Βλέπουμε ότι και λαϊκοί με την προσευχή αγίαζαν.
Ο πατέρας του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά μέσα στα βασίλεια ήταν, μέσα στο υπουργιό συμβούλιο του Ανδρόνικου , του Βυζαντινού Αυτοκράτορα.
Παρ` όλο που είχε τόσες υποθέσεις και μέριμνες και σκοτούρες, δεν έμεινε αμέτοχος της προσευχής και της ωφέλειας και της προόδου απ’ αυτήν.
Έτσι φανερώνεται ότι, όπου ο άνθρωπος βρεθεί, όπου κι αν σταθεί, οποια ζωή κι αν κάνει, όταν επιμείνει στην προσευχή αυτή τη θαυματουργή, πετυχαίνει την χάρη του Θεού.