Στις 30 Απριλίου, Κυριακή των Μυροφόρων θα τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο του αειμνήστου Μητροπολίτου Δράμας κυρού Παύλου. Το αλήστου μνήμης Μητροπολίτου, πεφιλημένου Ιεράρχου, φίλου καρδιακού, που η απουσία του έκανε την πατρίδα μας φτωχότερη και την Εκκλησία μας πιο αδύναμη. Ένα χρόνο πριν,το βράδυ της Κυριακής 1ης Μαίου έφυγε αιφνιδίως, για τους Ουρανούς,, εξ αιτίας καρδιακού επεισοδίου που του συνέβη ενώ ήταν στην γενέτειρά του γη.
Εσίγησε μια αυθεντική εκκλησιαστική, πατριωτική φωνή που υπερασπιζόταν με θάρρος και τόλμη τα δίκαια συμφέροντα του Γένους μας.
«Ηρπάγη μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού» και τύχει να σταματήσει να μιλάει και να υπερασπίζεται με σθένος τις μεγάλες του αγάπες: τον Χριστό και την Ελλάδα, την Εκκλησία και το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, τον Πόντο και την Μακεδονία, τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης, την αγαπημένη του Δράμα…Έχω καιρό να γράψω για τον Παύλο αλλά δεν υπάρχει μέρα που να μην τον συλλογιστώ. Τα έχω με τον εαυτό μου που δεν πρόλαβα να κάνω κάτι για να αποτρέψω την φυγή του. Που δεν πήγα όπως μου έλεγε να πάω μαζί του στο ταξίδι αυτό στην Νάουσα και την Βέροια. Κάτι θα είχα προλάβει! Τουλάχιστον δεν θα έδειχνα αμέλεια και αδιαφορία. Αλλά θα γύριζα τον κόσμο ανάποδα για να τον σώσω! Και αυτή η σκέψη με στοιχειώνει! Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτογράψω για τον Παύλο. Σε όλα τα μεγάλα κεφάλαια της Εκκλησίας μας κυριαρχεί και πρωταγωνιστεί. Και η 17χρονη ποιμαντορία του ήταν πορεία μετ´εγκωμίων και εμποδίων η οποία όμως άφησε πίσω της έργο μοναδικό και λιπαρό.
Κατά την 17χρονη ποιμαντορία του στην Μητρόπολη Δράμας και την ευρύτερη περιοχή , αγιοκατατάχθηκε ο Άγ. Γεώργιος Καρσλίδης,ο αγαπημένος του Άγιος που τώρα το σώμα του κείτεται δίπλα στον τάφο του Αγίου. Επί των ημερών του επέστρεψαν κλεμμένα ιερά κειμήλια της πίστεώς μας και θα επιστραφούν κι άλλα, κέρδισε η Μητρόπολη τον ιστορικό Ναό της Παναγίας Πετρούσας, που κάποιοι –λες και ζούμε σε μουσουλμανική χώρα- ήθελαν να τον κάνουν πολιτιστικό(!!!) κέντρο! Έχτισε περίλαμπρο Ναό του Αγ. Χρυσοστόμου Σμύρνης, του από Δράμας. Φρόντισε για την αποκατάσταση του Ι. Ν. Αγ. Σοφίας, ενός μνημείου του 10ου αι.Κύκνειο άσμα του εξελίχθηκε , η ανοικοδόμηση της Ι. Λαυρεντιανής Μονής-Νέα Σουμελά. Ένα περίλαμπρο επιβλητικό και καλλιμάρμαρο λατρευτικό οικοδόμημα, που κατασκευάστηκε με ενέργειες και προσωπική του φροντίδα και επίβλεψη , αφιερωμένος στην μνήμη των θυμάτων του Ποντιακού Ελληνισμού, ώστε να αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο, ένα μεσότοιχο που θα ενώνει το παλαιό και το σύγχρονο πνεύμα του ποντιακού ελληνισμού.
«Ένας χώρος όπου η Θεία Λατρεία θα τελείται με βάση τα Μοναστηριακά τυπικά του Αγίου Όρους, και θα αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Ποντιακό Ελληνισμό κέντρο διάσωσης της ιστορικής μνήμης και των κειμηλίων του Ευξείνου Πόντου», είχε δηλώσει στα την Παναγία Λαυρεντιανή ο Μακαριστός Μητροπολίτης. Και αλλού: «Στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής θα στεγασθούν και όσοι νέοι θα ακολουθήσουν τον Μοναχικό βίο και θα διακονήσουν την Ιερά Μητρόπολη. Και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης , επιχείρηση πει τότε, θα εγκαταβιώσει στην Μονή, αφού και αυτός ως Μοναχός έχει ανάγκη της συμμετοχής στις καθ’ ημέραν ιερές ακολουθίες που θα τελούνται στην Μονή και θα δύναται, πέραν των καθαρών διοικητικών υποχρεώσεων του, να επικοινωνεί με τους Χριστιανούς και να διακονεί το Μυστήριον της Εξομολογήσεως»... Δεν πρόλαβε…
Οι άνθρωποι είμαστε διαβατάρικα πουλιά. Ερχόμαστε και φεύγουμε από τον παρόντα βίο. Τα έργα μας όμως μένουν στην αιωνιότητα. Οι κάτοικοι της Δράμας πρέπει να αισθάνονται περήφανοι για το μνημείο αυτό. Και θα μακαρίζουν εσαεί τον αείμνηστο Ποιμενάρχη τους Παύλο για το όραμα και την καλή του διάθεση να ανεγείρει τον Ναό αυτό, πραγματικό κόσμημα όχι μόνο για τον Ποντιακό Ελληνισμό, αλλά για όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Ευχόμαστε ο νέος Ποιμενάρχης της πόλης, ο Σεβ. Δράμας κ. Δωρόθεος να συνεχίσει και επαυξήσει το έργο του προκατόχου του και να τιμήσει την μνήμη του, βαδίζοντας πάνω στα χνάρια του Παύλου.
Ο Παύλος ήταν ένας φλογερός Ιεράρχης, ήταν ένας λέων πυρ πνέων, ένας Δεσπότης παλιάς κοπής,παρά την νεανική ηλικία του. Ένας ντόμπρος εκκλησιαστικός άνδρας, ειλικρινής και φιλότιμος, που δεν ήξερε να μασάει τα λόγια του. Με το κύρος και την πυγμή που διέθετε, αλλά και το χάρισμα του λόγου του, ήξερε πώς να κερδίσει τον συνομιλητή του και να ξεσηκώνει το λαό μας.
Η Εκκλησία στερήθηκε έναν σπάνιο φιλόθεο εκκλησιαστικό ηγέτη και συνάμα τον μπεσαλή Μητροπολίτη της. Μπορεί να δημιουργήθηκαν κάποιες σκιές πάνω από τη μνήμη του αλλά ήταν πέρα και πάνω απ´αυτόν! Ο Παύλος θα παραμένει στη σκέψη όλων μας ως το λιοντάρι του Πόντου που έφυγε πρόωρα από κοντά μας. Έτσι ήθελε ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Ο Θεός να τον αναπαύει και να έχουμε την ευχή του.
