Γέρων Εφραίμ: Το αμάρτημα της σατανολατρείας

Οἱ σατανιστὲς λατρεύουν τὸν διάβολο ὡς Θεὸ καὶ τὸν θεωροῦν «καλό», διότι τοὺς δίνει χρήματα, ἡδονὲς καὶ δόξα..

Αὐτὸ ποὺ δὲν πέτυχε ὁ διάβολος στὸν οὐρανό, νὰ γίνει Θεός, τὸ πέτυχε στὴ γῆ.

Οἱ σατανιστὲς βλέπουν καθαρὰ καὶ ὄχι κεκαλυμμένο τὸν διάβολο καὶ ἐν γνώσῃ τους τὸν λατρεύουν ὡς θεό.

Ὁ σατανᾶς ἔχει πλανέσει τὸ νοῦ των σατανιστὼν καὶ τοὺς ξεγελάει, μὲ τὸ νὰ τοὺς ὑπόσχεται, ὅτι θὰ τοὺς πάει στὸν παράδεισο! Μόνο ποὺ παράδεισος γιὰ τὸν διάβολο εἶναι ἡ κόλαση.

Στὸ νοῦ τῶν σατανιστὼν ἔχουν σφηνωθεῖ δαιμόνια καὶ γιὰ νὰ μεταστραφεῖ αὐτός, ὁ νοῦς πρέπει νὰ γίνει ἀνάσταση νεκρῶν.

Τόσο δύσκολο εἶναι νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι.

Οἱ σατανιστὲς κάνουν τὶς τελετές τους, ὅταν ἔχει μεγάλη πανσέληνο, μεταξὺ τὰ μεσάνυχτα καὶ τὶς 3 τὰ ξημερώματα.

Ἡ λειτουργία τοῦ σατανᾶ ἔχει 2 μέρη: Τὴν θυσία τοῦ σπέρματος καὶ τὴν θυσία τοῦ αἵματος.

Ἡ θυσία τοῦ σπέρματος εἶναι ὅλες οἱ σαρκικὲς διαστροφὲς ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ φανταστεῖ. Προηγοῦνται οἱ διαστροφὲς αὐτές, γιὰ νὰ ἐμφανιστεῖ τὸ δαιμόνιο ὀφθαλμοφανῶς.

Ἡ θυσία τοῦ σπέρματος εἶναι γιὰ τοὺς σατανιστὲς ὁ ἑσπερινὸς καὶ ὁ ὄρθρος ποὺ κάνουμε ἐμεῖς.

Στὴ συνέχεια ἔχουν τὴ δική τους κύρια λειτουργία καὶ εἶναι ἡ θυσία τοῦ αἵματος (ἀνθρωποθυσία).

Καὶ πάντοτε ὁ Θεὸς τὰ κανονίζει ἔτσι, ὥστε νὰ μὴν λαμβάνονται μεγάλοι σὲ ἡλικία ἄνθρωποι, ἀλλὰ πολὺ μικρὰ παιδιὰ καὶ βρέφη, ὥστε μὲν αὐτὰ νὰ πηγαίνουν στὸν παράδεισο ὡς μάρτυρες, οἱ δὲ σατανιστὲς νὰ κολάζονται.

Τὸ δαιμόνιο χαίρεται ὅταν βλέπει νὰ χύνεται ἀνθρώπινο αἷμα. Ὅπως ἐμεῖς ἔχουμε στὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Χριστοῦ τὸ αἷμα,

πρέπει νὰ ὑπάρχει αἷμα καὶ στὴν σατανικὴ λειτουργία,

ποὺ εἶναι στήν ἐπίκληση τοῦ σατανᾶ, τοῦ ἐσχάτου ἀντιχρίστου καί

τοῦ ἐσχάτου ψευδοπροφήτου.

Σὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα τῆς τριάδος γίνονται οἱ σατανικὲς λειτουργίες, ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ σατανᾶ.

Καὶ τὸ αἷμα ποὺ πίνουν οἱ σατανιστές, τὸ πίνουν μὲ ἕνα κρανίο ἑνὸς κολασμένου ἀνθρώπου, στὸ ὁποῖο προσθέτουν καὶ ἄλλες οὐσίες καὶ κάνουν τὸ αἷμα κοκτεϊλ, ἀπὸ τὸ ὁποῖο πίνουν καὶ κοινωνοῦν ὅλοι, εἰς κόλαση αἰώνια.