Η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να προστρέξουν σε προσκύνηση του παιδίου του νέου, του προ αιώνων Θεού, μαζί με τους μάγους και τους απλούς ποιμένες. Γιατί Αυτός που γεννήθηκε είναι ο Λυτρωτής όλου του κόσμου, ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων και Κύριος των Κυριευόντων. Είναι ο νέος Αδάμ, και ταυτόχρονα ο προ αιώνων Θεός.
Όταν συμπληρώθηκε ο καιρός, που ο παντογνώστης Θεός είχε προαποφασίσει, απέστειλε τον Υιό Του να γεννηθεί από γυναίκα, την αγνή Μαριάμ, και ως τέλειος άνθρωπος να υποταχθεί στις πρόνοιες του μωσαϊκού νόμου, για να δώσει σ’ αυτές το πραγματικό νόημα και ν’ απελευθερώσει την ανθρωπότητα από το σκοτάδι της αμαρτίας και της τυπολατρίας.
Η Γέννηση του Σωτήρα Χριστού αποτελεί την πρώτη κατ’ εξοχή Θεοφάνεια. Είναι γι’ αυτό το λόγο, που μέχρι τον 4ο αιώνα, τα Χριστούγεννα και η Βάπτιση του Ιησού γιορτάζονταν την ίδια μέρα, στις 6 Ιανουαρίου. Δεν πρέπει, ωστόσο, να λησμονούμε ότι Αυτός που γεννήθηκε στην Βηθλεέμ είναι ο Θεάνθρωπος. Ο τέλειος Θεός, ως Υιός του Πατρός μονογενής, και ο τέλειος άνθρωπος, όμοιος σε όλα μ’ εμάς, χωρίς την αμαρτία, η οποία δεν ανήκει στη φύση μας αλλά είναι επίκτητη κατάσταση, ένεκα της παρακοής και της φθοράς.
Με τη Γέννηση, λοιπόν, του Χριστού, εμφανίζεται ο τύπος του αληθινού ανθρώπου που αμαυρώθηκε από την αμαρτία. Ο Χριστός είναι το αρχέτυπο πρόσωπο, ώστε με Αυτόν να πετυχαίνουμε τη σωτηρία μας ακολουθώντας τις εντολές και τον τρόπο ζωής Του.
Με το γεγονός των Χριστουγέννων, η περίοδος της προσμονής των εθνών έχει ολοκληρωθεί και διανύουμε την περίοδο της εν Χριστώ σωτηρίας. Ο «ερχόμενος Μεσσίας» είναι πλέον παρών στη ζωή της Εκκλησίας, και αυτό που προβάλλει ως προσωπικό καθήκον αυτές τις γιορτινές μέρες, είναι όχι πια η περιπλάνηση ως άλλοθι στην αναζήτηση, αλλά η ταπεινή και οικειοθελής συνάντηση με το Σωτήρα Χριστό.
Το νόημα των Χριστουγέννων βρίσκεται στο αν και σε ποιο βαθμό αγωνιζόμαστε να οικειοποιηθούμε τη δωρεά των χαρισμάτων του Θεού και όχι, ασφαλώς, στις διάφορες επιφανειακές εκδηλώσεις, που προσφέρουν μόνο παροδικό ενθουσιασμό.
Οι Μάγοι, αν και είχαν ανατραφεί μέσα στην ειδωλολατρία, ποθούσαν και το κατόρθωσαν, να οδηγηθούν στην αλήθεια. Είναι λυπηρό, επομένως, εμείς, που γεννηθήκαμε από χριστιανούς γονείς να αδυνατούμε να διακρίνουμε το θέλημα του Θεού και να χανόμαστε μέσα στη ματαιότητα της καθημερινότητας του παρόντος βίου.
«Πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων», ρώτησαν οι μάγοι, εκδηλώνοντας την επιθυμία τους να Τον προσκυνήσουν. Η ερώτηση αυτή δεν έπαυσε ούτε και σήμερα να είναι επίκαιρη. Και η απάντηση παραμένει σταθερή: Ο Χριστός είναι μέσα στη ψυχή μας και ταυτόχρονα εικονίζεται στο πρόσωπο του άλλου ανθρώπου. Αυτή η υπαρξιακή σχέση πραγματώνεται μέσα στην Εκκλησία, στη Θεία Λειτουργία και τη Μετάληψη του Θεωμένου Σώματος και Αίματος του Χριστού. Θαυμαστό γεγονός που βιώνουν όσοι πραγματικά ποθούν αυτή τη σχέση με τον Σωτήρα Χριστό, ελεύθερα με αγάπη, απλότητα και ταπείνωση.
Το σπαργανωμένο βρέφος που προσκύνησαν οι βοσκοί και δοξολογούσαν οι άγγελοι, είναι η ζωντανή ελπίδα της οικουμένης. Έγινε για χάρη μας άνθρωπος, για να μάς επαναφέρει στο αρχαίο κάλλος της χάρις και της υιοθεσίας του Θεού.
Αγαπητοί, ευχή όλων, το συντομότερο να έρθει η ελευθερία της κατεχόμενης γης μας και η επιστροφή των προσφύγων στα χωριά και τις πόλεις μας. Με επίγνωση ότι, καμιά υλική αξία δεν είναι σταθερή, παρά μόνο η αγάπη, η αλληλεγγύη και η χαρά που φωτίζονται από το άστρο της Βηθλεέμ και λάμπουν σε όλη την οικουμένη.
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός,
ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ,
μετά των μάγων ανατολής των βασιλέων…»
«Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη, παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός»
Καλά Χριστούγεννα!
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου