Ενθρονιστήριος λόγος νέου μητροπολίτη Ιωαννίνων Μαξίμου
Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ καί πατρί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε ὑπέρ ὑμῶν προσευχόμενοι, ἀκούσαντες τήν πίστην ὑμῶν ἐν Χριστῷ ‘Ιησοῦ καί τήν ἀγάπην τήν εἰς πάντας τούς ἁγίους, διά τήν ἐλπίδαν τήν ἀποκειμένην ὐμῖν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἥν προηκούσατε ἐν τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ παρόντος εἰς ἡμᾶς, καθώς καί ἐν παντί τῷ κόσμῳ, καί ἔστι καρποφορούμενον καί αὐξανόμενον καθώς καί ἐν ὑμῖν, ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἠκούσατε καί ἐπέγνωτε τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ.
ΜΑΞΙΜΟΣ Μητροπολίτης Ιωαννίνων
Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ καί πατρί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε ὑπέρ ὑμῶν προσευχόμενοι, ἀκούσαντες τήν πίστην ὑμῶν ἐν Χριστῷ ‘Ιησοῦ καί τήν ἀγάπην τήν εἰς πάντας τούς ἁγίους, διά τήν ἐλπίδαν τήν ἀποκειμένην ὐμῖν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἥν προηκούσατε ἐν τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ παρόντος εἰς ἡμᾶς, καθώς καί ἐν παντί τῷ κόσμῳ, καί ἔστι καρποφορούμενον καί αὐξανόμενον καθώς καί ἐν ὑμῖν, ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἠκούσατε καί ἐπέγνωτε τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ.
Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Κύριε Κύριε Ἱερώνυμε,
Ἅγιε Ἐκπρόσωπε τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου Βαρθολομαίου, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Προύσης, κύριε Ἐλπιδοφόρε,
Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες καί Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι, Σεβαστή τῶν Ἀρχιερέων Χορεία,
Ἅγιε Λεύκης, Ἐκπρόσωπε τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γερμανίας,
Ἐξοχώτατε ἐκπρόσωπε τῆς κυβερνήσεως, Ὑπουργέ Πολιτισμοῦ, κύριε Τασούλα,
Ἀξιότιμε Περιφερειάρχα Ἠπείρου κύριε Καχριμάνη,
Ἀξιότιμοι Ἐκπρόσωποι τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου,
Ἀξιότιμε Δήμαρχε Ἰωαννιτῶν κύριε Φίλιε,
Ἀξιότιμε Δήμαρχοι τοῦ Νομού Ἰωαννίνων,
Ἀξιότιμοι Διοικηταί τοῦ Στρατοῦ, τῶν Σωμάτων Ασφαλείας, Ἀστυνομίας καί Πυροσβεστικῆς,
Ἀξιότιμοι Πρόεδροι τῶν Δικαστηρίων και Δικαστικοί
Αξιότιμοι, Πρυτάνεις, Κοσμήτορες, Καθηγηταί, Εκπαιδευτικοί,
Σεβαστοί Πατέρες καί Ἀδελφοί ἐν Χριστῷ,
Μέ τοῦτα τά λόγια, μέ αὐτήν τήν πίστη, μέ τήν ἴδια ἐλπίδα καί τήν αὐτή πεποίθηση, εὐχαριστῶ, ὡς ὁ Ἀπόστολος Παύλος διά τούς Κολοσσαεῖς, προσευχητικῶς, δοξολογικῶς καί εὐγνωμόνως τῷ Θεῷ καί Πατρί σύν Υἱω καί Πνεύματι, διά τό ὑπό τοῦ Θεοῦ διά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, ἐμπιστευθέν μοι ποίμνιο, τά πνευματικά μου πλέον τέκνα εἰς τήν Ἱερά Μητρόπολη Ἰωαννίνων, τήν, προτάσει τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Κυρίου Κυρίου Ἱερωνύμου καί ψήφῳ τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων, λαχοῦσαν μοι Ἐπαρχία.
Ἐπικαλοῦμαι τήν Εὐλογία Σας Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ἐκφράζοντας τήν ὑπακοή, τήν εὐγνωμοσύνη, τήν υἱϊκή ἀγάπη, τόν υἱϊκό Σεβασμό καί ἐν ταὐτό τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μου στήν Σεπτή ἱεραρχία τῆς Ἁγιωτάτης Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τήν ὕψιστη τιμή τῆς ἐκλογῆς μου στόν περιώνυμο ἱστορικό θρόνο τῆς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰωαννίνων.
Ἐπικαλοῦμαι τίς εὐχές καί εὐλογίες τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου Βαρθολομίου, πρός τόν ὁποῖον καί τήν πνευματική καί εὐχαριστιακή ἀναφορά ἔχομεν, ὑποσχόμενος πνευματική ὑπακοή καί ἀπαρασάλευτη ἐν Χριστῷ Ἀγάπη.
Ἐπικαλοῦμαι ἐπίσης καί τίς εὐχές τῶν κεκοιμημένων προκατόχων μου στήν Ἱερά Μητρόπολη Ἰωαννίνων καί κυρίως τοῦ πρότριτα ἐκλιπόντος κυροῦ Θεοκλήτου, ὅστις θεοφιλῶς ἐποίμανε τήν ἐπαρχία τούτη, ἐπί σχεδόν τεσσαράκοντα συναπτά ἔτη, προσευχόμενος καί ἀναπέμπων μεθ’ὑμῶν ἱκεσία πρός τόν Θεόν, νά εἶναι ἡ μνήμη αὐτῶν αἰωνία!
Γνωρίζω ὅτι μοῦ ἀνατίθεται ἠ πνευματική πατρότης καί εὐθύνη μιᾶς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Γνωρίζω πώς μοῦ ἀνατίθεται ἡ διαποίμανση ἑνός τόπου μέ ἱστορία βαριά, μιᾶς πόλεως που δεσπόζει, ὡς ἄλλος δικέφαλος, στά ὅρια Ἀνατολῆς καί Δύσεως, τῆς πόλεως τῶν Ἰωαννίνων, πού ἀπό τόν ἕβδομο αἰώνα διαφεντεύει στά δρώμενα τῆς Ἠπείρου καί τῆς δυτικῆς Ἑλλάδος, που ἀπό τά χρόνια τοῦ Μεγάλου καί Ἱεροῦ Φωτίου συμβάλλει οὐσιαστικῶς στήν διαφύλαξη τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς τάξεως, πού στό διάβα τῶν αἰώνων καθίσταται ὁ προμαχών διαφυλάξεως τῆς ταυτότητος καί τῆς ἰδιοπροσωπίας τοῦ Γένους, ἐν μέσω ἀλλεπαλλήλων κατακτήσεων, ἀλλά καί σμιλευτῆς τῶν ἰσορροπιῶν γιά τή διαφύλαξη τῆς ζωῆς τῶν γηγενῶν, καί ἀκόμη ὁ προβολεύς τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων καί τοῦ ἐλληνικοῦ πνεύματος στή Δύση, τίς Βενετιές καί τά Λιβόρνα, καί ὁ ἐγγυητής τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καί προόδου σέ ἐποχές δισχειμέρους διά τῶν προνοιῶν, δωρεῶν, εὐεργεσιῶν, κόποις, πόνοις καί ἐξόδοις τῶν Μεγάλων Ἠπειρωτῶν καί Ἰωαννιτῶν εὐεργετῶν τῆς Ἠπείρου, τῆς Πατρίδος, τοῦ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑλληνισμοῦ καί τοῦ Γένους! Αὐτή, βεβαίως, εἶναι μιά πολύ βαριά κληρονομιά, γιά κάθε ἄνθρωπο πού ζεῖ σ’ αὐτόν τόν τόπο, γιά ἐκείνους πού ἀναλαμβάνουν εὐθύνες γιά τίς ζωές τῶν ἀνθρώπων, μά κυρίως γιά τόν Ἐπίσκοπο καί Μητροπολίτη τῆς Ἐπαρχίας!
Ἑνώπιον Θεοῦ καί άνθρώπων, ἀγίων καί ἀγγἐλων, ἱεραρχῶν, ἱερέων, πολιτικῶν καί διοικητικῶν ἀρχῶν, συμπολιτῶν, συγγενῶν, φίλων, γνωστῶν καί ἀγνώστων, ἀναδέχομαι αὐτήν τήν κληρονομιά μέ σεβασμό καί δέος σάν ρίζα πού θά μέ θρέψει καί θά μέ θρέφει, ὅσο ὁ Θεός καί ἡ ἀγάπη τοῦ ποιμνίου μου θά μέ κρατοῦν στή ζωή, μέ μέτρο και κριτήριο τά δόγματα, τήν πνευματική ἐμπειρία, τήν διδασκαλία καί τήν Ἱερά Τάξη τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς καθ’ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, Χάριτι Θεοῦ! Ἀποδέχομαι δέ καί τήν εύθύνη τῆς διαφυλάξεως τῆς πίστεως, τῆς πνευματικῆς διαπαιδαγωγήσεως τοῦ ποιμνίου, τῆς καθοδηγήσεως αὐτοῦ στήν ὁδό τῆς πνευματικῆς αὐξήσεως, τῆς ἀναδείξεως, ζωοποιήσεως καί αύξήσεως τῶν πνευματικῶν καί πρακτικῶν χαρισμάτων, μέ σκοπόν τήν κατά δύναμιν ἀνθρωπίνην καί κατά θείαν εὐδοκίαν κατάκτησιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως ὅτι πάντες ἕνα σῶμα, μία πίστις ἐσμέν. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παύλος:
«Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός· καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, …καὶ πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν. καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος, ἀλλὰ πολλά. ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς, ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ οὖς, ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, – οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός, ποῦ ἡ ἀκοή; εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις; νυνὶ δὲ ὁ Θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν. εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος, ποῦ τὸ σῶμα;
νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη, ἓν δὲ σῶμα. οὐ δύναται δὲ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν τῇ χειρί· χρείαν σου οὐκ ἔχω· ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖς ποσί· χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω· ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά ἐστι, καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματος, τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει. τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει. ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς συνεκέρασε τὸ σῶμα, τῷ ὑστεροῦντι περισσοτέραν δοὺς τιμήν, ἵνα μὴ ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη· καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη. ῾Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους .
Αὐτή είναι ἡ Ἐκκλησία μας Ἀδελφοί! Σῶμα Χριστοῦ. Καί ἐμεῖς εἴμαστε μέλη ἐκ μέρους! Ἐάν βεβαίως καί ὄταν τό θέλουμε καί τό ἐπιθυμοῦμε! Ὅμως δέν περισσεύει κανείς! Εἶναι ὅλοι κλητοί! Εἶναι ὄλοι ἐπιθυμητοί! Εἶναι ὅλοι ἀναγκαίοι! Χρειάζονται ὄλα τά μέλη γιά νά εἶναι σῶμα! Ἐάν παραπονεθεῖ τό πόδι πώς δέν εἶναι χέρι, καί γι’ αὐτό δέν ἀνήκει στό σῶμα, ἤ ἀκόμα ἄν παραπονεθεῖ τό αὐτί πώς δέν εἶναι μάτι, γι’ αὐτό δέν ἀνήκει στό σῶμα, αὐτό δέν μπορεῖ νά ἰσχύσει! Δέν μπορεῖ νά εἶναι ὄλο τό σῶμα ὀφθαλμός, οὔτε νά πεῖ ὁ ὀφθαλμός στό χέρι δέν σέ χρειάζομαι ἤ τό κεφάλι στά πόδια δέν σᾶς έχω ἀνάγκη! Γιά νά μή γίνει λοιπόν σχῖσμα στό σῶμα τά μέλη πρέπει νά μεριμνοῦν τό ἕνα γιά τό ἄλλο! Καί ὄταν πάσχει ἔνα μέλος τότε νά συμπάσχουν ὅλα τά μέλη!
Αὐτή εἶναι ἡ πορεία μας, αὐτό εἶναι τό ζητούμενο, ἔτσι μποροῦμε νά εἴμαστε κοινωνία, ἔτσι μποροῦμε να κάνουμε ὑγιεῖς οἰκογένειες, καλά παιδιά, σωστές καί ἀποδοτικές δομές, ἔτσι μποροῦμε νά εἴμαστε πολίτες καί νά ἔχουμε πολιτεία. Μέ αὐτόν τόν τρόπο θα γαλουχηθοῦμε στήν κοινωνική εὐθύνη καί ὑπευθυνότητα, στήν ὀρθή ἀξιολόγηση καί ἰεράρχηση κάθε στοιχείου τῆς ζωῆς μας, κάθε σχέσης καί δραστηριότητας. Αὐτά γίνονται ὄταν ἐλεύθερα ἐπιλέγουμε νά εἴμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός θά εἴναι ὀ ἀγώνας μας, καί πιστεύω πώς αὐτό ἀφορᾶ κυρίως καί πρωτίστως τήν ποιότητα τῆς ζωῆς μας, ἡ ὁποία διαφορετικά διαμορφώνεται με τή μετοχή στή Χάρη, τή δύναμη, τήν ἐνέργεια τῆς Ἁγίας Τριάδος μέσα στή μυστηριακή και λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ μιά προοπτική αἰωνιότητος καί δυστυχῶς ἀλλιῶς χωρίς αὐτή τή μέθεξη τῆς θείας ζωῆς!
Ὄλα αὐτά Ἅγιοι Πατέρες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, δέν μποροῦν νά εἶναι καί νά παραμένουν ἁπλῶς θεωρίες! Πρέπει να σημαίνουν κάτι στήν καθημερινή μας πορεία, στήν πράξη, στή ζωή! Ἀναμένετε μάλλον καί ὀρθῶς περιμένετε, νά ἀκούσετε τί σημαίνουν αὐτά γιά τή δική μου ζωή, δράση καί πορεία στή νέα μου πατρίδα, τό νέο μου τόπο, στή νέα μου οἰκογένεια, στή νέα μου άποστολή.
Σημαίνουν πώς, ἡ ζωή μου δέν ὑπάρχει πλέον χωρίς αὐτή τήν οἰκογένεια! Πώς θἐλω σύν Θεῷ νά ποτίσει τό εἶναι μου μέ αὐτό πού εἶναι ἡ νέα μου πατρίδα, οἱ ἅνθρωποί της, οἱ παραδόσεις της, τά ἤθη καί τά ἔθιμά της, οἱ ἀγωνίες καί τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων της, τά ὄνειρα τῶν νέων της, ἠ προοπτική τοῦ τόπου, ἡ ἀνάπτυξή του, κάθε δραστηριότητα πού μπορεῖ νά προάγει τόν ἄνθρωπο, τήν κοινωνία τῶν προσώπων, τήν ἀλληλεγγύη, τό κοινό καλό, τήν πρόοδο, ὄμως ἐπαναλαμβάνω, πάντα μέ ὀδηγό τό εὐαγγέλιο καί τό Χριστό, ὅτι «Αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ Σώματος, τῆς Ἐκκλησίας. ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι᾿ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται· καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε, ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων, ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησε πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι καὶ δι᾿ αὐτοῦ ἀποκαταλλάξαι τὰ πάντα εἰς αὐτόν, εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ, δι᾿ αὐτοῦ εἴτε τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εἴτε τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. καὶ ὑμᾶς ποτε ὄντας ἀπηλλοτριωμένους καὶ ἐχθροὺς τῇ διανοίᾳ ἐν τοῖς ἔργοις τοῖς πονηροῖς, νυνὶ δὲ ἀποκατήλλαξεν ἐν τῷ σώματι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ διὰ τοῦ θανάτου, παραστῆσαι ὑμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους καὶ ἀνεγκλήτους κατενώπιον αὐτοῦ» .
Σημαίνει επίσης ὄτι θά ἐπιδιώξω κατά ὅση μοι δύναμις, τήν ἐπικοινωνία καί τή συνεργασία μέ κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως στά ὄρια τῆς δικαιοδοσίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰωαννίνων. Ἀκόμα, πώς θά κάνω ὄτι εἶναι δυνατόν γιά τήν προκοπή τοῦ τόπου καί τῶν άνθρώπων, πάντοτε στά πλαίσια τῶν πνευματικῶν καί ηθικῶν ἀρχῶν καί τῶν ἀρχῶν, διαφανείας καί νομιμότητος.
Αὐτά, προσβλέπων πάντοτε στήν καλή συνεργασία καί στήν συναντίληψη τῶν πολιτικῶν, διοικητικῶν, δικαϊκῶν, ἐπιστημονικῶν, παιδαγωγικῶν καί πολιτιστικῶν ἀρχῶν, παραγόντων καί δομῶν τῆς περιφερείας, τῶν δήμων, τῆς πόλεως και βεβαίως στήν ἀγάπη καί στήριξη τῶν πιστῶν, τῶν ἀπλῶν ἀνθρώπων τοῦ μόχθου καί τοῦ ἀγῶνος τῆς καθημερινῆς βιοπάλης, κάθε ἀνθρώπου καλῆς διαθέσεως, ἄνευ διακρίσεων καί ἀποκλεισμῶν.
Ἀκόμα θά προσέθετα πώς θεωρώ ἀνάγκη καί προτεραιότητα τήν ἐπικοινωνία καί τή συνεργασία μέ τούς νέους τῆς Ἐπαρχίας μας. Οἱ νέοι εἶναι τό καμάρι καί τό μέλλον μας! Εὶναι πλέον δυστυχῶς καί οἱ πιό ἀδικημένοι, διότι μέ τήν ἀπληστία πού μᾶς εἶχε καταλάβει τούς άπαλλοτριώσαμε τό μέλλον τους! Χρωστοῦμε λοιπόν καί θά ἀγωνιστοῦμε νά εἴμαστε συνοδοιπόροι στήν πορεία καί στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς τους. Μιᾶς ζωῆς ὅμως μέ ἀρχές καί θεμέλια σταθερά, πού δέν θά ἀδικοῦν οὔτε τοῦς ἴδιους, οὔτε τίς ἐπερχόμενες γενεές, μέ πραγματική ποιότητα πού θά γενᾶ ἰστορία καί πολιτισμό καί ὄχι ἐκείνη τήν ἐπίπλαστη τοῦ καταναλωτικοῦ ἤ τοῦ καταναλωτοῦ σκλάβου!
Στά Ἰωάννινα ὐπάρχουν καί δραστηριοποιοῦνται τά ἀγαθοεργά καταστήματα, πρός τό συμφέρον καί τή στήριξη τῶν ἀνθρώπων τοῦ τόπου καί κυρίως ἐκείνων που βρίσκονται σέ μεγαλύτερη άνάγκη. Γνωρίζουμε ότι ὑπάρχουν προβλήματα. Θά ἀντιμετωπιστοῦν μέ νηφαλιότητα, σοβαρότητα, διαφάνεια, χωρίς ὑπερβολές, μέ περίσκεψη καί προγραμματισμό σωστό, ὥστε καί τό ἀδιέξοδο νά ἀντιμετωπιστεῖ καί τά ἀγαθοεργά καταστήματα νά μποροῦν νά ἐκπληρώνουν ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ τό σκοπό τους, πρός τό συμφέρον τῶν συνανθρώπων μας, χωρίς ἀκραίες φωνές, καί ἄσκοπες φλιαρίες.
Ἄφησα πρός τό τέλος τά πιό πνευματικά, τά ἱερά, ἐκείνα που ἀποτελοῦν τή βάση, τό θεμέλιο, τούς βασικούς πυλώνες τῆς πνευματικῆς, έκκλησιαστικῆς ζωῆς καί πορείας. Χωρίς αὐτά δέν γίνεται τίποτα! Τό λέει ὁ Ἰησοῦς Χριστός ξεκάθαρα: «χωρίς ἑμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».
Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. 2 πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ. … 4 μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε. 5 ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. 6 ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται. 7 ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ρήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται ὑμῖν. 8 ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη ὁ πατήρ μου, ἵνα καρπὸν πολὺν φέρητε, καὶ γενήσεσθε ἐμοὶ μαθηταί. 9 καθὼς ἠγάπησέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ. 10 ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ «.
Ἔργα ὑποδομῆς καί ἔργα αγάπης πρός τόν πλησίον εἶναι κατά τήν ἀντίληψη τῆς Ἐκκλησίας μας ἀμφότερα ἔργα πνευματικά ὅταν γίνονται μέ πνευματικό τρόπο καί κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μέ προσευχή, μέ εὐγνωμοσύνη πρός τό Θεό, μέ ἀποχή ἀπό τήν ἁμαρτία, ὥστε νά ἀποκλείουν τόν σκανδαλισμό, τή λύπη, τήν ἀποτυχία, καί νά φέρουν καρπό καί χαρά. Παραγγέλω λοιπόν κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο: «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς. τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε «.
Ὑπάρχουν στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως καί στήν σαρκική οἰκογένειά μας προβλήματα, τα ὁποία ἀνακύπτουν γιά πολλούς καί διαφόρους λόγους. Ἐξ αἰτίας ἀπειρίας, ἀπροσεξίας, ἀδιαφορίας, λάθος ἀντιλήψεως, κακῶς ἐννοουμένου συμφέροντος, κακίας, διαβολῆς κλπ. Θέλω ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἐδῶ παρουσίας μου νά ἐπισημάνω ὅτι κάθε καταγγελία θά λαμβάνεται ὑπόψη καί θά συζητεῖται ὅταν εἶναι καλοπροαίρετη, ἔχει σκοπό τή διόρθωση καί τή βελτίωση, εἶναι ἐπώνυμη καί δέν βλάπτει τήν ὑπόληψη ἀνθρώπων!
Κάθε άλλη προσέγγιση θά ἀντιμετωπίζεται μέ πολύ προβληματισμό καί ὄχι χωρίς πόνο! Ρυθμιστής καί ἐδώ πρέπει νά εἶναι τό εὐαγγέλιο καί ἡ ἐμπειρία τῆης Ἐκκλησίας: «᾿Ερωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, εἰδέναι τοὺς κοπιῶντας ἐν ὑμῖν καὶ προϊσταμένους ὑμῶν ἐν Κυρίῳ καὶ νουθετοῦντας ὑμᾶς, καὶ ἡγεῖσθαι αὐτοὺς ὑπερεκπερισσοῦ ἐν ἀγάπῃ διὰ τὸ ἔργον αὐτῶν. εἰρηνεύετε ἐν ἑαυτοῖς. Παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τοὺς ὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν, μακροθυμεῖτε πρὸς πάντας. ὁρᾶτε μή τις κακὸν ἀντὶ κακοῦ τινι ἀποδῷ, ἀλλὰ πάντοτε τὸ ἀγαθὸν διώκετε καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας «.
Ἡ λειτουργική καί μυστηριακή ζωή στήν Ἱερά Μητρόπολη Ἰωαννίνων θά εἶναι, ὅπως ἀκριβῶς σἐ ὄλη τήν πνευματική πορεία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, θεμέλιο, ὡς ἡ βασική καί θεμελιώδης μορφή συναντήσεως, μετουσίας, μεθέξεως καί συνοδειπορείας μέ τόν Ἀρχηγό τῆς Ζωῆς, τόν Κύριο καί Θεό ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστό, «θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός «. Βασικοί πυλώνες πρέπει νά εἶναι καί θά εἶναι, ἡ ποιμαντική ἀγωγή καί προετοιμασία τῶν ποιμένων, ἠ κατήχηση τῶν πιστῶν, ἠ προετοιμασία τῶν προσερχομένων στά Ἱερά Μυστήρια, ἡ προνοιακή καί κοινωνική ἔκφραση τῆς οἰκειώσεως τῆς Χάριτος καί ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ, κοντά στά προβλήματα τοῦ πλησίον μέ τήν σταδιακή προετοιμασία καί εξειδίκευση που εἶναι ἀναγκαία.
Λέγω πρός τούς ποιμένες καί πρός κάθε ἄνθρωπο πού θέλει νά ὑπηρετήσει στό ἔργο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας:» Ὁ δυνάμενος χωρεῖν, χωρείτω «. Ἅν ἡ ἱερωσύνη εἶναι ἔργον, τότε καί οἱ κληρικοί εἶναι οἱ ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἐργάτες τοῦ θείου ἀμπελῶνος (πρβλ. Ματθ. 20, 1-16), οἱ ἐργάτες πού ὁ Κύριος «ἐκβάλλει εἰς τόν θερισμόν αὐτοῦ» (Ματθ. 9, 37-38. Πρβλ. Ἰω. 4, 35-38) . Ἡ ἐργασία τοῦ ποιμένος προσιδιάζει κατ’ἀναλογίαν τήν τοῦ ἱατροῦ. Λέγει ποῦ ὁ Νικήτας Σεΐδης: » Τὴν θεραπείαν ἐπιζητοῦντες, τῆς ἰατρείας ἐπιμελόμεθα. Τέμνοντες, καίοντες, ἐπαντλοῦντες, τὰ δρυμύτερα τῶν φαρμάκων ἐπάγοντες° τὰ στύφοντα ἐπιπάττοντες° τὰ γλυκαίνοντα ἐπιρραίνοντες° τὰ λεαίνοντα ἐπαλείφοντες° τὰ μαλάσσοντα τὸν ὄγκον προσπλάττοντες° τὰ κοιμίζοντα τὴν ὀδύνην προσφέροντες° πάντα τρόπον ἐπινοοῦντες° πᾶσαν μηχανὴν ἐξευρίσκοντες, ὥστε μὴ μόνον συνουλῶσαι τὸ τραῦμα, καὶ πρὸς τὴν προτέραν πάλιν ὑγείαν τὸ νοσοῦν ἐπαναγαγεῖν, ἀλλὰ καὶ τὴν οὐλὴν εἰ δυνατὸν ἀφανίσαι «. Μέ τέτοια ἐπιμέλεια καί διάκριση ὁφείλουμε νά ἐργασθοῦμε, πράτοντας κατά περίπτωση τά πρέποντα καί ἀναγκαία.
Ποιός πρέπει λοιπόν νά είμαι στήν νέα μου διακονία. Ἀπερίφραστα λέγω ὅτι ἐπιθυμῶ νά εἶμαι ὁ πρώτος ἐργάτης καί διάκονος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰωαννίνων. Ἀκούω τή φωνή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου νά ὁμιλεί περί τοῦ πρώτου Ποιμένος καί μόνου Μεγάλου Ἀρχιερέως, τοῦ ὁποίου τήν Ἱερωσύνη καί Ἀρχιερωσύνη κατ’εὐδοκίαν Θεοῦ φέρομεν. Αὐτός εἶναι ὀ Χριστός: «Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ Νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ. Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ σέ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; » τέτοιους θἐλει τούς ὑπάρχοντας εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, δηλαδή τούς Ἀρχιερεῖς.
Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ. αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ . Ζητῶ τήν προσευχή σας, τήν ἀγάπη Σας, τή στήριξή σας, τήν ἐμπιστοσύνη σας, τήν ὑπακοή σας, τήν καλοπροαίρετη κριτική σας, τή συνοδοιπορεία γιά τό υπόλοιπο τῆς ζωῆς μου, ὅσον μου χαριστεῖ ὐπό τοῦ Θεοῦ, μέ κύριο σκοπό τή σωτηρία τοῦ ἐμπεπιστευμένου μοι ποιμνίου. Ἐπικαλοῦμε τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν, κτήτωρος τοῦ πανσέπτου Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ, Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Ἠλιού καί τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἐλισαίου, ὧν τήν μνήμην ἑορτἀζομεν, τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ καί πάντων τῶν Ἁγίων, ὤστε, «Αὐτὸς…ὁ θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη «. Ἀμήν.
