Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
«Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ
και εις σημείον αντιλεγόμενον»
(Λουκ. β, 34)
Αναμφιβόλως, από την στιγμήν της ελεύσεώς του ο Κύριος, κατέστη όπως διηγείται ο Απόστολος Λουκάς εις το σημερινόν Ευαγγέλιόν του, «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. Β΄ 34).
Το κήρυγμά μου, έθετε σε δίλημμα τους ανθρώπους. Πολλοί διερωτήθησαν «τις άρα ούτος εστίν;» (Μαρκ. δ, 41). Πολλοί ηννόησαν την θείαν προέλευσίν Του και ως Πέτρος ομολόγησαν «Συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος».
Τα συγκροτημένα μέλη της Εκκλησίας του ως πιστοί στρατιώται, τάσσονται υπό την σημαίαν της Βασιλείας Του, οι διώκται ανά τους αιώνας έως σήμερον λυσσαλέα πολέμουν την σωτηριώδη διδασκαλίαν Του, που κατεγράφη δια του Αίματος της Υπερτάτης θυσίας Του επί του Σταυρού.
Ο Κύριος δεν προβάλλει μόνον ως Διδάσκαλος, αλλά απαιτεί την συμμόρφωσιν της ζωής, εκάστου εξ ημών βάσει της θείας διδασκαλίας Του που προεκάλεσεν «χάσμα εν τω λαώ», διότι οι μεν συμμορφούνται, αναγνωρίζοντας ότι αυτή είναι η υψίστη ηθική Διδασκαλία, οι δε εγκαταλείπουν ως ο πλούσιος νεανίας της άλλης ευαγγελικής διηγήσεως, διότι οι απαιτήσεις της Θείας διδασκαλίας ενίοτε καθίστανται μη συμφέρουσες δια τους έχοντας και κατέχοντας.
Η θεία προσωπικότης του Αναστάντος Λυτρωτού και κυρίως ο Λόγος Του, ο λόγος της παραμυθίας προς τους πάσχοντας και ενδεείς, υψώνονται ως τηλαυγής φάρος που ελκύει την προσοχήν των θαλασσοδαρμένων, εντός του πλοιαρίου της ζωής, που διέρχονται τας συμπληγάδας και τα κύματα των αντιξοοτήτων της ζωής και αγωνιούν να εύρουν στέρεον έδαφος, να πατήσουν και να ορθοποδήσουν.
Οι πιστοί χριστιανοί, οι επιβαίνοντες εντός του πλοιαρίου προσηλωμένοι εις τον φάρον, τον φάρον της ζωής, ομολογούν τη θεότητά Του. Οι λοιποί, οι αμετανόητοι, ως ο δεύτερος ληστής επί του Γολγοθά, συνεχίζουν να ερωτούν «τις άρα ούτος εστίν;» διότι ο διάβολος τους εμποδίζει να εκστομίσουν την θείαν ομολογίαν «συ ει ο Χριστός ο υιός του θεού του ζώντος».
Το ανθρώπινον γένος δια της Σταυρικής θυσίας Του ευεργετήθη και ο ευαγγελιστής Ιωάννης εκστομεί δια της φράσεώς του την ευγνωμοσύνην του «Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; ρήματα ζωής αιωνίου έχεις» (Ιω. στ. 68).
Που αλλού θα καταφύγωμεν εκτός Εσού Κύριε; Και ενώ ο Κύριος παρουσιάζεται ως «σημείον αντιλεγόμενον» και «κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών» αναλόγως της στάσεως ενός εκάστου, μένει πραγματικότης ότι κάθε άνθρωπος καλείται δια της βιοτής του να λάβη στάσιν και θέσιν ή μετ’ Αυτού ή κατά Αυτού.
Ενδιάμεση στάσις δεν υφίσταται, διότι η ουδετερότης ενέχει στάσιν αρνήσεως. «Ο μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστίν» (Ματθ. ιβ΄, 30). Αυτές είναι οι σκέψεις που αναρριχώνται σήμερον αδελφοί μου, εκ της προφητείας του δικαίου Συμεών, που ελέχθη κατά την Υπαπαντήν του Κυρίου.
Η διδασκαλία του Επιφανέντος Λυτρωτού μας αναμένει. Θα παραμείνωμεν ουρανοπολίται και συγκληρονόμοι της θείας Αυτού χάριτος, ή μετά παρέλευσιν 2014 ετών θα συνεχίσωμεν ως να μην έχομεν εννοήσει ακόμη τα θεία ρήματα της υπερτάτης προς υμάς θυσίας Του να εκστομίζομεν την φράσιν «τις άρα ούτος εστίν;».