Όσο μπορούμε, να τηρούμε αυτά που μας διδάσκουν οι πατέρες μας· δηλαδή να μαχώμεθα εναντίον των φαντασιών, εναντίον των λογισμών· να έχουμε μεταξύ μας αγάπη, προσοχή, να μην κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον, να μη σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον στην πτώση, να κάνουμε τον κανόνα μας και τα καθήκοντά μας, γιατί αύριο θα πεθάνουμε. Κι ό,τι έχουμε στον ντουρβά μας, αυτά θα πάρουμε μαζί μας στον ανήφορο. Βάλτε καλά πράγματα μαζί σας· βάλτε ψωμάκι, βάλτε τυράκι, βάλτε φρούτα. Μη βάζετε σκουπίδια και σκύβαλα και παλιοντενεκέδες και παλιοκούτια μέσα. Βάλτε καλά πράγματα, διότι μ’ αυτά θα περάσετε στον άλλο κόσμο.
Εδώ πέρασαν τόσα χρόνια. Τι καταλάβαμε; Εγώ κοντεύω τα 60, άλλος τα 30, άλλος τα 20. Τι καταλάβαμε; Σαν να ήρθαμε χθες στον κόσμο και τώρα φεύγουμε για τον άλλο κόσμο. Να οι ασθένειες, να οι καρκίνοι, κι ο ένας μετά τον άλλον φεύγουμε. Να, ο πατήρ Εφραίμ, ο μακαρίτης, έφυγε στα σαράντα του χρόνια. Εγώ τον προετοίμαζα, του έλεγα διάφορα για πείρα, ότι εγώ θα φύγω, θα κάνω αυτό και εκείνο. Να μην κάνει αυτό, να διορθώσει εκείνο και το άλλο· τον συμβούλευα. Εδώ μέσα ήτανε, να, εκεί κάτω καθόταν. Εδώ μέσα δεν ήτανε; Δεν μας έψελνε, δεν γύριζε, δεν μας λειτουργούσε; Είναι τώρα εδώ; Όχι. Πάει. Τώρα στον τάφο λειώνει κι η ψυχούλα του είναι στον ουρανό. Όπως τα λέω εγώ, έτσι τα έλεγε κι εκείνος. Κι όμως έφυγε. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο παπάς έφυγε κι εγώ έμεινα πίσω.
Βλέπετε πόσα νέα παιδιά φεύγουν από την ζωή; Έτσι κι εμείς. Περπατάμε στις σκάλες· ξαφνικά γλιστράς, πέφτεις με το κεφάλι και μένεις στον τόπο. Τελείωσε η υπόθεση. Βγαίνουμε έξω. Ξέρουμε αν θα γυρίσουμε; Μπαίνεις μέσα στο αυτοκίνητο, συγκρούεσαι και μένεις στον τόπο. Η ζωή τελειώνει. Τι θα πει νέος, τι θα πει γέρος; Άπαξ και αποφασίσει ο Θεός να σε πάρει, θα σε πάρει! Πάρε όσα μέτρα θέλεις. Θα σε πάρει στο «άψε-σβήσε». Άλλοι παθαίνουν τροχαία σοβαρά και βγαίνουν σώοι και άλλοι όχι. Να, ο πατέρας Εφραίμ. Άμα θα δείτε το αυτοκίνητο, θα πείτε· «Μπορεί, να σκοτώθηκε άνθρωπος εδώ μέσα;». Και σκοτώθηκε κατά τον χειρότερο τρόπο. Κι άλλου έγινε «τρίο καρό» το αυτοκίνητο και βγήκε σώος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν ήρθε ακόμη η ώρα του. Αν δεν στείλει τον Στρατηγό ο Θεός από πάνω, αν δεν έλθει ο Αρχάγγελος, δεν φεύγει ο άνθρωπος με τίποτε. Άρα, λοιπόν, στο χέρι του Θεού είναι η ζωή μας. Δεν είναι το θέμα της ηλικίας· είναι το θέμα της αποφάσεως του Θεού.
Επειδή δεν ξέρουμε, πότε θα παρθεί η απόφαση, να την έχουμε στο μυαλό μας. Θα πεθάνουμε. Πού θα πάμε; Απορώ και με τον εαυτό μου. Βρε, ταλαίπωρε άνθρωπε, δεν μπορείς, να συνειδητοποιήσεις, ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα φύγεις; Έφυγες. Πού θα πας; Στην άλλη ζωή. Θα γυρίσεις εδώ; Όχι. Τελειώνει εκείνη; Όχι. Θα περάσεις από το δικαστήριο; Ναι. Γιατί δεν τακτοποιείσαι τώρα· να προπαρασκευαστείς, για να περάσεις σωστά στον άλλο κόσμο που θα ζήσεις αιώνια; Εδώ φροντίζεις για όλα· για την υγεία σου, για εκείνο, για το άλλο, για όλα φροντίζεις, αλλά για την ψυχή σου δεν φροντίζεις, Ναι, δεν φροντίζω. Γιατί; Γιατί είναι η ανθρώπινη αδυναμία, είναι και ο διάβολος· μας παρασύρουν και οι επιθυμίες μας, και δεν προετοιμαζόμαστε γενναία. Πίστεψέ το, ότι φεύγεις από την ζωή κι αφήνεις πίσω τον κόσμο. Σταμάτησε η καρδιά σου; Τέρμα, μέσα σε λεπτά φεύγεις από τον κόσμο· αναχώρησες, τέρμα! Δεν ήξερα, ότι θα φύγω τόσο σύντομα· δεν ήξερες; Δεν τα διάβαζες; Δεν έβλεπες τους πεθαμένους, πώς πηγαίνουν; Τα τροχαία δεν τα άκουγες; Κι όμως αυτή είναι η αλήθεια.
Ο Θεός θα μας καταδικάσει, και πρώτο εμένα, γιατί τα λέω αυτά και δεν τα εφαρμόζω. Τα λέμε, τα πιστεύουμε και ζούμε σαν να μην είναι αλήθεια αυτά που λέμε, σαν να είναι μια θεωρία, μια φιλοσοφία ενός φιλοσόφου, στον αέρα λόγια. Και όμως είναι αλήθεια. Θα γίνουν αυτά. Μπορούμε, να τη χωνέψουμε αυτήν την αλήθεια; Τότε να δεις, πώς αλλάζει η ζωή μας! Τότε να δεις, τι προσοχή θα έχουμε και τι ενδιαφέρον!
Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε· να προσέχουμε τον εαυτό μας και να λέμε: «Μήπως δεν θα ξημερώσω;». Ξημέρωσε. «Θα νυχτώσω; Τουλάχιστον την τελευταία ημέρα ας κάνω κάτι». Μου ήρθε ένας κακός λογισμός; Αμέσως να τον διώξω. Γιατί να τον αφήσω; Να τον μειώσω. Έρχεται ο λογισμός· «πες αυτόν τον λόγο». Γιατί να τον πω; Εκεί που θα κάνω πέντε αργολογίες, να πω πέντε ευχές.
Άμα σε ξαπλώσει ο Θεός στο κρεβάτι, θα έρθουν τα δαιμόνια και τότε θα δεις τι έχεις κάνει. Πάει όμως, τελείωσε η υπόθεση· σε πήρε ο Θεός. Το ψέμα τελείωσε εδώ. Είσαι στον ύπνο και κοιμάσαι και βλέπεις όνειρο ότι είσαι στρατηγός, σκοτώνεις, ρημάζεις, φωνάζεις, φτιάχνεις, κηρύττεις· κι άμα ξυπνήσεις, τι είσαι; Ένας απλός καλόγερος. Έτσι και τότε θα μας συμβεί. Θα ξυπνήσουμε στην άλλη ζωή και θα περάσουμε στον άλλο κόσμο. Τέρμα. Η ζωή τελειώνει. Δεν μπορούμε, να το βάλουμε στο μυαλό μας. «Πας άνθρωπος ψεύστης», λέει η Γραφή. Όχι ότι λέει ψέματα, αλλά ο ίδιος είναι ένα ψέμα.
Ας μας ελεήσει ο Θεός, ας μας συγχωρέσει για όσα κάνουμε. Να παρακαλούμε τον Θεό νύχτα-μέρα, να φωνάζουμε «ήμαρτον». Και όταν σφάλουμε σε κάτι, να σηκώνουμε τα μάτια και να λέμε: «Συγνώμη, έσφαλα» και μετά να τρέχουμε στον πνευματικό, να το εξομολογούμαστε, να φεύγει, να μην το έχουμε μέσα μας. Και εάν ξαναπέφτουμε, να το ξαναλέμε, να το ξεκαθαρίζουμε. Κι αν κάνουμε έτσι, τότε θα περάσουμε στην Βασιλεία του Θεού. Και εκεί επάνω είναι ανάπαυση· «Ουκ έστι θλίψις, ουκ έστι πόνος, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών ημών». Αιώνια ζωή, ανάπαυση μέσα στο φως του Θεού. Μέσα στο άκτιστο φως του Θεού ως άγγελος θα ψέλνεις τον Τρισάγιο ύμνο. Εκεί επάνω είναι τα πάντα εν ειρήνη· και μόνο που ξέρεις ότι πέρασες στη Βασιλεία του Θεού και δεν πρόκειται πλέον να δεις θλίψη και στενοχώριες στους αιώνες των αιώνων, είναι αρκετό.
Λοιπόν, εφόσον εμείς ήρθαμε εδώ, για να περάσουμε σ’ αυτόν τον Παράδεισο και σ’ αυτήν την ανάπαυση, εκεί να τείνουμε τώρα. Άνθρωποι είμαστε. Θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όχι απελπισία, όχι απόγνωση. Αυτά είναι του διαβόλου. Εμείς με ελπίδα κάποια μέρα θα τον φέρουμε «βόλτα» το διάβολο και θα περάσουμε μέσα στην Βασιλεία του Θεού.
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: Γέροντος Εφραίμ Προηγουμένου Ι.Μ. Φιλοθέου, Η τέχνη της σωτηρίας. Έκδ. Ι.Μ. Φιλοθέου, Άγιον Όρος 2005. Ομιλία ΙΑ’. Αντιμετώπισις των πειρασμών, σελ. 181, 187 (αποσπάσματα)