Ένωση και συμφιλίωση
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Στην ορθόδοξη θεολογία, μέσω της αγιοπνευματικής προσευχής, ο άνθρωπος οδηγέιται στην ενότητα, στην «συμφιλίωση»[1] με τους συνανθρώπους του και με την κτίση ολόκληρη, καθώς η ένταξή του στο σώμα του Χριστού συνεπάγεται την «χαρισματικήμετοχή του σοτν ίδιο τον Χριστό εξαιτίας της ενανθρωπίσεώς Του»[2].
Η προσευχή ως προσέγγιση του Θείου δύναται να οδηγήσει τον άνθρωπο στην Θεωρία του Θεού. Βέβαια, το φως που θεωρείται από τον θεωρητικό κατά την θεωρία, θεωρείται κατά τρόπο ενυπόστατο καθώς «ἡ θεωρία καί τό πάθος τῆς λαμπρότητας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ θεωρία τῆς ἄκτιστης ἐνέργειάς Του, μία καί ἡ οὐσία Τοῦ εἶναι ἀπρόσιτη καί ἀμέθεκτη»[3].
Παραπομπές:
[1] Γιαννουλάτου Α., Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία, σελ. 51.
[2] Γαϊτάνη Β., Από την Επικοινωνία στην Κοινωνία, σελ. 275.
[3] Καρανικόλα Π., (Πρώην Μητροπολίτου Κορινθίας), Μυστική θεωρία, περιοδ. Χριστιανικόν Συμπόσιον Δ΄, εκδ. Εστία, Αθήνα 1970, σελ. 25 (25 – 31).
