Ευλογημένη περηφάνια
Για ένα καύχημά του μας μιλά ο Απόστολος Παύλος στο αντίστοιχό του αγιογραφικό ανάγνωσμα, αύριο Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Θα μας πει απερίφραστα γιατί καυχάται∙ για τον Σταυρό του Κυρίου. Θα μπορούσε ο λόγος του να ήταν για τους χριστιανούς εύκολος, φιλικός και αρεστός. Αντίθετα, προβάλει Σταυρό που, αν και προκαλεί πόνο και φέρνει θάνατο, γίνεται αφορμή ευλογημένης, επιτρεπτής και επιβεβλημένης περηφάνιας.
Θα καυχιόμασταν άραγε για καταστάσεις που μας ελέγχουν, για επιλογές που μας μειώνουν, για προβλήματα που μας πληγώνουν; Σίγουρα θα θέλαμε με μία κίνηση να τις ρίξουμε στον καιάδα της λήθης. Κανένας σώφρων άνθρωπος δεν θα καυχάται για τις αμαρτίες του, τις αστοχίες του, τα λάθη του. Αντίθετα συζητάμε με καμάρι μόνο για τα επιτεύγματά μας, τις προόδους μας, τις κατακτήσεις μας. Ταυτόχρονα πρέπει να σκεφτούμε τους όρους, τους λόγους, τις αιτίες που μπορούμε για κάτι να καυχηθούμε. Η αξία, η μοναδικότητα, η χρησιμότητα είναι τα στοιχεία που το οριοθετούν. Ότι όμως υλικό πράγμα και να υπολογίσουμε με τις παραπάνω παραμέτρους, η εξέλιξη θα μας διαψεύσει. Αυτοκίνητα, ηλεκτρονικές συσκευές, φορητά τηλέφωνα κ.ά. διαρκώς αλλάζουν βελτιώνονται, αντικαθίστανται. Απομένει το κυνήγι του καλύτερου. Πρώτη και τελευταία φορά η ανθρωπότητα είδε Θεό να διώκεται, να τιμωρείται, να πεθαίνει και βέβαια να ανασταίνεται. Παράδοξο το θέαμα, παράξενο το καύχημα: Σταυρός! Η εσχάτη των ποινών, ο αντάξιος ενός εγκληματία, ο τόπος της χλεύης με το Σώμα του Χριστού επάνω αλλάζει σκοπό ύπαρξης. Για τον λόγο τον έχουμε σε ξεχωριστή θέση στη ζωή της Εκκλησίας, στην έμπνευση των χριστιανών, στον λόγο τον αγιοπατερικό. Αμέτρητοι είναι εκείνοι που δεν τον θαυμάζουν απλά, αλλά τον αίρουν, τον διακονούν, τον προβάλουν. Για να ερμηνευτεί πλήρως και να κατανοηθεί επαρκώς έχουν γραφτεί αμέτρητα και έχουν ειπωθεί πάμπολλα. Όλα συγκλίνουν στο φονικό όπλο μέχρι τον Γολγοθά, στο πέρασμα στη σωτηρία μετά το Κενό Μνήμα Του. Αρκετές φορές στη βιωτή μας πονάμε άδικα, πληγωνόμαστε βαθιά, απογοητευόμαστε φρικτά. Ατενίζοντας τον Σταυρό ανακτούμε δυνάμεις, λαμβάνουμε θάρρος, επαναξεκινάμε πορεία. Μας ενδυναμώνει ο Ιησούς, αφού Εκείνος πρώτος τα γεύτηκε αν και Θεός.
Εκούσια ανέβηκε στον Σταυρό, εκεί αναμετρήθηκε με τις δυνάμεις του κόσμου που ήθελαν να Τον ταπεινώσουν, να Τον πονέσουν, να Τον διαγράψουν. Τα γεγονότα τους απογοήτευσαν για να χαροποιήσουν όλους μας στους αιώνες. Μας δίδαξε πώς θα συμπεριφερόμαστε στις προκλήσεις, πώς θα απαντάμε στις αμφισβητήσεις, πώς θα διαχειριζόμαστε τις προδοσίες. Ο Απόστολος Παύλος αύριο θα το πει ξεκάθαρα, θα μας μιλήσει με ειλικρίνεια. Καυχιέται για τον Σταυρό. Δεν πρέπει απλά να τον έχουμε για να μας κοσμεί, αλλά στα δύσκολα να εμπνεόμαστε και παντοτινά να καυχιόμαστε.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr
