ΕΝΟΡΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ: «Μεγαλώνοντας έναν… άγιο!»: 3η Συνάντηση
Συνεχίστηκε την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου, με την 3η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά παρουσιάσεων με γενικό τίτλο «Μεγαλώνοντας έναν… άγιο!», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Το θέμα της συνάντησης ήταν «Πρώτος Εκκλησιασμός – Σαραντισμός τού νηπίου – Τα χέρια τού Ιερέα». Τη σειρά επιμελείται ο Αρχιμανδρίτης π. Καλλίνικος Μαυρολέων, Συνταξιούχος Δάσκαλος, Ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίου Γεωργίου Βασσών Καρπάθου.
Το Σεμινάριο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθηση του γίνεται μόνο διαδικτυακά, μέσα από το κανάλι του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Όλα πρέπει να δείχνουν στο παιδί την πορεία του προς την αιωνιότητα, τον δρόμο για την αγιότητα. Κι αφού πήρε το όνομά του την όγδοη ημέρα, η οποία είναι η αρχή ενός άλλου κόσμου, κι αφού περάσουν σαράντα ημέρες από τη γέννησή του, έρχεται η ευλογημένη ώρα να κάνει τον πρώτο του εκκλησιασμό.
Η ακολουθία αυτή στηρίζεται στην Παλαιά Διαθήκη και μας θυμίζει την Παναγία μας, πού τηρώντας τον Νόμο, προσέφερε το 40 ημερών βρέφος Ιησού στον Ναό και το παρέδωσε στον πρεσβύτη Συμεών, το γνωστό σε όλους μας γεγονός, της Υπαπαντής τού Κυρίου.
Οι γονείς και ο υποψήφιος ανάδοχος έρχονται στην εκκλησία. Στέκονται έξω από τις πύλες τού Ναού ή στον Πρόναο κι εκεί ο ιερέας τελεί την ακολουθία τού εκκλησιασμού τού παιδιού ή τού σαραντισμού, όπως είναι ευρύτερα γνωστή.
Αυτό το γεγονός και οι σχετικές ευχές, μετά την πλήρη ανάρρωσή της από την εγκυμοσύνη της, επιτρέπουν πλέον στη μητέρα, να εκκλησιάζεται και να μετέχει πλήρως στα μυστήρια.
Αυτή η τελετή τού πρώτου εκκλησιασμού ή τού σαραντισμού τού παιδιού μας, δείχνει τη σημαντική σχέση, πού έχει το κάθε παιδί, με τα χέρια του Ιερέα, σ’ ολόκληρη τη ζωή του.
Η πρώτη επίσημη έξοδος τού νεογέννητου παιδιού από το σπίτι του γίνεται την ημέρα τού σαραντισμού του. Το παιδί κάνει την πρώτη επίσκεψή του στο σπίτι τού Ουράνιου Πατέρα Του!.
Αργότερα, πάλι θα φέρει η μητέρα το παιδί στο Ναό. Τώρα για την βάφτισή του, την δεύτερη γέννα του από την κολυμβήθρα, την κοιλιά της άλλης κοινής μας Μάνας, της Εκκλησίας.
Πάλι θα πιάσει στα χέρια του το παιδί ο ιερέας, να το αλείψει με λάδι αρχικά, να το βαπτίσει στο νερό, να το ντύσει, να το κουρέψει, να το χρίσει, τέλος, με το άγιο Χρίσμα, δίνοντάς του τα χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος, αναδεικνύοντάς το γνήσιο παιδί της Εκκλησίας.
Στη συνέχεια, πολλές φορές, πάλι έχοντας στο χέρι του τη λαβίδα, θα του μεταδίδει τη θεϊκή τροφή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Τον ίδιο τον Χριστό, ολοζώντανο, θα βάζει με το τίμιο χέρι του ο ιερέας στο στόμα τού παιδιού, για να συγχωρούνται οι αμαρτίες του και να ζει αιώνια.
Κι όσο θα μεγαλώνει, θα το μάθει ο νονός ή η νονά του, ότι όταν θα λερώσει με τις αμαρτίες, τις κακίες, τις ζήλειες, τα ψέματα, τις κλεψιές, της ψυχής το λευκό φόρεμα, πού απέκτησε με τη Βάπτισή του, τότε πάλι θα τρέξει στον ιερέα.
Για να του ομολογήσει τα σφάλματά του, με ειλικρίνεια και μετάνοια πραγματική, για ν’ απλώσει πάλι κι εκείνος μετά με το χέρι του το πετραχήλι πάνω του, να του διαβάσει τη συγχωρητική ευχή, να τον σκεπάσει ολόκληρο η Χάρη του Θεού.
Όταν έρθει η ευλογημένη ώρα του γάμου, πάλι ο ιερέας θα πιάσει τα χέρια των νέων πια κι ώριμων παιδιών, θα τα ευλογήσει εξ ονόματος τού ίδιου του Χριστού, και θα τα ενώσει τόσο σφιχτά, ώστε κανένας να μην μπορεί να μπει ανάμεσά τους και τους χωρίσει.
Με τα χέρια του πάλι θα στεφανώσει τον γαμπρό και την νύφη, για τον αγώνα πού έκαναν να φθάσουν αγνοί μέχρι το γάμο, θα τούς δώσει αργότερα να πιούν κρασί από το κοινό ποτήρι, με τα χέρια του ύστερα θα τούς σύρει στο χορό τού Ησαΐα, στο χορό της γαμήλιας χαράς.
Και λίγο πριν τελειώσει το μυστήριο τού γάμου, πάλι με τα χέρια του θ’ αναλάβει τα στέφανα τους και θα χωρίσει τα χέρια τους, βάζοντας ανάμεσά τους το Ευαγγέλιο, δείχνοντάς τους ταυτοχρόνως, ότι μόνο αν ο Χριστός παραμένει ανάμεσά τους κι αγωνιστούν για να εφαρμόζουν όλες τις ημέρες της ζωής τούς τις εντολές Του, θ’ αξιωθούν να πάρουν και τα στεφάνια τού Παραδείσου, την μεγάλη κείνη ημέρα.
Κι αν το παιδί δεν πάρει το δρόμο τού γάμου κι αποφασίσει να αφιερωθεί “ψυχή τε και σώματι” στον Θεό, τότε πάλι στα χέρια τού Ιερέα θα δώσει τρείς φορές το ψαλίδι για να τον κείρει μοναχό ή μοναχή. Τα χέρια τού ιερέα θα τον ντύσουν τα μοναχικά ενδύματα.
Κι αν προχωρήσει και στην ιεροσύνη, τα χέρια τού Αρχιερέα τώρα θα τού μεταδώσουν την Χάρη τού Παναγίου Πνεύματος, θα τον ντύσουν τα ιερατικά άμφια, θα τού παραδώσουν στα δικά του χέρια την “καλήν παρακαταθήκην”, το Σώμα τού Χριστού, πού θα τού ζητήσει ο ίδιος ο Χριστός την ημέρα της δευτέρας Παρουσίας Του.
Τέλος, όταν θα έρθει η ώρα να κλείσουμε κι εμείς τα μάτια μάς εδώ στη γη και να τα ανοίξουμε στην άλλη ζωή, πάλι ο ιερέας θα πάρει με τα χέρια του το χώμα να ραντίσει το άψυχο πια σώμα μας, θα ρίξει πάνω μας το λάδι ή το κρασί και θα βάλει στο στόμα μας έναν κέρινο μικρό σταυρό, για να βρεθεί στα χείλη μας η καλή απολογία, όταν θα συναντήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
