Με ένα αρχαίο Renault 4 ταξιδεύαμε, μικρό κι ευέλικτο, ακολουθήσαμε την διαδρομή από Σέρρας προς Αμφίπολη κι ύστερα γιαλό – γιαλό, το δρόμο που ακολούθησε ο Ξέρξης με τον πολυανθρωπότερο στρατό που εισέβαλε ποτέ στην Ελλάδα, καβαλήσαμε τον επιβλητικό στις εκβολές του Στρυμόνα, τις αμμούδες χαρήκαμε των Κερδυλλίων και της Ασπροβάλτας με τις μυδοκαλλιέργειες, τον εποπτεύοντα τον Στρυμωνικού κόλπο Πύργο των Βρασνών χαιρετίσαμε, τον τραγικό θάνατο του κορυφαίου των τραγικών μας ποιητών, του Ευριπίδη, στην περιοχή αυτή της Αρέθουσας μνημονεύσαμε, στον Σταυρό φτάσαμε με τον υπέροχο πλατανότοπο παρά τον αιγιαλό, κι ύστερα την αμαξιτή οδό ακολουθήσαμε, μαγευτικό περιβάλλον, λιγουλάκι ψηλότερα από την ζώνη του χειμερίου κύματος, δάσος από πρίνους και αγκαθιές, δάσος από μυρτιές και δάφνες, δάσος από κουμαριές και ρείκια, πεύκα λίγο ψηλότερα κι οξιές, αντικρύς το Πάγγαιον όρος που μνημονεύει ο Αρριανός, το χρυσοφόρον όρος που χρηματοδότησε την εκστρατεία του Μεγάλου Μακεδόνα προς την Ανατολή, αντικρύς και το ταπεινόν Σύμβολον, ωσάν ορτνινάντσα του Παγγαίου, και πιό δεξιά, κατά την Ανατολή, να κι η Θάσος, πλουσία μαρμαροφόρος από τους αρχαίους χρόνους έως του νύν, κι ακόμη πιό αριστερά, καμαρωτή η Σαμοθράκη με το όρος Σάος, την υψηλότερη κορφή του νησιών στο βόρειο Αιγαίο, με θέα υπέροχη απ’ την κορφή, τέτοια ώστε κι ο Δίας ο Ολύμπιος κατέβαινε σ’ αυτήν γιά να θωρεί καλύτερα τις ατελείωτες μάχες των Τρώων και των Αχαιών στην πεδιάδα του Σκάμανδρου μπροστά από την Τροία, πανέμορφη η διαδρομή, χαρήκαμε τον όρμο της Ολυμπιάδας, υποκλιθήκαμε στα Στάγειρα, την πατρίδα του μεγίστου των φιλοσόφων, του Αριστοτέλη, σκαρφαλώναμε τις πλαγιές του Χολομώντα γιά να βγούμε ψηλά σε πλάτωμα απ’ όπου η μαγευτική θέα του κόλπου της Ιερισσού, όπου κι η μάχη των επαναστατημένων Ελλήνων στα 1821 με τους Τούρκους, το ακρωτήρι Αράπης και η χερσόνησος του Άθωνα, επιβλητική, ένα θεριό που κείτεται στη θάλασσα, όχι δεν είναι η γοργόνα η αδερφή του Μεγαλέξανδρου, που θρηνούσε και φουρτούνιαζε το πέλαγος, όρος εστί , κατάσκιον και δασύ, το Αγιονόρος, της Κυρά Παναγιάς μοιράδι, χαίρε Άγιον Όρος και θεοβάδιστον, ασημένιο το πέλαγος στον πρωινό ήλιο.
Στο βάθος η Λήμνος, κι εμείς στο παλιό κι ανθεκτικό Renault 4, την Ίρμα, όπως την αποκαλούσε χαϊδευτικά ο Κώστας, τ’ αφεντικό της, υπονοώντας ότι έχει σκυλίσια ανθεκτικότητα κι επιμονή, αφού περάσαμε μπροστά από τα φημισμένα καρνάγια της Ιερισσού, λαμπροί καραβομαραγκοί συνεχίζουν μιά παράδοση ναυπηγικής στους αιώνες, κατηφορίζαμε γιά τον λαιμό της χερσονήσου, εκεί όπου ο Μεγάλος Βασιλεύς των Περσών είχε δώσει εντολή να χαραχτεί και να ανοίξει θαλασσινό πέρασμα γιά να πορίσει ο τεράστιος στόλος του, έργο επιβλητικό γιά την εποχή, ο Ξέρξης επιχείρησε το φαραωνικό, καθά ο Ηρόδοτος αφηγείται, αφού το φάρδος του πορθμού έπρεπε να είναι τέτοιο ώστε δύο τριήρεις να μπορούν να πλεύσουν παράλλληλα η μία με την άλλη, κι έγινε ούτως, εμείς ακολουθήσαμε την χάραξη του επιχωματωμένου από τους αιώνες πορθμού και να ‘μαστε στην ακρογιαλιά του Σιγγιτικού κόλπου, έχοντας μπροστά μας μιά λειτουργημένη μινιατούρα νησιού, την Αμμουλισνή, νησί γεννημένων ναυτικών και μερακλήδων ψαράδων και να σε λίγο ο βατοπεδινός πύργος της Ουρανούπολης, σημαδεύει το όριον των κόσμων, όριον έθου και παρελεύσεται μεταξύ κοσμικών και ασκητών!
Προλάβαμε, στάθμευσε το αυτοκίνητο κάτω από μια ελιά, στο Λιμεναρχείο παραδώσαμε τις ταυτότητες, θα τις παραλάβετε στις Καρυές στο Αστυνομικό Τμήμα, πιάσαμε θέση στο όμορφο καΐκι απ’ την πλευρά του Όρους γιά να έχουμε θέα προς την Αθωνική χερσόνησο και τα Ιερά της σκηνώματα και αποπλεύσαμε, ταξίδι πελαγίσιο, ταξίδι ανάμεσα σε δυό κόσμους, πλούς στο διάβα των χρόνων, αναμέτρηση με τον κυματισμό της ιστορίας, αυστηροί ασκητάδες και αδίστακτοι πειρατές, ευσεβείς αυτοκράτορες και θεοσεβείς Ηγούμενοι, πονηροί εμπορευόμενοι και θαλασσινά οι καπεταναίοι, αιματοβαμμένοι αιρετικοί και αμείλικτοι κουρσάροι; ανεκτικοί κατακτητές και γαλαντόμοι ηγεμόνες, απλοί εργάτες και επιδέξιοι χτιστάδες, θαυμαστοί αρχιτέκτονες και αξεπέραστοι μηχανικοί, οινοποιοί και μαστόροι βαρελάδες, κηπουροί κι ελαιουργοί, ζουγράφοι και άφταστοι αγιογράφοι, βιβλιοθηκάριος κιάλι καλλιτέχνες αντιγραφείς κωδίκων και βιβλίων, πνευματικοί και εκκλησιαστικοί, υλοτόμοι και ξυλουργοί, γυμνητεύοντες και εν σπηλαίοις, ψαράδες και γεφυροποιοί, χαλκωματάδες και μαγείροι, βουρδουνάρηδες και μάγκιπες, ποιητές και συγγραφείς, γιατροί και βοτανολόγοι, δοχειάρηδες και αρσανάρηδες, σαλοί δια Χριστόν και σαλοί εν κόσμω, μετοχιάρηδες εντός και εκτός, μουσικοί και ψαλτάδες, μουσικολογιώτατοι κι αργυροχρυσοχόοι, πεταλωτήδες και καραβομαραγκοί, βαρκάρηδες κι αρμενάκια, άγιοι κι άγιοι, μάρτυρες και νεομάρτυρες, λόγιοι και διδάσκαλοι του Γένους, φανεροί κι αφανέρωτοι, εν ταις όρεσι και ταις οπαίς της γής ών ουκ ήν άξιος ο κόσμος.
Ρωμιοί και Ίβηρες, σύναξη λαών στους καιρούς και τους χρόνους, Ρωμιοί απ’ την Βασιλεύουσα και από τον Πόντο, Ρωμιοί από την Καππαδοκία και την Σικελία, Ρωμιοί απ’ την Κρήτη και την Κύπρο, Ρωμιοί της Βιθυνίας και της Μακεδονίας, Ρωμιοί της Ιωνίας και της Πισιδίας, Σέρβοι και Βούλγαροι, Ρουμάνοι και Μολδαβοί, Αμαλφινοί και Καλαβροί, Γεωργιανοί και Ρώσσοι, ακόμη και Τούρκοι προσήλυτοι, και Αιγυπτιάνοι και Συριάνοι, σύναξη λαών, να κι ο Νικηφόρος Φωκάς κι ο Ιωάννης Τσιμισκής, να ο Βασίλειος ο Προφυρογέννητος κι ο Αλέξιος Κομνηνός, Σταυροφόροι και Βενετσιάνοι, Γενουάτες και Καταλανοί, να οι Παλαιολόγοι κι οι Καντακουζηνοί, οι Νεμάνια κι ο Ντουσάν, ο Ιωάννης Ούγκλεσης κι ο Κοντοστέφανος, να η Μάρα με τα Τίμια Δώρα κι ο Τσάρος της Βουλγαρίας, να οι Ρώσσοι του Κιέβου, της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης, να οι Αυτοκράτορες της Τραπεζούντας οι Μεγάλοι Κομνηνοί, να οι Ρωμιοί Ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας και οι βασιλείς της Γεωργίας, να τα φιρμάνια των Οθωμανών Σουλτάνων, κιβωτός Ορθοδόξου πίστεως, σύναξη απαντοχής και συνοδοιπορίας.
Και τώρα, τούτους τους καιρούς τους δίσεκτους, Αμερικάνοι και Βρεττανοί, Φραντζέζοι και Κινέζοι, Κονγκολέζοι και Γερμανοί, Αυστραλοί και Περουβιανοί, σύναξη ανάβασης, δεύτε και αναβώμεν εις όρος το Άγιον, το καίκι μας με ένα ελαφρύ κυματισμό χορεύει με πλώρη γιά την Δάφνη, το λιμάνι της Αγιωνύμου Πολιτείας, μιά συζήτηση, καθώς είχαμε ήδη προσεγγίσει τον επίσημο αρσανά της Μονής του Αγίου Γεωργίου του Ζωγράφου μιά συζήτηση με βάριοφορτωμένους από γνώσεις κατοίκους του κλεινού Άστεως, μας επανέφερε στην αδυσώπητη πραγματικότητα, αφού ερχόταν οι ανίδεοι, κατά δήλωσης τους, γιά να εισηγηθούν και να γράψουν και να δημοσιοποιήσουν τα απαραίτητα της απορωσσοποιήσεως του Αγίου Όρους!
Ο αρσανάς της του Ζωγράφου Μονής με τον Πύργο του, πολυζωγραφισμένο θέμα των καλλιτεχνών που εργάζονται στο Όρος απομακρυνόταν, καθώς το καΐκι της συγκοινωνίας αναμετριόνταν με τον κυματισμό του νοτιά, να που προβάλλει μπροστά μας το Μοναστήρι των Αρχαγγέλων που έχτισε ο Δοχειάρης, καλλιτεχνικά έργα χειρών ανθρώπων, να κι οι νεραντζιές φορτωμένες πορτοκαλί καρπούς που ωραΐζουν τον τόπο, ο νοτιάς δυναμώνει σιγά σιγά, θα προλάβουμε, λέει ο καπετάνιος, μην σκιάζεστε, θα προλάβουμε να δέσουμε στη Δάφνη πριχού να μανιάσει ο άνεμος,
απορωσσοποίηση μελετούν τινές ανίδεοι, χαμπάρι δεν έχουν γιά την πολυπλοκότητα της ύφανσης, αρχαίο το χρυσοΰφαντο, πολυσύνθετη η πλέξη, φώτισόν μου το σκότος, προσευχόταν ο Αγιονορείτης Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ο Παλαμάς, στην κορφή του Άθωνα το ξωκλήσι της του Χριστού Μεταμορφώσεως, λάμψον και ημίν το Φως Σου το αοίδιον, ψιλά γράμματα για τους βαριομορφωμένους των Παρισίων και της Λόντρας, ίνα αναβλέψω Κύριε, το αίτημα του τυφλού, φώτισόν μου το σκότος, η επιμονή του Παλαμά, ποιος νοιάζεται γιά το Φως, ποιος σκοτίζεται για τούτα, τι μας αφορά εμάς η πύκνωση ιστορίας και πολιτισμού, τι μας κόφτει η σύναξη λαών και εθνών, τι μας προβληματίζει η θεολογία κι η τέχνη μόρφωσης, ούτε καν το αυτονόητο της έντασης γεωπολιτικής δεν αντιλαμβανόμαστε, πόσο μάλλον η απόπειρα υλικής απόδειξης της Ενσάρκωσης του Λόγου.
Α! εμείς, μοιραίοι κι άβουλοι, αγνοώντας την Πατριαρχική Συνοδική απόφαση γιά την αίρεση του Εθνοφυλετισμού, ανοήτως φληναφούμε, με περισσή έπαρση την εκ της αμαθείας, την εκ της δοκησισοφίας, μοιραίοι κι επικίνδυνοι αγνοούμε ότι υπάρχουν και Άγια, της πολυκύμαντης διαδρομής μας, με τα οποία δεν παίζουμε!
Έγνοια μας!
Καλοχρονίαν!
Υγείαν και ευλογίαν!
Πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας