Το πρωί της Δευτέρας, κατά την 9η ημέρα των των ΕΟΡΤΙΩΝ 2021, τελέστηκε Όρθρος και θεία Λειτουργία. Το απόγευμα, μετά τον Εσπερινό, έγινε Ιερά Παρακληση στην Αγία Αναστασία την Ρωμαία.
Ομιλητής ήταν ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Σχοινάς, προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Φιλοπάππου Αθηνών, ο οποίος μίλησε με θέμα: «Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι. Μονής Γρηγορίου Αγ. Όρους».
Ο π. Γεώργιος Σχοινάς με λόγο απλό, καρδιακό έδωσε στο ακροατήριο μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά της αγιασμένης προσωπικότητας του π. Γεωργίου Καψάνη. Σταχυολογούμε μερικά από όσα η αγάπη του π. Γεωργίου Σχοινά κατέθεσε και έκανε το ακροατήριο να νιώσει παρόντα τον Γέροντα Γεώργιο.
«Ο π. Γεώργιος Καψάνης», είπε ο π. Γεώργιος Σχοινάς, «είναι ένας σύγχρονος άγιος πατέρας της Εκκλησίας μας, εφάμιλλος των παλαιών αγίων πατέρων. Από μικρός είχε την εφεση στην αγάπη του Θεού και στην ιερωσύνη. Σπούδασε θεολογία και ενώ ανοιγόταν μπροστά του πανεπιστημιακή καριέρα, εκείνος ελκύεται περισσότερο από το πως θα ζήσει την θεολογία. Έτσι, χειροτονείται ιερομόναχος στην Ι. Μ. Πεντέλης και άρχισαν να συγκεντρώνονται γύρω του κάποιοι νέοι φοιτητές. Μία ομάδα από αυτούς τον ακολούθησε και έφτιαξαν μοναχική αδελφότητα υπό τον π. Γεώργιο. Αυτή η αδελφότητα έλαβε πρόσκληση από το Άγιο Όρος να αναλάβει την Ι. Μ. Γρηγορίου.
Ο Γέροντας Γεώργιος τροφοδοτούσε πνευματικά τους ανθρώπους που τον εμπιστεύονταν, μοναχούς, κληρικούς και λαικούς, με την διδαχή του, τις συμβουλές του, την παιδαγωγική του και, κυρίως, την αγάπη του. Το πέρασμά του δεν άφησε αδιάφορο ολόκληρο το Άγιο Όρος.
Με τον διακριτικό του τρόπο και το μέτρο που χαρακτήριζε την ζωή του, συνέβαλε τα μέγιστα στην όλη πορεία της Εκκλησίας μας. Εξέφραζε την αλήθεια χωρίς να διχάζει και χωρίς ακραίους ζηλωτισμούς.
Ο τρόπος που προσέγγιζε τον κάθε άνθρωπο είχε τα στοιχεία πολλών αγίων ανθρώπων της εποχής μας. Είχε, για παράδειγμα, την διάκριση και την απλότητα του Αγ. Πορφυρίου. Είχε έγνοια για όλα όσα απασχολούν τον άνθρωπο. Ποτέ δεν έλεγε κακό για κανέναν. Ακόμα κι όταν διαφωνούσε, έλεγε τον καλό λόγο. Δεν μιλούσε για να διχάσει, αλλά για να θεραπεύσει.
Η προσευχή του ήταν έμπονη. Πονούσε για τις υποθέσεις της Εκκλησίας και του κόσμου ολόκληρου, αλλά και του κάθε ανθρώπου χωριστά. Όλους τους νουθετούσε, όλους τους παρηγορούσε. Το πρόσωπό του στις περιπτώσεις αυτές είχε μια σύσπαση πόνου, ταυτόχρονα όμως απέπνεε την γαλήνη της ψυχής του.
Οι ομιλίες του, θεολογικώτατες σε περιεχόμενο με την χάρη της αληθινής θεολογίας, ήταν διατυπωμένες σε λόγο απλό και κατανοητό από τον κάθε άνθρωπο. Επειδή ζούσε τα θεία, είχε την δυνατότητα να τα μεταλαμπαδεύει με τρόπο απλό.
Δεν αγαπούσε τα αξιώματα. Δεν ζούσε με ανθρωπαρέσκεια. Στο γραφείο του είχαν πρόσβαση οι πάντες, από τον πιο μικρό φοιτητή μέχρι τον αξιωματούχο της πολιτείας η της Εκκλησίας.
Ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης ήταν ένας πατέρας της Εκκλησίας, που ήταν, είναι και θα είναι χρήσιμος. Και επειδή εδίδαξε και εποίησε, μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών».
Ακολούθησε Ενοριακό Αρχονταρίκι. Ο π. Γεώργιος συζήτησε με το ακροατήριο θέματα ορθοδόξου πνευματικότητος.
Στην συνέχεια τελέσθηκε Μικρό Απόδειπνο μετά Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο και Μονολόγιστη Ευχή υπέρ καταπαύσεως της πανδημίας. Οι εκδηλώσεις της ημέρας έκλεισαν με Δοξολογία και βραδινή θεία Λειτουργία. Λειτουργός ήταν ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Σκουτής, ο οποίος μίλησε με θέμα: «Αγία Μόνικα: Όταν η προσευχή παιδαγωγεί».
