Έτσι αρκούνται σε μια επιδερμική επισκόπηση και λογαριάζουν τις στιγμές (στιγμές!) ηδονής, που μπορούν ν’ αποσπάσουν. Κι ύστερα ν’ ακολουθεί η βασανιστική διάρκεια του τίποτα, του κενού της πλήξης, πρόξενου της κατάθλιψης.
Όλοι σχεδόν οι σημερινοί νέοι κατέχονται από τη θλίψη της αποτυχίας του έρωτα. Και η θλίψη γίνεται έκπληξη ύστερα από την τόση διαφήμιση του μόνου σχεδόν προϊόντος της απελευθέρωσης των ηθών, που επεδίωξε και πέτυχε ο σύγχρονος προοδευτισμός.
Γι’ αυτό δεν στοχάζονται οι νέοι μας σήμερα, δεν θέλουν να σκέφτονται ειλικρινά και παραδίδονται μόνο στα κλισέ των συνθημάτων ή ρεμβάζουν με ή χωρίς ναρκωτικά.
Και ο πιο ψυχρόαιμος στοχαστής της σημερινής πολιτιστικής πραγματικότητας δεν μπορεί να μην εκπλαγεί με τη γενική και θεαματική αποτυχία του ανθρώπου να διασώσει την ευτυχία του. Και είναι τόσο φυσικό, λ.χ. στο τόσο ευαίσθητο αίσθημα του έρωτα, να περιμένει ο άνθρωπος να βρει την ευτυχία του, ώστε η αποτυχία του αυτή ακριβώς σ’ αυτό το θέμα να είναι κεφαλαιώδης. Ο άνθρωπος του πολιτισμού είναι ο εραστής της μοναξιάς του. Σκαρώνει μια βιοθεωρία για την ευτυχία του και πάει ν’ αναγκάσει τον κόσμο να επαληθέψει τη θεωρία του.
Όλοι οι φιλόσοφοι, ακόμα και μετά Χριστόν, σχημάτισαν βιοθεωρίες και έβαλαν σε ενέργεια την εφαρμογή τους. Τρεις φορές ταξίδεψε ο αρχαίος φιλόσοφος Πλάτων στη Σικελία στην προσπάθειά του να βάλει σ’ ενέργεια την πολιτική ουτοπία του. Ο Επίκουρος αργότερα φιλοσοφούσε το παζάρι ανάμεσα στην ηδονή και στην οδύνη και συνέστησε να κυνηγάμε την ηδονή όσο αυτή δεν φέρνει περισσότερη οδύνη. Γι’ αυτούς όλους όμως, που μπήκαν στην αυλή των προβάτων, δηλαδή στις κοινωνίες των ανθρώπων, ο Χριστός είπε ότι “κλέπται εισί και λησταί”, μπαίνουν μέσα στη μάντρα, για να σφάξουν τα πρόβατα. Όταν ήλθε όμως ο ποιμήν ο καλός, ασφάλισε τα πρόβατα.
Σήμερα όλες οι φιλοσοφίες του κόσμου ευθύνονται για όλα τα κακά, που κάνουν τη ζωή αβίωτη. Και οι πόλεμοι με τα εκατομμύρια των νεκρών οφείλονται στις ιδεολογίες, όπως επίσης και όλα τα καθεστώτα, που πιστεύουν ότι μονοπωλούν την αλήθεια και το δίκαιο.
Το μόνο καταφύγιο ανάπαυσης και ευτυχίας είναι η οικογένεια (εννοώ βέβαια τη Χριστιανική οικογένεια). Μέσα στην οικογένεια και η φύση παρακινεί στην αγάπη και στη σεμνότητα. Όσο κι αν έχει διαφθαρεί και η οικογένεια από την αλαζονεία του πολιτισμού, αναγκάζεται ν’ αγαπά και να παιδαγωγεί. Όσοι έξω στους δρόμους θορυβούν, βλάπτουν, απειλούν και καταστρέφουν την κοινωνία, προέρχονται από τραυματισμένες οικογένειες ή από διαλυμένες.
Γι’ αυτό όσοι ακόμα είστε νέοι και πονάτε για την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας, ελάτε να κάνετε οικογένειες. Υπάρχουν ακόμα και καλοί νέοι και νέες και καλοπροαίρετοι, που δέχονται βελτιώσεις στους τρόπους τους. Ζητήστε τη φώτιση του Θεού και αναζητήστε τούς ταπεινούς και φιλότιμους συντρόφους, λογαριάστε αν το πρόσωπο που σας συγκίνησε είναι ικανό να γίνει γονιός σοβαρός και διδακτικός· αν μπορεί και θέλει ν’ αγαπήσει όλους τους συγγενείς σας και ύστερα όλον τον κόσμο.
Οπλιστείτε με την απόφαση να αγαπάτε μόνο, να υπομένετε και να ωφελείτε τους πάντες. Κυρίως οπλιστείτε με τη βεβαιότητα ότι δεν είστε ικανοί να τα κάνετε αυτά μόνοι σας, ακόμα και αν το θέλετε. Γι’ αυτό ζητήστε τη βοήθεια της Εκκλησίας. Γι’ αυτό υπάρχει. Υπάρχει και διαθέτει εργαλεία και τρόπους θεοδίδακτους. Οι μάρτυρες και όλοι οι άγιοι είναι αποδείξεις της άπειρης δύναμης της Εκκλησίας.
Ελάτε ν’ αγκαλιάσετε όχι ένα κορμί ηδονικό αλλά τον/την σύζυγό σας, δηλαδή τον άνθρωπο που μαζί του θα κατακτήσετε τον Παράδεισο και η αγάπη σας θα μείνει αιώνια. Και τότε το κορμί του/της θα είναι και ηδονικό. Ελάτε με τη δική σας οικογένεια να κάνετε να “ματαειπωθεί η Ελλάς” όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης. Ελάτε να σμίξετε την ηδονή με την αθωότητα, αυτό το μεγάλο θαύμα της οικογένειας. Κι όταν ο κόσμος ο πολύς και μοντέρνος θα έχει σβήσει χωρίς απογόνους, τα παιδιά σας και τα παιδιά των παιδιών σας και τα πολύ μακρινότερα ακόμα βλαστάρια σας θα είναι η μόνη κοινωνία, που θα υπάρχει. Θα υπάρχει, και θα διαλαλεί την αγάπη σας και την κάθε άλλη αρετή σας.
Ελάτε να κάνετε οικογένειες, για να σώσετε την Ελλάδα και τον κόσμο όλο μαζί με τον εαυτό σας. Ελάτε να νιώσετε έρωτα, που να μην είναι μελλοθάνατος. Ελάτε να λευτερώσετε πάλι το γένος μας.
Κωνσταντίνος Γανωτής