Με αφορμή το εκκλησιαστικό ολίσθημα του κ. Ελπιδοφόρου
Πριν από λίγες ημέρες, όπως έγινε γνωστό, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος, πραγματοποίησε ειδικό ταξίδι από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ελλάδα προσκεκλημένος από ένα ζεύγος πλουσίων ομοφυλόφιλων ομογενών, για να βαπτίσει στην Βουλιαγμένη τα δύο παιδιά τους, τα οποία απέκτησαν με παρένθετες μητέρες. Σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία κάνουν θαύματα. Υποκαθιστούν την φύση με τον «σωλήνα». Αρκεί να τον «τροφοδοτήσεις με τα στοιχεία που είναι απαραίτητα, για να δρομολογηθεί η διαδικασία έναρξης της ανθρώπινης ζωής. Από εκεί και μετά τον φυσικό χώρο εμφύτευσης του γονιμοποιημένου ωαρίου, που είναι η μήτρα, τον βρίσκεις. Είτε τον διαθέτει αυτοβούλως η ίδια η μητέρα, η οποία καταφεύγει στην τεχνητή γονιμοποίηση, διότι αδυνατεί να αποκτήσει παιδιά με άλλον τρόπο. Eίτε προσφέρεται να τον διαθέσει, ανιδιοτελώς ή έναντι αμοιβής, μια άλλη γυναίκα στην μητέρα που δεν μπορεί εξ αιτίας κάποιας δυσλειτουργίας των οργάνων της να κυοφορήσει, ή σε κάποιον άνδρα, ο οποίος εκ φύσεως δεν μπορεί να γίνει μητέρα. Είναι η περίπτωση των δύο ομοφυλόφιλων. Καθένας από αυτούς έδωσε το σπέρμα του, ώστε να γονιμοποιηθεί και να εμφυτευθεί σε μια πρόθυμη προς αυτό γυναίκα, η οποία – προφανώς έναντι αδράς αμοιβής – δέχθηκε να κυοφορήσει και να γεννήσει το παιδί του αντιστοίχου ομοφυλόφιλου.
Βλέπουμε εδώ ότι ο «σωλήνας» από μέσο υποβοήθησης του οικογενειακού προγραμματισμού ενός φυσιολογικού ζεύγους, το οποίο αλλιώς θα ήταν καταδικασμένο στην ατεκνία, γίνεται όργανο εκφυλισμού, αφού προσφέρει την δυνατότητα στους «σοδομίτες» να αποκτήσουν εκείνο που τους στέρησε η φύση. Το γεγονός ότι με τον τρόπο αυτό τα παιδιά, τα αθώα θύματα αυτής της εκφυλιστικής λειτουργίας του «σωλήνα», θα είναι καταδικασμένα να ζουν ως «σαπρόφυτα» μέσα σε ένα σάπιο περιβάλλον τρεφόμενα με υλικά «βούρκου» δεν απασχολεί ούτε τους «σοδομίτες» ούτε τους υποστηρικτές τους.
Έτσι είναι εύλογο, η ανθρώπινη ζωή, η ιερή αυτή δωρεά του Θεού στους ανθρώπους, να γίνεται εξάρτημα στα κέφια και στις διαθέσεις των διεστραμμένων και των συνεργών τους. Αυτά, για να δούμε, πώς τα εν λόγω δύο Αγγελούδια, αναγκάστηκαν να ενοικήσουν σε ένα σπίτι, από το οποίο θα απουσιάζει σε όλη τους την ζωή η μητέρα τους, θα συμβιώνουν όμως για πάντα με δύο «μπαμπάδες» εισπνέοντας την δυσωδία της σχέσης τους.
Ας δούμε όμως τώρα εδώ, σε τί ακριβώς συνίσταται το «εκκλησιαστικό ολίσθημα», το οποίο καταλογίζουμε στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής σε σχέση με την βάπτιση των παιδιών των εν λόγω ομοφυλόφιλων. Γνωρίζει ασφαλώς πολύ καλά ο κ. Ελπιδοφόρος ότι η βάπτιση είναι ένα από τα επτά Ιερά Μυστήρια, το οποίο μάλιστα εγκαινίασε ο Ίδιος ο Χριστός στον Ιορδάνη ποταμό δεχόμενος να βαπτισθεί από τον Προφήτη Ιωάννη, μολονότι ως Θεάνθρωπος ήταν αναμάρτητος και δεν είχε ανάγκη να υποβληθεί στην καθαρτήριο λειτουργία του βαπτίσματος.
Ήθελε όμως να δώσει ένα παράδειγμα υποταγής στην σχετική λειτουργία που επιτελεί το βάπτισμα, αλλά και ένα μήνυμα προς όλους μας, γιατί πρέπει να βαπτιζόμαστε: Εφ’ όσον όλοι οι άνθρωποι φέρουμε επάνω μας το προπατορικό αμάρτημα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, εκτός από το βάπτισμα, για να το «ξεπλύνουμε». Με το βάπτισμα ο άνθρωπος ανακαινίζεται. Αφήνει πίσω του τον παλαιό άνθρωπο και «ντύνεται» τον Χριστό. Ξαναγεννιέται πνευματικά. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας λέει ότι «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Αλλού πάλι μας προτρέπει: «… μη κοίταις και ασελγείαις, αλλ’ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν» (Ρωμ ιγ΄, 13, 14). Στην δε Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή του, στην οποία ψέγει αυστηρά την πορνεία και τα συναφή σαρκικά αμαρτήματα (βλ. κεφ ε΄ και στ, ιδίως 19) μάς υπογραμμίζει ότι «το σώμα υμών Ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος εστίν… ηγοράσθητε γαρ τιμής. Δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών».
Όταν λοιπόν είναι δεδομένο ότι όσοι αμαρτάνουν στα σώματά τους, κατ’ εξακολούθηση μάλιστα (και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο για τους «σοδομίτες»), κηλιδώνουν με τις πράξεις τους τον «χιτώνα» του Χριστού που εκουσίως «φόρεσαν» με την βάπτισή τους και «ρυπαίνουν» τον Ναό του Αγίου Πνεύματος, πώς είναι δυνατόν να σπεύσει η Εκκλησία να προσφέρει την ευλογία της σε αυτούς τους ενσυνείδητους και αματανόητους βλάσφημους του Θεού που κολυμπούν μέσα στον «βούρκο» της ακολασίας». Τί νόημα έχουν λοιπόν αυτά τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, εφ’ όσον δεν γίνονται σεβαστά πρωτίστως από τους εκπροσώπους του Θεού, που μας μεταφέρουν το Θέλημά Του;
Και ο σεβασμός στο Θέλημα του Θεού δεν γίνεται ασφαλώς μόνο με τα ωραία κηρύγματα του Ευαγγελίου στις Εκκλησίες ή όπου αλλού από τον κ. Ελπιδοφόρο. Χρειάζεται έμπρακτη συμμόρφωση προς αυτό. Πού κοιτούσε ο κ. Ελπιδοφόρος, όταν αποφάσιζε να πάρει το αεροπλάνο και να έλθει στην Αθήνα, για να βαπτίσει τα παιδιά των «σοδομιτών»; Το σίγουρο πάντως είναι ότι το βλέμμα του δεν ήταν στραμμένο στον Χριστό, για να δει, ποιά ήταν η εντολή Του. Κάπου αλλού κοιτούσε και θα δούμε πιο κάτω, που ακριβώς.
Θα μπορούσε ίσως να παρατηρήσει κάποιος εδώ ότι την ευλογητική του επίσκεψη στην Βουλιαγμένη δεν την έκανε ο κ. Ελπιδοφόρος για τους γονείς των παιδιών, αλλά για τα αθώα Αγγελούδια, τα οποία δεν φταίνε σε τίποτε για τις αμαρτίες των γονέων τους. Σε σχέση με την παρατήρηση αυτή πρέπει να λεχθεί ότι τα παιδιά της νηπιακής ηλικίας έτσι κι’ αλλιώς δεν είναι αυτά που αποφασίζουν, εάν θα βαπτισθούν ή όχι. Το αντίστοιχο κρίμα ή ευχή, για την μη βάπτισή ή την βάπτισή τους ανήκει εξ ολοκλήρου στους γονείς τους. Επομένως στην προκειμένη περίπτωση η ενδεδειγμένη άρνηση της Εκκλησίας να δώσει την ευλογία της για την τέλεση του Μυστηρίου της βαπτίσεως αυτών των παιδιών θα είχε τον χαρακτήρα της αποκλειστικής αποδοκιμασίας του «βούρκου», στον οποίο «κολυμπούν» οι γονείς τους. Εάν τα παιδιά μεγαλώνοντας καταφέρουν να απομακρυνθούν από τον «βούρκο» των γονέων τους, αηδιασμένα από την οσμή του, η Εκκλησία έχει πάντα ανοιχτή την αγκαλιά της, για να τα δεχθεί στους κόλπους της, εφ’ όσον αισθανθούν την ανάγκη να καταφύγουν σε αυτήν. Άλλωστε η Εκκλησία δεν παύει ποτέ να προσεύχεται γι’ αυτά τα παιδιά, αλλά και για τους γονείς τους.
Για όλους τους αμαρτωλούς, ώστε να τους φωτίσει ο Θεός να δουν τα σκοτάδια, στα οποία πορεύονται και να εγκαταλείψουν την οδό της απωλείας. Ειδικά για τα παιδιά ο Χριστός δεν παύει ποτέ να μας επαναλαμβάνει την κλήση Του: «Άφετε τα παιδία ελθείν προς με»! Μας ζητεί να ελευθερώσουμε τα παιδιά, για να πάνε κοντά Του και να τα καθοδηγήσει σε δρόμους καθαρούς και φωτεινούς που καταλήγουν στην Άνω Ιερουσαλήμ και όχι σε βρώμικους «βάλτους».
Με αφορμή την εν λόγω βάπτιση εμφανίσθηκε αυτόκλητος συνήγορος του κ. Ελπιδοφόρου ο γνωστός «αγιογράφος», ο οποίος, αφού πρώτα τον επαινεί για την ρηξικέλευθη απόφασή του να προσφέρουν οι Ενορίες της Αρχιεπισκοπής Αμερικής την Θεία Κοινωνία με πολλαπλές Λαβίδες, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω διάδοση του Κορωνοϊού (!), του πλέκει στο τέλος το εγκώμιο χαρακτηρίζοντάς τον ως φιλελεύθερο και μή διαπλεκόμενο Ιεράρχη! Φαίνεται ότι δεν είδε ή δεν αντλήφθηκε τον σκοπό της παρουσίας του στα εγκαίνια του Τουρκικού Κέντρου στην Νέα Υόρκη, μιας και θα είναι υποψήφιος, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, για τον Οικουμενικό Θρόνο και χρεάζεται την εύνοια της Τουρκίας, που αποφασίζει τελικά, ποιός θα γίνει Οικουμενικός Πατριάρχης! Ούτε άκουσε τίποτε για την στήριξη που του παρέχουν, αλλά και για τα χρήματα που του διαθέτουν οι διάσημοι και πλούσιοι γονείς του ομοφυλόφιλου ζεύγους. Πρέπει να έχεις πολύ μεγάλη παρατηρητικότητα, για να διακρίνεις, πού είναι στραμμένα τα βλέμματα του κ. Ελπιδοφόρου. Και αν δεν έχεις την ικανότητα να το πράξεις, καταλήγεις στο τέλος στα μηνύματα, που κατά την κρίση σου, στέλνει η πρωτουλία του κ. Ελπιδοφόρου. Μηνύματα μιας ανοικτής προς όλους Εκκλησίας, ακόμη και στους διαφορετικούς, έστω κι’ αν είναι αμαρτωλοί.
Κατά τον «αγιογράφο», όσοι δεν πιάνουν τα μηνύματα του κ. Ελπιδοφόρου, είναι ακροδεξιοί, εθνικιστές και σκοταδιστές που θέλουν να τον «ξυρίσουν». Αυτά, δυστυχώς, γράφουν οι άθεοι κουλτουριάρηδες, όταν δεν έχουν καμιά σχέση με την Εκκλησία και τα αληθινά μηνύματά της. Ας επαναλάβουμε λοιπόν εδώ ακόμη μια φορά το βασικότερο που συνοψίζει όλα τα άλλα: Ο Χριστός δεν κάνει καμιά διάκριση ανάμεσα στους ανθρώπους. Μισεί την αμαρτία, αλλά ευλογεί όλους τους μετανοιωμένους αμαρτωλούς. Το ίδιο θα έκανε σήμερα και για τους «σοδομίτες». Θα αφόριζε τα σόδομα, θα άνοιγε όμως παράλληλα την αγκαλιά Του και θα ευλογούσε τους «σοδομίτες», που θα εύρισκαν την δύναμη να δραπετεύσουν από τον «βούρκο» τους.