ΤΙΜΟΘΕΟΣ Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος
Ἡ Χάρις τοῦ παναγίου καί τελεταρχικοῦ Πνεύματος κατόπιν τῆς προτάσεως τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας καί τῆς τιμίας ψήφου τῶν θεόθεν ὁδηγηθέντων ἁγίων Ἀρχιερέων μέ ἀνέδειξε Ἐπίσκοπο καί Μητροπολίτη τῆς ἁγιωτάτης καί ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων θέτοντάς με πατέρα πνευματικό τοῦ εὐαγοῦς ἱεροῦ κλήρου, τῶν φιλοθέων μοναστικῶν ἀδελφοτήτων καί τοῦ εὐλαβοῦς καί εὐλογημένου πιστοῦ λαοῦ τῆς θεοσώστου αὐτῆς ἐπαρχίας.
Γράφει ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ τό ἒτος 593 π.Χ. στό 3ο κεφάλαιο, 17ο στίχο τοῦ βιβλίου του «υἱέ ἀνθρώπου, σκοπόν δέδωκά σε … καί ἀκούσῃ ἐκ στόματός μου λόγον καί διαπειλήσῃ αὐτοῖς παρ’ ἐμοῦ», δηλαδή υἱέ ἀνθρώπου σέ διορίζω φρουρό τοῦ οἲκου αὐτοῦ καί ὁσάκις ἀκούσης λόγον ἀπό τό στόμα μου, θά μεταδώσης αὐτόν πρός ἐκείνους ἐκ μέρους μου.
Ὁ σαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ «ὁ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις», ἦλθε καί ἐφανερώθη καί ἐσκήνωσεν ἀνάμεσά μας καί μᾶς ἐδίδαξε «πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» καί μᾶς ἐχάρισε «ἐξ ἀντικειμένου» τή λύτρωση ἀπό τίς ἁμαρτίες μας καί τή σωτηρία.
Ἡ Ἐκκλησία Του, διαχρονικά, ὁρίζει συνοδικῶς τήν συνέχιση τοῦ ἒργου τοῦ Κυρίου διά τῶν Ἐπισκόπων, καθιστώντας αὐτούς εἰς τῦπον Ἰησοῦ Χριστοῦ, στίς τοπικές Ἐκκλησίες. Οἱ δέ Ἐπίσκοποι καλοῦνται, συνεργαζόμενοι ἁρμονικά μέ τόν ἱερό κλῆρο, τούς τοπικούς ἄρχοντες καί τόν περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ, νά δημιουργοῦν τίς προϋποθέσεις γιά τήν πραγμάτωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μέσα στόν κόσμο, γιά τήν δοξολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπίτευξη τῆς μακαριότητας, τῆς σωτηρίας δηλαδή καί τῆς ἰδικῆς των, ἀλλά καί ἁπάντων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.
Τοῦτο ἀνέθεσε καί σέ ἐμένα ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διά τῆς ἐκλογῆς καί χειρο-τονίας μου στόν ἐπισκοπικό βαθμό, καί σήμερα εὐλο-γημένοι καί ἀγαπημένοι ἀδελφοί μου, μέ ὁδήγησε ἀναμεσά σας γιά νά παραδώσει σέ σᾶς καί σᾶς σέ ἐμένα, νά μᾶς ἁρμόσει καί νά μᾶς προσφέρει στήν αἰωνιότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι, λοιπόν, μή φειδόμενος τοῦ ἑαυτοῦ μου, κόπων, μόχθων ἀλλά καί πόνων, καλοῦμαι, ἔχοντας ὡς ὁδηγό καί πρότυπό μου στήν ἐπισκοπική ζωή καί διακονία μου, τόν Πρῶτο Ἀρχιερέα, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, καί ἀκολουθώντας «τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ», νά θυσιάσω τήν ζωήν μου ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων τῆς πνευματικῆς μου ποίμνης, νά ἐξέλθω σέ ἀναζήτηση τῶν πλανηθέντων καί ἀποκεκομένων, νά συνεργασθῶ μέ τούς ἀδελφούς πρεσβυτέρους γιά νά διαπαιδαγωγή-σουμε τήν νεότητα, νά περικρατήσουμε τό γῆρας, νά γίνουμε τοῖς πᾶσι τά πάντα, ἵνα πάντες σωθῶσι καί ἕν ὦσι.
Σέ αὐτή τήν πνευματική διάσταση πρέπει νά κινεῖται τό ἔργο τοῦ Ἐπισκόπου γιά νά κατορθώσει νά ἀναδειχθεῖ οἰκονόμος τῆς ἀρχιερατικῆς χάριτος, νά μπορέσει νά θέσει τήν ψυχή του ὑπέρ τῶν πνευματικῶν προβάτων, νά εἶναι ὁδηγός τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει εὑρισκομένων, παιδευτής τῶν ἀφρόνων, διδάσκαλος νηπίων στήν πίστη, φωστήρ φωτίζων τούς ἐν τῷ κόσμῳ.
Καλῶ, λοιπόν, ὅλους σᾶς, κληρικούς, μοναχούς καί μοναχές, πιστούς, αἱρετούς ἄρχοντες, ἐκπροσώπους τῶν τοπικῶν ἀρχῶν, ἐκπαιδευτικούς, χαρισματούχους, ἄνδρες, γυναῖκες, νέους καί νέες, σέ κοινή συστράτευση, ὅλοι μαζί, μέ ἐντιμότητα καί εἰλικρίνεια, ὁ ἕνας πλάι στόν ἄλλο, νά ἀγωνισθοῦμε, νά προσπαθήσουμε, νά μήν καμφθοῦμε ἀπό τίς ἀδυναμίες καί τά πάθη μας, γιά νά συνεχίσουμε τό ἔργο πού κληροδότησαν σέ ἐμᾶς οἱ προπάτορές μας, οἱ κάτοικοι αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου τόπου, ὁ ὁποῖος ἁγιάσθηκε ἀπό το αἷμα ἁγίων και ἡρώων.
Καλῶ ὅλους σᾶς, νά συνεχισθεῖ τό ἔργο πού ὁραματίστηκαν οἱ φωτισμένοι πρόγονοί μας, οἱ ἅγιοι ἐπίσκοποι, προκάτοχοί μου, οἱ πολιτικοί καί ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες πού ἀναδείχθηκαν ἀπό αὐτή τή γῆ, τήν ποτισμένη μέ αἷμα καί ἱδρώτα, καλλιεργημένη μέ πόνους καί στεναγμούς, ὥστε νά ἐγκαθιδρύσουμε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ στόν τόπο μας.
Καλῶ εἰδικότερα καί παρακαλῶ τούς κληρικούς, τούς μοναχούς καί τίς μοναχές μας νά ἀγωνισθοῦν ὅλοι, μαζί μέ τόν Ἐπίσκοπό τους, σέ κοινή, ἐναγώνια καί ἔμπονη συμπόρευση, γιά νά μήν μωρανθεῖ τό ἅλας, νά μήν σβήσει ἡ λυχνία, ἀποστασιοποιημένοι ἀπό κάθε τι τό ὁποῖο διαιρεῖ, στερρῶς ἑνωμένοι ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης, νά ἐξακολουθήσουμε τόν πνευματικό μας ἀγώνα, ὥστε ὁ Θεός μας νά εἶναι ζῶν καί ἐνεργῶν ἀνάμεσά μας.
Σᾶς καλῶ πατέρες καί ἀδελφοί, νά ὀργανώσουμε ἐπωφελέστερα τίς ἐνορίες καί τό ἐνοριακό μας ἔργο, σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, τό λειτουργικό καί ἁγιαστικό, τήν ἱερά ἐξομολόγηση, τό κατηχητικό, τό φιλανθρωπικό, ἰδίως τώρα στούς δύσκολους καιρούς πού διανύουμε.
Σᾶς καλῶ, ἀδελφές καί ἀδελφοί, οἱ ἀδελφότητες πού ἀσκοῦνται στίς ἱστορικές μονές μας νά εἶναι τηλαυγεῖς φάροι πνευματικοί, ὥστε νά δεικνύουν λιμένας ἀπάνεμους στούς κοπιῶντες καί πεφορτισμένους καί νά εὑρίσκουν ἀνάπαυση καί ἀναψυχή πνευματική.
Ἐπιτακτικό καί ἀμείωτο ὀφείλουμε νά εἶναι τό ἐνδιαφέρον ὅλων μας γιά τούς νέους καί τίς νέες, τά παιδιά μας, νά εἴμαστε δίπλα τους καί νά τούς προσφέρουμε πολύ περισσότερα ἀπό αὐτά πού δικαιοῦνται ἀλλά καί τούς ἀξίζουν.
Ἡ φροντίδα γιά τούς ἀσθενεῖς καί ἀδυνάτους, θά λάβουμε μέριμνα ὥστε νά ἐνταθεῖ καί νά τούς ἐξασφαλίζει ἀνακούφιση καί αἰσιοδοξία. Ἡ βελτίωση τῶν ὑπηρεσιῶν τῶν παρεχομένων στό Ἐκκλησιαστικό Γηροκομεῖο, ἡ λειτουργία τῶν παιδικῶν κατασκηνώσεων, ἡ ἀποδοτικότερη λειτουργία τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, τό φυτώριο αὐτό τοῦ ἀναλογίου, καί τέλος τό Ἱερατικό Σχολεῖο Δεύτερης Εὐκαιρίας καί τό Ἐκκλησιαστικό Ι.Ε.Κ. πρέπει νά τύχουν μεγάλου ἐνδιαφέροντος καί ἐξαιρετικοῦ ζήλου ἀπό ὅλους μας.
Μέ πολύ σεβασμό καί ἀγάπη θέλω νά ἀναφερθῶ καί στόν πολιό γέροντα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη πρ. Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων κ. Κύριλλο. Θέλω νά τόν διαβεβαιώσω γιά τήν ἀγάπη μου, τόν σεβασμό μου καί τήν υἱική μου στοργή. Ἡ Ἱερά Μητρόπο-λη θά συνεχίσει νά τόν τιμᾶ, νά τόν σέβεται καί νά τόν φροντίζει. Τό ἐπισκοπεῖο θά συνεχίσει νά εἶναι τό σπίτι του.
Δέν θέλω να σᾶς κουράσω ἄλλο. Ἐπιθυμῶ μόνον ἀκόμη νά ὁλοκληρώσω τήν προσλαλιά μου αὐτήν, ὅπως καί κατά τήν χειροτονία μου, μέ τοῦτο τό ὁποῖο θεωρῶ ἀναγκαῖο. Γράφει ὁ πρῶτος μετά τόν Ἓνα, ὁ μέγας οὐρανοβάμων Παῦλος στό γνήσιο τέκνο του, στόν ἀγαπημένο του μαθητή, τόν ἀπόστολο Τιμόθεο: «Πρέπει λοιπόν ὁ ἐπίσκοπος νά εἶναι ἀκατηγόρητος, προσεκτικός, ἐγκρατής, σεμνός, φιλόξενος, διδακτικός, νά μήν εἶναι μέθυσος, οὔτε νά βιαιοπραγεῖ καί νά δέρνει, νά μήν ἐπιζητεῖ κέρδη, νά εἶναι ἐπιεικής, ξένος πρός μάχες καί φιλονικίες, ἀφιλάργυρος, νά γυμνάζει δέ καί νά συνηθίζει τόν ἑαυτό σου στή συνεχῆ ἐξάσκηση τῆς εὐσεβοῦς καί ἁγίας ζωῆς καί νά ἐπιδιώκει τή δικαιοσύνη, τήν πίστη, τήν ἀγάπη, τήν ὑπομονή, τήν πραότητα».
Μακαριώτατε Δέσποτα, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀρχιερεῖς, σεβαστοί πατέρες, σᾶς παρακαλῶ προσευχηθεῖτε αὐτά νά δυνηθῶ νά τά τηρήσω ἀπαρέγκλητα στήν ἐπισκοπική μου ζωή.
Εὔχεσθε!
Σέ σᾶς ἀγαπημένοι μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, «Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ὑμῶν».
Ἀμήν!