H δύναμη του Σταυρού – Αναφορά στην εορτή της Παναγίας του Κύκκου
Σήμερα, εορτάζει και η Ιστορική Ιερά Μονή της Παναγίας του Κύκκου, που με ανέθρεψε, όπως και τόσους άλλους, από μικρό παιδί για να διακονούμε με τη βοήθεια του Θεού την αγία μας Εκκλησία.
του Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν από τότε που υψώθηκε ο Σταυρός επάνω στο Γολγοθά. ΄Ομως ο άνθρωπος δεν αξιοποίησε τις δυνατότητες που του πρόσφερε ο Θεός. Περιφρόνησε τη θεϊκή αγάπη. Αρνήθηκε να εφαρμόσει την αλήθεια που έφερε στον κόσμο ο Χριστός. Οδηγήθηκε σε μια καινούργια αποστασία. Αντί να φτάσει στη θέωση, βαδίζοντας το δρόμο της χάριτος, έφτασε στη θεοποίηση των υλικών πραγμάτων ακολουθώντας το δρόμο της απολυτοποίησης του εαυτού του.
Τάσεις του σύγχρονου ανθρώπου
Ο άνθρωπος της εποχής μας έστησε είδωλο τον εαυτό του και υποδουλώθηκε στα πάθη του. Έγινε ειδωλολάτρης. Λατρεύει τα είδωλα. Στο βωμό της υλικής προόδου και της οικονομικής ευημερίας έχει τη τάση να θυσιάζει τα πάντα. Οι ισχυροί του κόσμου επιλέγουν τις οδύνες του πολέμου και της αλληλοεξόντωσης, αντί το δρόμο της ειρήνης και της αγάπης. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι έτοιμος για τα χρήματα να πωλήσει ακόμη και τη ψυχή του. ΄Ετσι ο σημερινός άνθρωπος, παρά τα τεχνικά επιτεύγματά του και τις υλικές κατακτήσεις του, νοιώθει ανήσυχος και κουρασμένος. ΄Εχει γεμάτο το στομάχι του και άδεια την ψυχή του. Βλέπει πως έρχεται η καταστροφή και δεν κάνει καμιά προσπάθεια για να τη σταματήσει. Απογοητευμένος από όλους κι από όλα, άφησε να παραλύσει μέσα του κάθε δύναμη αντιστάσεως και πίστεψε πως τα πάντα έχουν πια γι’ αυτόν χαθεί. Τούτο είναι το τραγικότερο λάθος του σημερινού ανθρώπου: η απελπισία του και η αδιαφορία του.
Πως μπορούμε να ακολουθούμε καθημερινά τον Ιησού Χριστό
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι ο Χριστός, όπως τότε που ζούσε ως άνθρωπος στη γη, έτσι και τώρα, βρίσκεται κοντά μας, για να μας οδηγήσει νικηφόρα στη δόξα της Αναστάσεως, στη βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός μας έδωσε τα πάντα. Τα έδωσε και τα δίνει όλα άφθονα σε καλούς και κακούς. Στέλνει τ’ αγαθά Του σε δίκαιους και άδικους. Ανατέλλει τον ήλιο Του σε πονηρούς και αγαθούς. Αγαπάει φίλους και εχθρούς. Κατά τον ίδιο τρόπο ο Θεός θέλει να δίνουμε και μείς. Θέλει να δίνουμε στους συνανθρώπους μας την καλοσύνη, την αγάπη, την δικαιοσύνη, την ταπείνωση. Θέλει να δίνουμε στους άλλους την παρηγοριά, την ελπίδα και τη χαρά. Θέλει να δίνουμε το καλό παράδειγμα της χριστιανικής ζωής. Να δίνουμε τόπο στην οργή, φως στο σκοτάδι, αλήθεια στο ψέμα, ελευθερία στη τυραννία. Θέλει να δίνουμε, όπως Αυτός, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς βία. Κάθε τέτοια δόση είναι και μία ανάβαση, μία μεταμόρφωση, ένας προσανατολισμός, που οδηγεί στη χριστοποίηση του ανθρώπου.
Βοήθεια στους διπλανούς μας, αλλά και στους μακρινούς μας, ζωντανό παράδειγμα άδολης αγάπης οι οικογένειες που βοηθούν άπορα και ορφανά παιδιά στη Ζιμπάμπουε.
Η εντολή της αγάπης μας προς τον κάθε άνθρωπο τοποθετείται μετά ακριβώς από την εντολή της αγάπης μας προς το Θεό. Παραλείποντας να δείξουμε την αγάπη μας προς τον πλησίον μας, παραλείπουμε να εκδηλώσουμε την αγάπη μας στο Χριστό. Ζωντανό παράδειγμα οι ευσεβείς οικογένειες που πέραν από την ευαισθησία τους και την αγάπη τους να βοηθούν όσο μπορούν εμπερίστατα μέλη της τοπικής κοινωνίας και της ενορίας τους, προσπαθούν ταυτόχρονα να βοηθούν και να στηρίζουν άπορα και ορφανά παιδιά της Αφρικής να έχουν λίγο φαγητό να ζήσουν και να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο, με μικρές εισφορές για τα δίδακτρα τους. Κι αν ως άνθρωποι δεν τους επαινούμε δημόσια με το όνομα τους, το γνωρίζει ο Ύψιστος Θεός που τους δίνει όλες τις ευλογίες και σ’ αυτό το μάταιο κόσμο αλλά , το πιο σημαντικό την ελπίδα της εν Χριστώ αιώνιας σωτηρίας εις τη Βασιλεία των Ουρανών.
Η άγια Μορφή της Παναγίας μας παράδειγμα της καθημερινής μας ζωής
Αυτή την άδολη αγάπη της θυσίας και της προσφοράς την έδειξε ανάμεσα στους ανθρώπους μετά τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, η μορφή της άγιας Μητέρας του, η Παναγία μας που θυσίασε τη ζωή της από μικρό παιδάκι στη διακονία της στο Ναό προσευχόμενη για όλους μας στον Ύψιστο Θεό που έγινε με την υπακοή της στο άγιο Θέλημα του Θεού η Κεχαριτωμένη που εκ μέρους της Ανθρωπότητας έδωσε το άγιο Σώμα της για να γεννηθεί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός που εκ μέρους μας υπόφερε τα πάντα με αποκορύφωμα το Σταυρικό του θάνατο που μας οδήγησε όλους στην Ανάσταση.
Σήμερα που εορτάζουμε τη Γέννηση της Παναγίας μας, είναι ευκαιρία να την ευχαριστήσουμε για τις θυσίες της και την άδολη αγάπη της για μας. Ο καλύτερος τρόπος να της προσφέρουμε στη Παναγία μας, ταπεινά έστω κι ένα μικρό δώρο ευγνωμοσύνης για τα Γενέθλια της, είναι να ακολουθούμε το άγιο παράδειγμα της να δείνουμε προτεραιότητα στη ζωή μας, να επιλέγουμε το άγιο Θέλημα του Θεού για το κοινό καλό, το δρόμο της θυσίας και της εκ μέρους μας οικολογική μετάνοια, να μη μολύνουμε και να καταστρέφουμε τη Δημιουργία του Θεού, το Περιβάλλον μας, το Πλανήτη μας. Και ταυτόχρονα να βοηθάμε όσο μπορούμε αυτούς που χρειάζονται τη βοήθεια μας, και τους διπλανούς μας και τους μακρινούς μας.
Σήμερα τιμούμε τη Παναγία του Κύκκου, εορτάζει η ιστορική Ιερά Μονή Κύκκου
Σήμερα, εορτάζει και η Ιστορική Ιερά Μονή της Παναγίας του Κύκκου, που με ανέθρεψε, όπως και τόσους άλλους, από μικρό παιδί για να διακονούμε με τη βοήθεια του Θεού την αγία μας Εκκλησία. Η Παναγία του Κύκκου, έγινε η ελπίδα και το στήριγμα των ξενιτεμένων από τη πατρώα γη, είτε για μια καλύτερη ζωή είτε λόγω της τουρκοκρατίας που υποφέραμε τα πάνδεινα , είτε λόγω της αποικιοκρατίας που μας την επέβαλαν χριστιανοί που δεν ακολουθούσαν το Χριστό, είτε από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974.
Είναι ευλογία Θεού που και εδώ στη Παροικία μας στη Ζιμπάμπουε, η Ελληνική μας Κυπριακή Αδελφότητα έχει ως προστάτιδα της την Παναγία του Κύκκου, όπως και σε πολλά μέρη σε πολλές χώρες του κόσμου, εκεί που ζουν Έλληνες εκ της Κύπρου, που έχουν καθιερώσει από τα πρώτα χρόνια της ξενιτιάς τους να έχουμε ως Προστάτιδα μας τη Παναγία του Κύκκου.
Μετά του Αλεξανδρινού μας Προκαθημένου, Πατριάρχου μας κ. Θεοδώρου Β’ και των Μέλων της Ιεράς Συνόδου, προσευχώμεθα μεθ’ υμών, σύντομα η Παναγία του Κύκκου να πρεσβεύσει διά των ικεσιών της προς το Σωτήρα μας Χριστό, να μας ελεήσει να ζήσουμε το αγαθό της ειρήνης για όλο το κόσμο και την δίκαιη απολύτρωση από τη μεγάλη δοκιμασία που ζούμε εδώ και πενήντα ολόκληρα χρόνια, με το τερματισμό της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και της επιστροφής των προσφύγων στις πατρογονικές μας οικίες.
Τελειώνοντας να συγχαρώ τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κυπριακής Αδελφότητας κ. Μιχάλη Τουμάζου και τα Μέλη του Δ. Συμβουλίου, που ακολουθούν με συνέπεια τα βήματα των προκατόχων τους, εορτάζοντας και τιμώντας κάθε χρόνο την εορτή της Παναγίας του Κύκκου για το καλό της Παροικίας μας, του Λαού της Χώρας που ζούμε και για το καλό όλου του κόσμου.
Η σημερινή ευαγγελική Περικοπή για τη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
Η ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής προ της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (Ιωάννου 3, 13 – 17), μας υπενθυμίζει ένα καταπληκτικό γεγονός που συνέβη 1500 χρόνια πριν από τη Σταύρωση του Χριστού. Συγκεκριμένα στο βιβλίο της Αγίας Γραφής «Αριθμοί» στο 21ο κεφάλαιο, αναφέρεται ότι οι Ισραηλίτες, αφού απελευθερώθηκαν από τους Αιγυπτίους και ενώ επέστρεφαν στην πατρίδα τους, στην έρημο όπου ευρίσκοντο, άρχισαν να παραπονούνται σφοδρά κατά του Μωυσή, παρ’ όλο ότι ο Θεός τους απελευθέρωσε από τη σκλαβιά των Αιγυπτίων και με θαυματουργικό τρόπο τους έτρεφε με το «μάννα». Η αχαριστία και η αγνωμοσύνη τους και η απιστία τους, τιμωρούνται αμέσως. Δηλητηριώδη φίδια εσκόρπιζαν παντού το θάνατο. Η έρημος που ευρίσκοντο οι αγνώμονες, οι αχάριστοι και άπιστοι Ισραηλίτες μετατράπηκε σε τόπο πόνου, αγωνίας και θανάτου. Τότε οι Εβραίοι τρέχουν με μετάνοια προς τον Μωυσή και ζητούν βοήθεια. Τον παρακαλούν και τον καθικετεύουν να μεσιτεύσει να τους λυπηθεί ο Θεός. Τότε ο Θεός, όπως μας λέει η Αγία Γραφή, διέταξε τον Μωυσή να κατασκευάσει ένα χάλκινο φίδι και να το υψώσει πάνω σ’ ένα ψηλό ξύλο στο μέσον του λαού. Στη συνέχεια οι Ισραηλίτες έλαβαν εντολή, όταν κάποιο δηλητηριώδες φίδι τους δαγκώνει, να στρέφουν το βλέμμα τους προς το χάλκινο φίδι και θα σώζονται.
΄Ετσι και έγινε. Το βλέμμα των Ισραηλιτών προς το χάλκινο φίδι εξουδετέρωνε τη δύναμη των δηλητηριωδών φιδιών. Οι Ισραηλίτες σώθηκαν.
Αυτή την ιστορία μας υπενθυμίζει ο Χριστός παραλληλίζοντάς την με τη δική του άνοδο επί του Σταυρού, ώστε όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν να σώζεται.
Μετά από το γεγονός αυτό της Παλαιάς Διαθήκης, διαγράφεται και τονίζεται η πορεία του απολυτρωτικού έργου που πρόσφερε η αγάπη του Θεού στον άνθρωπο με τον μονογενή του Υιό, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό. ΄Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που αναφέρεται το γεγονός αυτό από τον Χριστό και μάλιστα την Κυριακή πριν από την ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που η Εκκλησία μας θα εορτάσει επόμενο Σάββατο.
Μέσα από το περιστατικό αυτό, διακρίνονται κυρίως οι Εβραίοι που αντιπροσωπεύουν τον άνθρωπο, τα φίδια ταυτίζονται με την αμαρτία και το χάλκινο φίδι που προεικονίζει το Σταυρό του Χριστού.
Αποστολή του ανθρώπου στο κόσμο
Είναι γνωστό από το πρώτο βιβλίο της Π.Διαθήκης, το βιβλίο της Γενέσεως, ότι ο Θεός είχε καταστήσει τον άνθρωπο βασιλέα και κυρίαρχο ολόκληρης της Δημιουργίας. Τον κόσμησε με χαρίσματα ωραία και υψηλά. Του χάρισε τον λογικό νουν για να σκέπτεται, να ομιλεί και να προοδεύει. Αντί, λοιπόν, ο άνθρωπος να εκδηλώσει την απέραντη ευγνωμοσύνη του προς τον σοφό Δημιουργό του, αποστάτησε. Παραβίασε την εντολή του Θεού με άμεση συνέπεια ν’ αρχίσει να γεύεται τους πικρούς καρπούς της πτώσης του. Το προπατορικό αμάρτημα των πρωτοπλάστων λόγω της ενότητας της ανθρώπινης φύσεως είχε καταλυτικές συνέπειες σ’ όλο το ανθρώπινο γένος με την έννοια, ότι πλέον ο κάθε απόγονος του Αδάμ και της Εύας γεννιόταν με τη ροπή και την τάση να ελκύεται από το κακό, να αρέσκεται στο κακό και να ζει στην αμαρτία. Εδώ βρίσκεται κι αιτία των οικολογικών καταστροφών που τις περισσότερες φορές την ευθύνη έχει ο άνθρωπος όταν δεν ακολουθεί το δρόμο του Θεού να προστατεύει και να σέβεται την όλη Δημιουργία του Θεού.
Με την απώλεια του Παραδείσου μπροστά στους ανθρώπους πλέον απλώνεται μια απέραντη και τρικυμιώδης θάλασσα, που δημιουργεί αβεβαιότητα, αγωνία, αγώνες, ασθένειες, δυστυχίες, κόπους, ιδρώτες, πόνους και συμφορές, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα της λυτρώσεως, παντού ο πόνος και ο θάνατος. Από την ζωή των ανθρώπων έλειπε ο προσανατολισμός που θα τους οδηγούσε στο λιμάνι της σωτηρίας.
Βεβαίως, δεν έλειπαν οι ελάχιστοι φωτισμένοι από το περιούσιο λαό του Θεού που αποτελούσαν το μέσον κοινωνίας Θεού και ανθρώπου, όπως οι άγιοι Προφήτες. Αλλά και αυτοί δεν εισακούοντα από τα πλήθη, γιατί τα κάθε λογής φίδια, οι διάφορες αμαρτίες είχαν γίνει το περιεχόμενο της ζωής τους. Τις περισσότερες φορές μάλιστα τους κυνηγούσαν και τους σκότωναν.
΄Οπως το δηλητήριο των φιδιών στην έρημο επέφερε το θάνατο στους Εβραίους έτσι και η αμαρτία επέφερε το θάνατο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, σκότιζε και διέστρεφε το νου του ανθρώπου, αδυνάτιζε τη θέληση, διέλυε τον θεσμό της οικογένειας, πότιζε τους ανθρώπους με ποτήρια γεμάτα οδύνες και πίκρες, διέλυε κάθε ελπίδα του ανθρώπου, καθιστώντας τον αιχμάλωτο κάποιου πάθους. Σ’ αυτήν την οικτρά κατάσταση βρισκόταν η ανθρωπότητα πριν από την έλευση του Χριστού στο κόσμο. Αλλά σ’ αυτή την προ Χριστού κατάσταση συνεχίζουν να βρίσκονται όσοι εξακολουθούν να ζουν μακριά από το Χριστό.
΄Ολοι εκείνοι που εξακολουθούν νά είναι σκλάβοι και δέσμιοι των παθών τους, αυτοί που χωρίς πρόθεση για μετάνοια επιμένουν να ζουν μέσα στην κατάσταση της αμαρτίας. Η απέραντη αγάπη του Θεού ανέσυρε τον άνθρωπο από τη πτώση του θανάτου από το άγχος της ζωής, από την αμαρτία, το πόνο και τη δυστυχία. Ο Θεός πρόσφερε την απολύτρωση σ’ όλους τους ανθρώπους: «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον».
Ο Χριστός νικάει και συντρίβει το θάνατο
΄Οπως μας λέει λοιπόν το σημερινό Ευαγγέλιον ο Χριστός ήρθε στη γη και σταυρώθηκε, «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον.» Το γεγονός αυτό, όπως είδαμε, προτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη όταν ο Μωϋσής ύψωσε το χάλκινο φίδι και σώθηκαν οι Εβραίοι από τα δηλητηριώδη φίδια, όταν το κοίταζαν με πίστη. Έτσι, και όποιος πιστεύει και ενώνεται με το Χριστό, που υψώθηκε στο Σταυρό, σώζεται από το θάνατο. ΄Εχει ζωή αιώνιο. Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο.
Η σύγχρονη κοινωνία αποφεύγει να μιλά για τον θάνατο. Φοβάται μήπως και δημιουργήσει συναισθήματα φοβίας και κατάθλιψης στον άνθρωπο. Η στάση αυτή όμως αποτελεί σφάλμα γιατί σε καμιά περίπτωση η φυγή δεν αποτελεί αληθινή λύση. Αντίθετα η χριστιανική αγωγή παίρνει θέση απέναντι στο θάνατο. Μιλά γι’ αυτόν και οδηγεί στη νίκη εναντίον του. Συνδέει τον άνθρωπο με τον Χριστό και τον κάνει κατά χάριν Θεού, Αθάνατο. Δυστυχώς, συνήθως, μια αναπάντεχη και ξαφνική τραγωδία με το θάνατο ενός προσώπου που αγαπάμε, μας ξυπνά από το λήθαργο ως να μη υπάρχει ο θάνατος. Η πραγματικότητα του θανάτου ως κάτι που μπορεί να συμβεί στη καθημερινή ζωή είναι μπροστά μας.
Κοινωνική Αλληλεγγύη
Όταν δείχνουμε κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ μας, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, σημαίνει ότι η συνείδηση του θανάτου μπορεί να λειτουργήσει θετικά για να βελτιώσουμε τους όρους συμβιώσεως για όλους τους ανθρώπους, αν συμβεί το αντίθετο , απλώς μοιάζουμε με εκείνους τους ανθρώπους που ακόμη δίνουν προτεραιότητα στο εγώ τους, στον εγωισμό τους και δεν είναι ακόμη έτοιμοι να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα ανήκουν στο Θεό κι εμείς οι άνθρωποι απλώς είμαστε οι εντολοδόχοι του Θεού να δείξουμε φιλανθρωπία και αγάπη προς κάθε άνθρωπο.
Το δράμα του θανάτου είναι μια ανθρώπινη τραγωδία πόνου, που λύνεται μόνο όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεάνθρωπο Χριστό. Τότε δεν υπάρχει θάνατος γιατί ο σωματικός θάνατος για τον εν Χριστώ άνθρωπο αποτελεί διάβαση που τον οδηγεί στην αθανασία. «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος».
Ο θάνατος του Χριστού μας χάρισε την αιώνιο ζωή. Η σωτηρία του κόσμου πραγματοποιήθηκε πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά. Η Θυσία του Χριστού λύτρωσε την ανθρωπότητα. Μας πρόσφερε στην αυθεντική τους κατάσταση όλες τις αξίες που εξυψώνουν τον άνθρωπο στη σφαίρα της βασιλείας του Θεού, την αλήθεια, την αγάπη, την ελευθερία, την ειρήνη και επιπλέον έδωσε στο κάθε άνθρωπο τη δυνατότητα να φτάσει στη θέωση, να γίνει ισόθεος κατά χάριν.
