Ο κάθε άνθρωπος εις αυτό τον κόσμο, ολίγον η πολύ ο καθένας μας είναι αχάριστος. Μας τρέφει, μας ενδυει, μας φρουρεί, μας έχει δώσει άγγελο φύλακα, μας τρέφει με τα άγια μυστήρια Του, με την Σάρκα Του και το Αίμα Του, μας έχει ετοιμάσει απέραντη βασιλεία, μας ανέχεται παραστρατουντας, μας δέχεται μετανοούντας. Τον βλασφημούμε, ασεβούμε, Τον υβρίζομε, Τον καταφρονούμε, και Αυτός μακροθυμεί και ανέχεται, μας περιμένει. Εμείς δε σαν να Τον έχουμε υπόχρεο τον Θεό, ούτε καν περνά από την μνήμη μας ο φόβος Θεού, ο σεβασμός μας προς Αυτόν, η ευλάβεια που πρέπει να έχουμε έμπροσθεν εις την μνήμη και την παρουσία Του, να κύπτουμε την κεφαλή προσκυνούντες τον μέγα Αυτόν Θεό, τον πολυθαυμαστό και ανεξιχνίαστο, τον απεριόριστο και γλυκύτατο Θεό. Αν είχαμε μύρια στόματα ο καθένας, δεν θα ημπορούσαμε να Τον εξυμνήσουμε αξίως και πρεπόντως, έναντι των άπειρων Αυτού προς εμάς δωρεών!»
Γέρων Εφραίμ της Αριζόνας