Επικοινωνία και κοινωνία
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Τα Μ.Μ.Ε. στην περίπτωση που δεν θα εμφορούνται από οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα καταργώντας κάθε λογική διάκριση ανάμεσα στο ηθικό και ανήθικο, στο χρήσιμο και άχρηστο, στο αιώνιο και εφήμερο και καταπνίγοντας κάθε αντίλογο για πολιτικούς ενδοιασμούς και φραγμούς, θα λειτουργούν ως «πυλωροί» (gatekeeping) της φαινομενικότητας της αλήθειας του ανθρώπου, ακριβώς γιατί αποδεικνύονται ανίκανα να κατανοήσουν την ουράνια αναγωγή του προσώπου ως μέθεξη στην κοινωνία του υπερβατικού μέσω της αγιοπνευματικής διάστασης της προσευχής.
Σ’ αντίθεση στην Ορθόδοξη Θεολογία, η επικοινωνία εδράζεται και “μετουσιώνεται” σε κοινωνία αγάπης εντός του κόσμου ως «απεικόνισμα του τρόπου ζωής της Τριαδικής Θεότητος» .
Η αγάπη “κοινωνείται” οντολογικά μόνο ως έμπρακτη μαρτυρία και ορθοπραξία, ως ενσάρκωση προς τον συνάνθρωπο. Από τη στιγμή λοιπόν που ενσαρκώνεται η αγάπη, αυτομάτως ο άνθρωπος χριστοποιείται, κοινωνεί δηλαδή κατά χάριν της χριστολογικής αγάπης του Θεανθρώπου, αγιάζεται και “θεοποιείται”. Τότε ακριβώς αποκτά νοηματοδότηση η ενσαρκωμένη αγάπη του «καινοῦ ἐν Χριστοῦ ἀνθρώπου» μέσω της προσευχής.
Όχι ως μίμηση της χριστοποίησής του, αλλά ως «προβολή μέσα στον άνθρωπο της ίδιας της Σαρκώσεως που ενεργείται και συνεχίζεται με το ευχαριστιακό μυστήριο» .
