Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών
Πέρασαν από τη σάρκωση του Κυρίου μας κοντά δύο χιλιάδες χρόνια. Κι εξακολουθούμε οι άνθρωποι να στεκόμαστε εκστατικοί εμπρός στο Μυστήριο.
Γιατί, εξακολουθεί να παραμένει ακατανόητη για μας η κένωση του Θεού. Ο Υιός και Λόγος του Θεού εκένωσεν εαυτόν, έλαβε δούλου μορφή και ήρθε να μας επισκεφτεί ντυμένος τη δική μας σάρκα, τη δική μας πτωχεία. Ενώπιον της μεγαλωσύνης της ταπείνωσής του οι ανθρώπινες υπάρξεις προσμετρούν τη μικρότητά τους. Οι καρδιές πλημμυρίζουν θαυμασμό και με ευγνωμοσύνη προσεγγίζουν τα κράσπεδα της Φάτνης. Και με λαχτάρα γεύονται την εμπειρία της θείας παρουσίας, ενώ τα χείλη προφέρουν ύμνους δοξολογικούς.
Αυτή η προσωπική δοξολογική προσέγγιση προς τη φάτνη και το θείο Βρέφος είναι, ίσως, η μόνη ορθή κίνηση προς το γεγονός. Ο συμβατικός γιορτασμός των ημερών, όπως τον συνηθίσαμε, είναι μία κάποια έξοδος από την καταθλιπτική ατμόσφαιρα της σύγχρονης πραγματικότητας. Όμως, δεν παύει να έχει τα στοιχεία της νοθείας και επιπολαιότητας. Απουσιάζει το βάθος. Κι έτσι, μόλις περάσει η φαντασμαγορία των τύπων, που μονάχα τις αισθήσεις θωπεύει, η ύπαρξή μας παραμένει πιο στεγνή και πιο ανοημάτιστη.
Γι’ αυτό και πρέπει υπεύθυνα να πλησιάσουμε το σαρκωμένο Λόγο του Θεού. Και με ώτα ακουόντων να αφουγκραστούμε τα μηνύματα του κοσμοσωτήριου λυτρωτικού γεγονότος.
Με την ενανθρώπιση του Κυρίου, τη γέννηση του Χριστού από την Παρθένο Μαρία, ο άνθρωπος δεν είναι πια μόνος. Από τώρα αρχίζει μία νέα περίοδος με την παρουσία του Θεού ανάμεσά μας, όπως το προανάγγειλε ο Προφήτης Ησαΐας με το όνομα Εμμανουήλ: Ο Θεός είναι μαζί μας.
Ο Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται «Υιός του ανθρώπου», γίνεται άνθρωπος. Κάνει αυτή τη συγκατάβαση για να ανεβάσει τον άνθρωπο στη θέωση. Γίνεται ο Θεός άνθρωπος, για να δώσει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να γίνει Θεός.
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, αγνοώντας την αρνητική στάση των ανθρώπων. Γιατί είναι Φως, κι έρχεται να φωτίσει τα σκοτάδια. Να φωτίσει καινούργιους δρόμους πορείας. Όσοι τον δεχτούν, αυτόματα γίνονται παιδιά του. Γίνονται παιδιά του Θεού αγαπημένα. Όλο χάρη και ευλογία…
Ο Κύριος έρχεται να μας επισκεφθεί για να πάρει απάνω του τις αμαρτίες μας. Έρχεται να μας καθαρίσει. Έρχεται να πάρει την παλαιωθείσα φύση μας και να την αναπλάσει. Να την καινουριώσει. Έρχεται να πάρει τη νεκρίλα και το θάνατο από μέσα μας, για να μας ζωογονήσει στο Ποτήριο της Ζωής.
Ολόθερμη ευχή και προσευχή να αξιώσει ο Θεός όλους μας, πέρα από τις μαζικές γιορταστικές εκδηλώσεις, να ‘ρθουμε σε μία προσωπική κοινωνία με το θείο Βρέφος. Σαν υπάρξεις που αναζητούμε το πρόσωπο του Θεού και το νόημα της ύπαρξής μας σ’ αυτό τον κόσμο, με ταπείνωση να πλησιάσουμε, να καθαρθούμε, να προσκυνήσουμε, να λουστούμε στο φώς, να ζήσουμε. Προσκλητήριο χαράς και ευφροσύνης είναι τα Χριστούγεννα για την Εκκλησία:
«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά εύρομεν την αλήθειαν, και γάρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος».
Από το βιβλίο: «Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων Χαραλάμπους. Ο χαρισματικός και αναστάσιμος καλός ποιμένας και Σαμαρείτης της Εκκλησίας του Χριστού». Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 39.
