να ζει τη ζωή του Χριστού, πρέπει πρώτα να τον γλυκάνεις. Κάθε γυναίκα ξέρει να γλυκαίνει τον άνθρωπό της όταν θέλει. Η γυναίκα κρατάει τα κλειδιά της οικογένειας. Και ξέρει τέλεια τα κουμπιά του άντρα της. Μια χαρά τα ξέρει όλα. Αρκεί να το θελήσει! Οταν θες να πάρεις το συνολάκι, ξέρεις τον τρόπο. Και το πετυχαίνεις στο τέλος. Οταν γίνει αυτό που θέλεις όμως, αρχίζεις πάλι το άλλο πρόγραμμα. Μην κοροϊδευόμαστε. Μπορούμε, αρκεί να το θελήσουμε, να γίνουμε πιο αληθινοί και ειλικρινείς. Και να μιλάτε λίγο πιο γλυκά μεταξύ σας.
Πιστεύω να ξέρεις με λεπτομέρειες τη ζωή του συντρόφου σου. Ρώτησα κάποιον: «Τη γυναίκα σου την ξέρεις;». «Την ξέρω» μου λέει. Του λέω: «Τι φαγητό της αρέσει; Για να δω πόσο την έχεις καταλάβει». «Ξέρω κι εγώ τι της αρέσει; Ολα τα τρώει» μου απαντάει. «Εντάξει, όλα τα τρώει. Το ξέρω. Ο άνθρωπος είναι παμφάγο πλάσμα. Μα, ως άνθρωπος, τι της αρέσει ιδιαιτέρως;» «Ξέρω κι εγώ, ρε πάτερ, τι θέλει ιδιαιτέρως. Τι με ρωτάς τώρα; Αυτή η ερώτηση που μου κάνεις είναι θεολογική;» «Οχι, δεν είναι θεολογική. Μα στη ζωή όλα είναι θεολογικά!» «Γιατί ρωτάς όμως για το φαγητό;» μου λέει. «Για να δω πόσο την αγαπάς». «Γιατί; Οι άλλοι άντρες ξέρουν;» «Και βέβαια ξέρουν. Ρώτησα τον άλλον και μου λέει: “Η γυναίκα μου τα τρώει όλα, αλλά της αρέσει πάρα πολύ το κοτόπουλο με πατάτες στον φούρνο, και το παγωτό βανίλια. Οταν θέλω να της δώσω χαρά, της παίρνω παγωτό βανίλια και ενθουσιάζεται. Την τρελαίνει, της αρέσει πάρα πολύ”». Αυτός όμως χαμπάρι δεν είχε πάρει. Με τη γυναίκα του ούτε που είχε ασχοληθεί. Είδες τι μου είπε; «Τι τρώει;» «Ολα τα τρώει».
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα…» των εκδόσεων Αθως
Πηγή: simeiakairwn