Έχασα όλα τα πλούτη του Θεού!
Η υπεροχή της ταπεινοφροσύνης που μεταμορφώνει τον άνθρωπο και χαριτώνει κάθε λογσιμό και σκέψη του.
Έλεγαν για τον αββά Σεραπίωνα, ότι η ζωή του ήταν σαν ενός πουλιού.
Δεν απόκτησε ποτέ κανένα πράγμα του κόσμου αυτού ούτε έμεινε σε κελί, αλλά τυλιγμένος ένα σεντόνι και κρατώντας ένα μικρό Ευαγγέλιο τριγυρνούσε εtσι σαν να μην είχε σώμα.
Πολλές φορές τον έβρισκαν να κάθεται στον δρόμο έξω από ένα χωριό και να κλαίει γοερά και τον ρωτούσαν:
«Γέροντα, γιατί κλαίς έτσι;»
Κι εκείνος τους απαντούσε:
«Ο Κύριός μου, μου εμπιστεύθηκε τα πλούτη του, αλλά εγώ τα έχασα, γι’ αυτό θέλει να με τιμωρήσει».
Εκείνοι, σαν τον άκουγαν, νόμιζαν ότι μιλάει για χρυσάφι και πολλές φορές του έριχναν ένα κομμάτι ψωμί και του έλεγαν:
«Αδελφέ, δέξου το αυτό και φάε, όσο για τα πλούτη που έχασες, ο Θεός έχει τη δύναμη να σου τα στείλει».
Και ο Γέροντας αποκρινόταν: «Αμήν».
