Η 6η Ημέρα των ΕΟΡΤΙΩΝ στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Αντίπας Νικηταράς, πρώην Πατριαρχικός Έξαρχος Πάτμου και Καθηγητής Δ.Ε., ο οποίος μίλησε με θέμα: «Ο Γέροντας Παύλος Νικηταράς, ο πρωτογιός του Αγ. Αμφιλοχίου του εν Πάτμω». Μετά το πέρας της ομιλίας ετέθη προς προσκύνηση τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγ. Αμφιλοχίου.
Η 6η μέρα των ΕΟΡΤΙΩΝ 2021 στον Άγιο Ελευθέριο της οδού Αχαρνών ήταν αφιερωμένη στον Γέροντα Παύλο Νικηταρά. Το αφιέρωμα ξεκίνησε με Εσπερινό και Παράκληση στον Άγιο Αμφιλόχιο τον εν Πάτμω.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Αντίπας Νικηταράς, πρώην Πατριαρχικός Έξαρχος Πάτμου και Καθηγητής Δ.Ε., ο οποίος μίλησε με θέμα: «Ο Γέροντας Παύλος Νικηταράς, ο πρωτογιός του Αγ. Αμφιλοχίου του εν Πάτμω». Μετά το πέρας της ομιλίας ετέθη προς προσκύνηση τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγ. Αμφιλοχίου.
Ο π. Αντίπας Νικηταράς κατά την ομιλία του ανέφερε:
Τον π. Παύλο μπορούμε να τον αποκαλέσουμε πρωτογιό η και πρωτόκλητο του Αγ. Αμφιλοχίου του εν Πάτμω.
Ο π. Παύλος καταγόταν από την γενιά του αγωνιστή του 1821 Νικηταρά (Νικήτα Σταματελόπουλου). Και ο παιδομάρτυρας Άγιος Ιωάννης Τουρκολέκας, αδελφός του Νικηταρά, ήταν πρόγονος του π. Παύλου. Αυτή την παράδοση, την ποτισμένη από αφοσίωση στην Ορθοδοξία και αγάπη στην πατρίδα, την κράτησε και ο π. Παύλος. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Σε πολύ μικρή ηλικία γνώρισε και ακολούθησε τον Άγιο Αμφιλόχιο της Πάτμου. Υποτάχθηκε σ’ αυτόν και έμεινε στην καθοδήγησή του μέχρι που ο Άγος Αμφιλόχιος εκοιμήθη. Ο π. Παύλος είχε μεγάλη ευλάβεια στον Γέροντά του.
Παρόλο που το μοναστηριακό καθεστώς εκείνη την εποχή ήταν ιδιόρρυθμο, όπου δεν υπάρχει στενή σχέση υποτακτικού και Γέροντα, ο π. Παύλος αποτέλεσε πρότυπο υπακοής και αφοσίωσης στον Γέροντά του. Στήριζε με όλες του τις δυνάμεις το έργο του Αγίου Αμφιλοχίου χωρίς καμμία διάθεση αυτοπροβολής. Στην περίοδο της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα, ο Άγιος Αμφιλόχιος οργάνωσε αντίσταση όχι ένοπλη αλλά κρατώντας τους δύο πυλώνες του ελληνισμού: την γλώσσα και την Ορθόδοξη πίστη.
Στο έργο αυτό βοήθησε σθεναρά και με δυναμισμό ο π. Παύλος. Δίδασκε στα ελληνόπουλα την απαγορευμένη από τους Ιταλούς ελληνική γλώσσα στο υπόγειο του σπιτιού του, μετατρέποντάς το σε κρυφό σχολειό. Στα κατηχητικά και τους κύκλους που ίδρυσε ο Γέροντάς του έδρασε με απαράμιλλο ζήλο.
Στην περίοδο της Κατοχής ασχολήθηκε με την περίθαλψη αρρώστων και την σίτιση του πενομένου λαού. Σε όλα τα ιδρύματα που ίδρυσε ο Γέροντάς του συμπαραστάθηκε με όλες του τις δυνάμεις.
Ο π. Παύλος σε όλη του την ζωή έβαζε πλάτη στο μεγάλο έργο του Αγίου Αμφιλοχίου. Είχε την πεποίθηση ότι ο Γέροντάς του ήταν Άγιος. Και επί πλέον, επειδή ο Άγιος δεν είχε σπουδάσει, ο π. Παύλος έλεγε ότι ο Γέροντάς του ήταν θεοδίδακτος. Σε όλη του την ζωή παρέμεινε το παιδί της ευλάβειας, του σεβασμού και της υπακοής στον Γέροντά του. Τόση ήταν η ευλάβειά του, ώστε ποτέ δεν εξομολογούσε μαθητές του, αλλά τους παρέπεμπε όλους στον Άγιο Αμφιλόχιο.
Όταν συνταξιοδοτήθηκε από την θέση του ως καθηγητού της Μέσης Εκπαίδευσης, είπε: «Τώρα αρχίζει ο αγώνας». Και από τοτε, για οκτώ ολόκληρα χρόνια, έγινε φως, φωτιά, δύναμη, ταχύς, ακούραστος στις θυσίες και στους ποιμαντικούς κόπους.
Ο π. Παύλος αγαπούσε πολύ και την φύση. Ο ίδιος έκανε δενδροφύτευση. Φύτευε κυρίως κυπαρίσσια και πεύκα και στα καλλιεργήσιμα μέρη αμπέλια και ελιές.
Ο π. Παύλος, τόνισε ο π. Αντίπας, διακρίθηκε για την ευλάβειά του, μια ευλάβεια που οδηγούσε κατευθείαν στον Χριστό. Αυτή την ευλάβεια, ευχήθηκε και στο ακροατήριο.
Στην συνέχεια ακολούθησε Ενοριακό Αρχονταρίκι, όπου ο π. Αντίπας συζήτησε με το ακροατήριο θέματα ορθόδοξης πνευματικότητας.
Την ομιλία ακολούθησε Μικρό Απόδειπνο μετά Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο και Μονολόγιστη Ευχή υπέρ καταπαύσεως της πανδημίας.
Οι εκδηλώσεις της ημέρας έκλεισαν με βραδινή θεία Λειτουργία. Εψάλη η Ακολουθία των εν Αφρική αγίων. Λειτουργός ήταν ο π. Βασίλειος Κολοκυθάς, εφημέριος του Ι.Ν. Μεταμορφώσεως τόύ Σωτήρος Ι. Μητροπόλεως Κηφισίας, ο οποίος μίλησε με θέμα: «Ένας αφανής επίσκοπος της Πόλης: Γερμανός Θεοδωρουπόλεως».
Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας διενεμήθησαν εικονίτσες των εν Αφρική Αγίων.
