Οι αυτοαποκαλούμενοι άθεοι είναι οι άνθρωποι αυτοί που ενώ από την μία απορρίπτουν την ύπαρξη του Θεού, από την άλλη πολύ εύκολα αποδέχονται την ύπαρξη παράλληλων κόσμων, την ύπαρξη εξωγήινων ή φαντασμάτων, την δυνατότητα του ανθρώπου να αποκτήσει δυνάμεις υπέρ του λογικού διαμέσου της “αυτοσυγκέντρωσης” κτλ.
Όμως δεν θα μείνουμε σ’ αυτά. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δηλώνουν άθεοι δεν δέχονται τους λόγους των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας αλλά από την άλλη μεριά δέχονται με ευκολία τους λόγους του οποιουδήποτε ο οποίος κατηγορεί την Εκκλησία. Είναι αλήθεια τελικά ότι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι λένε ότι δεν πιστεύουν στον Θεό πιστεύουν σε οτιδήποτε, αρκεί να έρχεται σε αντίθεση με την διδασκαλία της Εκκλησίας.
Το θέμα δεν είναι να πιστεύσουν με το ζόρι στον Αληθινό Θεό, το θέμα είναι να μην αυτοξεφτιλίζονται με το να αποδέχονται γελοίες θεωρίες περί της ζωής και της ζωής μετά την ζωή από ανθρώπους που το μόνο τους κίνητρο είναι τα χρήματα και η αναγνωρισιμότητα-δόξα του κόσμου.
Πως είναι δυνατόν να λες ότι δεν πιστεύεις σε κάτι για το οποίο εκατομμύρια μάρτυρες δώσανε το αίμα τους και από την άλλη να πιστεύεις σε κάτι για το οποίο ακόμα και οι δημιουργοί του το εγκαταλείπουν πρόθυμα με την πρώτη δυσκολία που θα αντιμετωπίσουν;
Η Εκκλησία του Χριστού είναι το σχολείο μέσα στο οποίο ο άνθρωπος μαθαίνει να διαβάζει την Ζωή, μαθαίνει να βλέπει την Αλήθεια, μαθαίνει να ακούει και να σκέφτεται Ορθόδοξα. Εάν απορρίπτει κάποιος την Εκκλησία του Χριστού απορρίπτει και την Αλήθεια περί του Θεού και της Ζωής. Εάν κάποιος απορρίπτει τον Θεό από την ζωή του, δεν απορρίπτει το παράλογο, απορρίπτει την λογική και το υπέρλογο.
Ο άθεος που υποστηρίζει ότι δεν πιστεύει στον Θεό επειδή η διδασκαλία περί του Θεού δεν στηρίζεται λογικά, αποδεικνύει την Αλήθεια περί του Θεού. Εάν μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον Θεό 100% τότε τί Θεός θα ήταν; Εάν μπορούσαμε να εξηγήσουμε τα πάντα γύρω από τον Θεό, τότε δεν θα ήταν κάτι το “ανώτερο” από εμάς.
Δυστυχώς όμως πολλοί άνθρωποι θέλουν έναν Θεό ο οποίος να έχει αδυναμίες, ελλατώματα, ώστε να δικαιολογούν και τις δικές τους ανομίες. Θέλουνε έναν Θεό ο οποίος να έχει πάθη ώστε να ευλογεί τα πάθη τους.
Ο Τριαδικός Θεός των Ορθοδόξων Χριστιανών δεν είναι ένας τέτοιος Θεός προς απογοήτευσή τους. Δηλαδή δεν είναι ο Θεός των παθών και της εμπάθειας αλλά ο Απαθής Θεός ο οποίος είναι Αγάπη. Γι’ αυτό και βρίσκουν καταφύγιο στους Δώδεκα Θεούς του Ολύμπου, στον Σατανισμό, στην μαγεία και σε κάθε τί το οποίο θα επιδοκιμάζει τα ανθρώπινα πάθη και θα «ευλογεί» την καλλιέργειά τους.
Λες άνθρωπε ότι δεν πιστεύεις στον Θεό των Ορθοδόξων…τουλάχιστον μην πιστεύεις σε ανοησίες που δεν τιμούν την ανθρώπινη φύση σου και τον λογικό σου νου.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος