Ο χρόνος ενώπιον του άχρονου Θεού δεν έχει καμία σημασία. Ο Σωτήρας ομιλεί προς τους μαθητές του κατά το ανθρώπινο, ως Θεός όμως, επειδή ο ίδιος υπάρχει στον Πατέρα και ο Πατέρας σ’ αυτόν, γνωρίζει και το χρόνο και τη στιγμή. Ναι, δεν είπε στους αποστόλους το χρόνο της συντέλειας του κόσμου και της δευτέρας του παρουσίας, έδωσε όμως σημάδια, σύμφωνα με τα οποία πρόκειται να γνωρίσουν οι τότε άνθρωποι, ότι είναι κοντά η συντέλεια και ο δεύτερος ερχομός του.
Πρώτο σημάδι είναι η κήρυξη του Ευαγγελίου σε όλα τα έθνη: «Και θα κηρυχθεί αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας σε όλη την οικουμένη για να το ακούσουν όλα τα έθνη, και τότε θα έρθει το τέλος» (Ματθ. 24:14). Ο Σωτήρας λέει, ότι δεν θα έλθει το τέλος του κόσμου αν πρώτα δεν κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη, για να μην έχουν να λένε ότι δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο. Πρέπει λοιπόν, σύμφωνα με τους λόγους του Σωτήρα, να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σε όλη την οικουμένη, αλλά δεν λέει, ότι αμέσως μόλις κηρυχθεί το Ευαγγέλιο θα έλθει το τέλος του κόσμου, αλλά λέει, ότι δεν θα έλθει το τέλος του κόσμου αν δεν κηρυχθεί πρώτα το Ευαγγέλιο σε όλη την οικουμένη.
Δεύτερο σημάδι είναι οι πόλεμοι, οι οποίοι προνόμιο έχουν την αδικία, την αρπαγή. Κάθε έθνος θέλει, προσπαθεί να αρπάξει ό,τι μπορεί από το άλλο έθνος. Ο πόλεμος βεβαίως είναι οργή Θεού, διότι, όπως είπαμε, είναι παιδί της αδικίας, παραχωρείται όμως από το Θεό για τιμωρία των ασεβών, οι οποίοι τίποτε άλλο δεν σκέπτονται από την αρπαγή και την απόλαυση των σαρκικών επιθυμιών, διότι, όπως θα δούμε, διανύουν ζωή όπως οι άνθρωποι της εποχής του Νώε.
«Μέλλετε, λοιπόν, να ακούτε πολέμους και φήμες πολέμων· κοιτάτε να μη ταραχθείτε· γιατί πρέπει όλα να γίνουν, αλλά ακόμη δεν είναι το τέλος» (Ματθ. 24:6). Με τους λόγους αυτούς του Σωτήρα φανερώνεται, ότι πρόκειται να είναι μία γενική και διαρκής αναστάτωση της ανθρωπότητας που θα βρίσκεται μέσα στην αμαρτία και την αδικία, αλλά το τέλος όχι ακόμη· πρέπει να κηρυχθεί παντού το Ευαγγέλιο. Κατά την εποχή εκείνη των διεθνών και εμφυλίων πολέμων θα επέλθει πείνα και επιδημικές ασθένειες και σεισμοί κατά τόπους, αλλ’ η ανθρωπότητα πάντοτε θα είναι μέσα στην αδικία και την αμαρτία· οι δίκαιοι και ευσεβείς θα καταδιώκονται μέχρι θανάτου, θα περιπαίζονται και θα χλευάζονται ως υποκριτές και θρησκόληπτοι· αλλά, λέει ο Σωτήρας, ότι δεν πρέπει να φοβούνται οι δίκαιοι, όλα αυτά πρέπει να γίνουν, τα οποία είναι της αμαρτίας αποτελέσματα. «Διότι θα ξεσηκωθεί έθνος εναντίον έθνους και βασίλειο εναντίον βασιλείου, και θα υπάρξουν πείνα και αρρώστιες και σεισμοί κατά τόπους» (Ματθ. 24:7). Και επειδή η αμαρτία πρόκειται να λάβει μεγάλες διαστάσεις, ο οικογενειακός βίος σχεδόν θα εκλείψει· θα υπάρχουν βεβαίως οικογένειες, αλλά μόνο φαινομενικά, διότι η εμπιστοσύνη και η αγάπη πρόκειται να διαταραχθούν τόσο, ώστε καθένας μόνο για τον εαυτό του θα φροντίζει και για τίποτε άλλο, ούτε αγάπη για τους άλλους, ούτε φιλία, ούτε συγγένεια, ούτε πατρίδα, διότι η αμαρτία τα κατέρριψε όλα αυτά. «Και επειδή θα πληθύνει η ανομία, θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών» (Ματθ. 12:12).
Βεβαίως και οι δίκαιοι εκείνες τις φοβερές μέρες πρόκειται να στενοχωρηθούν, αλλ’ η θεία χάρη θα τους ενισχύει και θα τους φωτίζει, ώστε να αποκρούουν την ψευδή διδασκαλία των ψευδοπροφητών και των ψευδοχρίστων, οι οποίοι, επωφελούμενοι από την στενοχώρια που θα επικρατεί τότε, θα εμφανισθούν σαν απεσταλμένοι από το Θεό για διδασκαλία των ανθρώπων και απαλλαγή από τις φοβερές εκείνες μέρες· για επιβεβαίωση λοιπόν της αποστολής τους θα κάνουν ψεύτικα “σημεία”, δηλαδή θαύματα, και “τέρατα”, δηλαδή θαύματα που προξενούν φόβο, ώστε, αν είναι δυνατό, να πλανήσουν και τους εκλεκτούς· οι εκλεκτοί όμως δεν πιστεύουν σε αυτούς, διότι ο δεύτερος ερχομός του Σωτήρα θα είναι αιφνίδιος και ταχύς σαν αστραπή.
«Διότι θα εμφανισθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες, που θα κάνουν μεγάλα και φοβερά θαύματα, ώστε να πλανήσουν, αν είναι δυνατό, και τους εκλεκτούς» (Ματθ. 24:24).
Βεβαίως τέτοιου είδους ψευδόχριστοι από τους Ιουδαίους, μετά την ανάληψη του Σωτήρα μας, εμφανίστηκαν πολλοί, υποσχόμενοι πολλά, αλλά όλοι αυτοί και οι ψευδοπροφήτες χάθηκαν και εκμηδενίστηκαν, και ακόμη εμφανίζονται για να εξαπατήσουν, αν μπορέσουν, και τους εκλεκτούς, αλλά μάταια, η δολιότητα και το ψεύδος γίνονται φανερά και από τα έργα τους· «κάθε δέντρο αναγνωρίζεται από τον καρπό του» (Λουκ. 6:44).
Όμως, με όλες τις πληγές που θα έλθουν εκείνες τις μέρες, η ανθρωπότητα θα βαδίζει προς τη διαφθορά και τον όλεθρο, επειδή οι άνθρωποι θα ζουν τελείως σαρκικό βίο και δεν θα φροντίζουν για τίποτε άλλο εκτός από την απόλαυση των ηδονών και των σαρκικών επιθυμιών· «όπως ακριβώς», λέει ο Σωτήρας, «ήταν οι ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου (Θεανθρώπου)· όπως δηλαδή κατά τις ημέρες εκείνες πριν από τον κατακλυσμό οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν, νυμφεύονταν και πάντρευαν, μέχρι την ημέρα που εισήλθε ο Νώε στην κιβωτό, και δεν κατάλαβαν, ωσότου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους, έτσι θα είναι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου» (Ματθ. 24:37-39).
Έβλεπαν οι σαρκικοί άνθρωποι της εποχής του Νώε τον Νώε που κατασκεύαζε την Κιβωτό και τον περιγελούσαν· αυτό είναι συνηθισμένο στους διεφθαρμένους, να περιγελούν τους δίκαιους και ευσεβείς ως στενοκέφαλους και δεισιδαίμονες. Ενώ όμως διεφθείρονταν μέσα στις επιθυμίες της σάρκας ήρθε ο κατακλυσμός και τους έπνιξε όλους, πλην του δίκαιου Νώε και της οικογένειάς του. Έτσι και στη συντέλεια του κόσμου, ενώ οι δίκαιοι θα αγωνίζονται εναντίον της αμαρτίας και της αδικίας, και οι ασεβείς και άδικοι αδιάντροπα θα ασωτεύουν και θα αδικούν περιφρονώντας τους δίκαιους σαν ανίκανους και ανάξιους να ζουν στην κοινωνία, ξαφνικά θα σκοτεινιάσει ο ήλιος και η σελήνη, και το φως του Σταυρού από τον ουρανό θα φωτίζει όλη την οικουμένη, προμηνύοντας τον ερχομό του μεγάλου Βασιλέως Χριστού.
Προτού όμως συμβούν αυτά, κατά τις ημέρες του λιμού και του λοιμού, δηλαδή της πείνας και των ασθενειών, πρόκειται να εμφανιστεί ο άνθρωπος της απώλειας, για τον οποίο μιλώντας ο απόστολος Παύλος αναφέρει: «Κανείς να μη σας εξαπατήσει με κανένα τρόπο· διότι δεν θα έρθει εκείνη η μέρα αν δεν έρθει πρώτα η αποστασία και δεν αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας, αυτός που αντιτάσσεται και υπερυψώνεται ενάντια σε καθετί που λέγεται θεός ή σέβασμα, ώστε να στήσει το θρόνο του στο ναό του Θεού, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ότι είναι θεός» (Β’ Θεσ. 2:3-4).
Ο απόστολος Παύλος εδώ μιλά για τον αντίχριστο, ο οποίος θα γεννηθεί από τους Ιουδαίους και θα εμφανιστεί τις φοβερές εκείνες ημέρες σαν σωτήρας. Οι Εβραίοι θα έχουν ανεγείρει το ναό του Σολομώντα, και ο υιός της απώλειας θα εισέλθει στο ναό και θα διαλαλήσει παντού, ότι είναι θεός· οι Εβραίοι θα τον δεχθούν σαν το μεσσία και θα τον προσκυνήσουν, ο οποίος, όπως λέει η παράδοση, τρία χρόνια μόνο θα βασιλεύσει. Σημάδι ότι βρίσκεται στο κόσμο, είναι η ανοικοδόμηση του καταστραμμένου ναού του Σολομώντα.
Όταν οι Εβραίοι καταλάβουν το μέρος όπου είναι τα ερείπια του ναού του Σολομώντα και αρχίσουν την ανοικοδόμηση του ναού του Σολομώντα, είναι δείγμα, ότι έχει γεννηθεί ο υιός της απώλειας, ο οποίος θα καθίσει στο ναό σαν θεός. Πότε θα γίνουν αυτά; Όταν κυριαρχήσει η αμαρτία και η ασωτία· και οι λίγοι δίκαιοι τότε δεν θα τολμούν να εμφανίζονται σε συναθροίσεις, αλλά στα κρυφά περιφρονημένοι και εξουθενωμένοι θα προσμένουν τη μεγάλη εκείνη ημέρα της εμφάνισης του Σωτήρα.
Οι δίκαιοι και ευσεβείς που θα υπομείνουν κατά τις φοβερές εκείνες ημέρες, κατά τις οποίες θα κυριαρχεί η αδικία και η ασωτία, θα στεφανωθούν από το Σωτήρα με αμάραντα στεφάνια ως μάρτυρες.
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιωακείμ Σπετσιέρη, Περί της κοινής αναστάσεως και της πέραν του τάφου αιωνίου ζωής, Αθήναι 1935 (με γλωσσική απλοποίηση).