Όλες οι σεσωσμένες ψυχές στον παράδεισο, είναι Χριστόμορφες και επομένως μορφολογικά είναι όμοιες μεταξύ τους. Έχουν το ίδιο στυλ, το ίδιο πρόσωπο, το ίδιο σχήμα, το ίδιο ύψος και την ίδια ηλικία (33 ετών).
Όταν όμως η ψυχή ενός Αγίου, με παραχώρηση του Θεού έρθει στη γη, τότε παίρνει το σουλούπι του σώματος που είχε, πριν κοιμηθεί.
Οι σεσωσμένοι στον παράδεισο θα βλέπουν τη δόξα του Χριστού και όχι την Ουσία (Φύση) Του. Και βλέποντας τη δόξα του Χριστού, θα έχουν εμπειρική θεογνωσία και των άλλων 2 Προσώπων της Αγία Τριάδος (Πατήρ και Άγιο Πνεύμα).
Η Θεότητα της Ουσίας του Χριστού δεν οράται. Οράται μόνο από την Αγία Τριάδα, γιατί μόνο ο Θεός γνωρίζει τον Θεό.
Η Παναγία δεν γνωρίζει τον Θεό ως Φύση, αλλά Τον γνωρίζει ως δόξα (ως ενέργεια).. Στον παράδεισο όλες οι ψυχές προοδεύουν, τελειοποιούνται προς το άπειρο. Μόνο η ψυχή της Παναγίας δεν προοδεύει, γιατί είναι τόσο ψηλά, που δεν γίνεται να φτάσει παραπάνω.
Όλες οι σεσωσμένες ψυχές, όσο και να προοδεύσουν, την κατάσταση της Παναγίας δεν πρόκειται να την φτάσουν ποτέ!. Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Άρα που είναι ο παράδεισος; Παντού είναι ο παράδεισος!
Αλλά το θέμα δεν είναι που είναι ο παράδεισος, αλλά ποιος βιώνει τον παράδεισο. Τον διάβολο άμα τον βάλουμε στον παράδεισο, κόλαση θα βιώνει και τον άγιο αν τον βάλουμε στην κόλαση, παράδεισο θα βιώνει.
Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης