Εκκλησίας Γενέθλια
Ο φόβος νικήθηκε, η ελπίδα επέστρεψε, το θαύμα έγινε. Πεντηκοστή! Η υπόσχεσή Του έγινε πράξη, οι τρομαγμένοι μαθητές Του βρίσκουν θάρρος και φλεγόμενοι από το θερμουργό Άγιο Πνεύμα ξεχύνονται, όχι απλά έξω και μόνο από το σπίτι της αναμονής, αλλά στον ωκεανό της ιστορίας και εκείνη πλέον γαληνεύει με το κήρυγμα τους από τις θαλασσοταραχές των ψευδοδιδασκαλιών και ανθρώπινων θεωριών. Μερικοί απόρησαν, άλλοι περιγέλασαν, πολλοί πίστεψαν. Παντού και πάντα θα υπάρχουν οι αντιδράσεις, οι ενδοιασμοί, οι αντιρρήσεις.
Του αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Διδάσκοντα Παν/μιου Πειραιώς για το dogma.gr
Δεν είναι απλό ή τυχαίο γεγονός. Αν η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού είναι κορυφαία γεγονότα για την πίστη μας, η Πεντηκοστή πλέον, είναι η ευκαιρία να συναντηθούμε μαζί Του, μέσα στην Εκκλησία Του που Εκείνος ίδρυσε και το Άγιο Πνεύμα συντηρεί. Και όταν υπάρχει κρίση στα πρόσωπα, Εκείνη παραμένει απαθής από ανθρώπινες καταστάσεις και ιδιοτροπίες. Το Άγιο Πνεύμα πάντα διορθώνει τα ανθρώπινα λάθη.
Η έλευση του Παναγίου Πνεύματος μετέβαλε τους μαθητές, από αγράμματους και κρυμμένους από φόβο ψαράδες, σε σοφούς και διαπρύσιους κήρυκες της Θείας αλήθειας. Απίστευτη αλλαγή με αποδέκτη όλη την ανθρωπότητα. Το σχέδιο της μεταμόρφωσης που είχε ο Θεός πραγματώνεται και δημιουργεί πια τις συνθήκες για την δική μας κατοπινή μεταμόρφωση, μεταστροφή και μετοίκηση, από τον χώρο της αμαρτίας στον χώρο της αγιότητας.
Στους Απόστολους είχε ημερομηνία και τόπο άφιξης. Πενήντα ημέρες μετά την Ανάστασή Του, εκεί, στην Ιερουσαλήμ. Στους χριστιανούς έχει την ώρα της Βαπτίσεώς τους. Το μυστήριο του Χρίσματος, ως ένα από τα υποχρεωτικά και μη επαναλαμβανόμενα μυστήρια, είναι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος, με το Άγιο Μύρο ως ορατό στοιχείο των χαρισμάτων Του. Η ενεργοποίηση τους, πλέον, στην ζωή του νεοφώτιστου, είναι θέμα προσωπικών επιλογών και αποτέλεσμα ελεύθερης αποδοχής, γιατί τότε έχει και αξία. Σίγουρα είναι αντικείμενο προσωπικού αγώνα να αντιληφθούμε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος στο διάβα των ετών της ζωής μας, και το κυριότερο, να τα αξιοποιήσουμε ως συνειδητοί χριστιανοί.
Από τον καρπό γνωρίζουμε το δέντρο. Εμείς το ξέρουμε το δέντρο-το Άγιο Πνεύμα, ας δούμε και τον καρπό του. Είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία ως ανοχή, η αγαθή διάθεση ως καλοσύνη, η πίστη ως αξιοπιστία, η πραότητα, η εγκράτεια. Όλοι κρίκοι της αυτής αλυσίδας. Η απώλεια, η καταστροφή κάποιου κρίκου σημαίνει σπάσιμο της αλυσίδας, που γίνεται άχρηστη για εμάς. Ταυτόχρονα, δεν νοείται απομόνωση ή υπερτόνιση κάποιων από τους κρίκους, γιατί έτσι δημιουργείται δυσαρμονία στην ζωή μας. Η επιλογή κάποιων, η απόρριψη άλλων, η άγνοια μερικών δημιουργεί σύγχυση εσωτερική και δηλώνει υστεροβουλία και συμφέρον. Αξιοποιούμε όλα τα χαρίσματα, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Συνειδητά δεν επιλέγουμε, δεν καταργούμε, δεν διαστρέφουμε ό,τι μας εξυπηρετεί. Αν το κάνουμε, και εμμείνουμε μάλιστα, βιάζουμε τη ίδια μας την ζωή.
Αντίθετα, όταν όλα τα κάνουμε όρο ζωής, τότε γίνονται άριστος οδηγός συμβίωσης, επιβίωσης και διαβατήριο αποδημίας. Είναι χριστοδίδακτα χαρίσματα. Πρώτα ο Κύριος τα εφάρμοσε στην ζωή Του και η κλήση σε όσους φέρουμε το όνομά Του ως βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας Του είναι σαφέστατη.
Επανάληψη της Πεντηκοστής είναι το Άγιο Χρίσμα που τελείται ταυτόχρονα με την Βάπτισή μας. Όταν εκείνη δεν την δούμε ως κοινωνικό γεγονός, αλλά στην πνευματική της διάσταση, θα χαιρόμαστε όντως για το νέο μέλος της Εκκλησίας. Εφόσον όμως μεταβάλαμε τα μυστήρια σε κοσμικές εκδηλώσεις, δεν έχουμε αντίληψη των όσων γίνονται σε αυτά, περνούν απαρατήρητα δηλώνοντας έλλειψη κατήχησης ή και απροθυμία για να τα δεχθούμε.
Αν είχαμε σαν κοινωνία και σαν Εκκλησία τον καρπό του Αγίου Πνεύματος ως ενέργεια, τότε η Πεντηκοστή δεν θα ήταν μια γιορτή μεγάλη μέσα στις άλλες, αλλά όριο για αλλαγή πορείας. Θα είμαστε καλύτεροι, θα είμαστε στον ορθό δρόμο προς την Βασιλεία Του.
Η πολυγλωσσία που παρατηρήθηκε μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, σαν πύρινες γλώσσες, δηλώνει και την εγκαθίδρυση της Εκκλησίας που εορτάζει από τότε την γενέθλια ημέρα Της, με την ορατή εγκόσμια μορφή της. Δεν θα ήταν Εκκλησία ενός τόπου, αλλά το Ευαγγέλιο που θα απλωνόταν σε κάθε γωνία του πλανήτη, με πρώτους εξαγγελείς τους Αγίους Αποστόλους και τους συνεχιστές του έργου τους. Όλοι θα έδιναν και δίνουν έως εσχάτων τη μαρτυρία, μέχρι πολλές φόρες και μαρτυρίου, για τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Θεό της αγάπης και της καταλλαγής. Η Εκκλησία Του γίνεται οικουμενική, μιλά πρώτα στις καρδιές με την παγκόσμια γλώσσα της πίστης και ύστερα ερμηνεύει την εξ αποκαλύψεως διδασκαλία της στην ιδιαίτερη γλώσσα κάθε λαού.
Η απάντηση στην πρόσκληση της γιορτής ανήκει σε εμάς. Έχουμε βαπτιστεί στο όνομα της Αγίας Τριάδας, δεχθήκαμε την θεία δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Η ζωή είναι δική μας, που αν γίνει και αγιοπνευματική, θα έχουμε κερδίσει την προσδοκώμενη ζεστή καρδιά που θερμαίνεται από την ζέση των πύρινων φλογών της Πεντηκοστής. Τότε εκείνη, δεν θα είναι ανάμνηση ενός γεγονότος, αλλά μια πράξη που αφορά τον καθένα μας για μια ζωή παντοτινή.
