«Φωνή Κυρίου» – Το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Ασώτου υιού
Η «Φωνή Κυρίου» της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της Κυριακής του Ασώτου υιού, σε διαδικτυακή μορφή, όπως αυτή μοιράστηκε σε όλους τους ιερούς ναούς της επικράτειας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ τη Φωνή Κυρίου της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της Κυριακής του Ασώτου υιού, όπως αυτή διανεμήθηκε σε όλους τους ιερούς ναούς της ελληνικής επικράτειας, αλλά και του εξωτερικού, κατά την 20η Φεβρουαρίου 2022.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ (Λουκ. ιε´ 11-32)
Η φιλευσπλαχνία του πατέρα
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ
εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· Πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς
οὐσίας. Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ
νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν
ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην,
καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας
ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι
τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. Εἰς
ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ
ἀπόλλυμαι! Ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς
τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. Οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα
τῶν μισθίων σου. Καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. Ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον
αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ
ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους
αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν
χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν
ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου
ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.
Ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. Ὁ δὲ
ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου
παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· Ὅτε δὲ
ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν
μόσχον τὸν σιτευτόν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ
σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.
Μετάφραση της Ευαγγελικής περικοπής
Εἶπεν ὁ Κύριος τήν ἑξῆς παραβολήν: Ἕνας ἄνθρωπος εἶχε δύο γιούς. Ὁ νεότερος ἀπό
αὐτούς εἶπε στόν πατέρα: Πατέρα, δῶσε μου τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού μοῦ ἀναλογεῖ. Καί ὁ πατέρας τούς μοίρασε τήν περιουσία. Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες, ὁ νεότερος
γιός τά μάζεψε ὅλα καί ταξίδεψε σέ μακρινή χώρα, καί ἐκεῖ κατασπατάλησε τήν περιουσία του μέ τό νά ζεῖ μιά ἄσωτη ζωή. Ὅταν τά ἐξόδευσε ὅλα, ἐνέσκηψε μεγάλη πείνα
σέ ἐκείνη τή χώρα, καί αὐτός ἄρχισε νά στερεῖται. Πῆγε καί προσκολλήθηκε σέ ἕναν
ἀπό τούς πολίτες ἐκείνης τῆς χώρας, καί αὐτός τόν ἔστειλε στά χωράφια νά βόσκει
χοίρους. Ἐπιθυμοῦσε νά γεμίσει τήν κοιλιά του ἀπό τά ξυλοκέρατα πού ἔτρωγαν οἱ
χοῖροι, ἀλλά κανείς δέν τοῦ ἔδινε. Ὅταν ὅμως συνῆλθε, εἶπε: Πόσοι μισθωτοί τοῦ
πατέρα μου ἔχουν ψωμί πού τούς περισσεύει, ἐνῶ ἐγώ πεθαίνω ἀπό τήν πείνα! Θά σηκωθῶ καί θά πάω στόν πατέρα μου καί θά τοῦ πῶ: Πατέρα, ἁμάρτησα ἀπέναντι στόν
Θεό καί πρός ἐσέ· δέν εἶμαι ἄξιος πλέον νά ὀνομάζομαι γιός σου, κάνε με σάν ἕνα ἀπό
τούς μισθωτούς σου. Καί σηκώθηκε γιά νά ἐπιστρέψει στόν πατέρα του. Ἐνῶ ἀπεῖχε
πολύ ἀκόμη, τόν εἶδε ὁ πατέρας του καί τόν συμπόνεσε, καί ἔτρεξε καί ἔπεσε στόν
λαιμό του καί τόν φίλησε. Ὁ γιός τοῦ εἶπε: Πατέρα, ἁμάρτησα ἀπέναντι στόν Θεό καί
σέ ἐσέ, δέν εἶμαι ἄξιος πλέον νά ὀνομάζομαι γιός σου. Ὁ πατέρας εἶπε στούς δούλους
του: Βγάλτε τήν καλύτερη στολή καί ἐνδύσατέ τον, δῶστε δακτυλίδι νά φορέσει στό χέρι
του καί ὑποδήματα στά πόδια, φέρτε νά σφάξετε τό καλοθρεμμένο μοσχάρι, νά φᾶμε
καί νά διασκεδάσουμε, γιατί ὁ γιός μου αὐτός ἦταν νεκρός καί τώρα ξαναζεῖ, ἦταν
χαμένος καί βρέθηκε. Καί ἄρχισαν νά διασκεδάζουν. Ὁ μεγαλύτερος γιός του ἦταν στό
χωράφι, καθώς ἐπέστρεφε δέ καί πλησίασε στό σπίτι, ἄκουσε μουσική καί χορούς· γιά
αὐτό κάλεσε ἕναν ἀπό τούς ὑπηρέτες καί ρώτησε νά μάθει τί ἦταν αὐτά. Αὐτός τοῦ
εἶπε ὅτι ἦλθε ὁ ἀδελφός σου καί ὁ πατέρας σου ἔσφαξε τό καλοθρεμμένο μοσχάρι,
ἐπειδή τόν ὑποδέχθηκε πίσω ὑγιή. Αὐτός ὅμως θύμωσε καί δέν ἤθελε νά μπεῖ. Βγῆκε
λοιπόν ὁ πατέρας του καί τόν παρακαλοῦσε. Αὐτός ὅμως ἀποκρίθηκε καί εἶπε στόν
πατέρα: Νά, τόσα χρόνια σέ ὑπηρετῶ καί ποτέ δέν ἀθέτησα ἐντολή σου, καί ποτέ δέν
ἔδωσες ἕνα κατσίκι σέ ἐμέ γιά νά διασκεδάσω μέ τούς φίλους μου. Ὅταν ὅμως ἦλθε
αὐτός ὁ γιός σου, πού κατέφαγε τήν περιουσία σου μέ πόρνες, ἔσφαξες γιά αὐτόν τό
καλοθρεμμένο μοσχάρι. Αὐτός τοῦ εἶπε: Παιδί μου, ἐσύ εἶσαι πάντοτε μαζί μου, καί ὅλα
τά δικά μου εἶναι δικά σου· ἔπρεπε νά διασκεδάσουμε καί νά χαροῦμε, γιατί αὐτός ὁ
ἀδελφός σου ἦταν νεκρός καί τώρα ζεῖ ξανά, ἦταν χαμένος καί βρέθηκε.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)
