Η αλλαγή ενός αθέου
Του Αρχιμ. Νεκτάριου Πόκκια, Ηγούμενου της Ι. Μ. Θάρρι Ρόδου
Εύλογα κάποιος μπορεί να διερωτηθεί: είναι δυνατόν ένας άθεος να εξομολογείται, όταν δηλώνει ότι δεν πιστεύει πουθενά ή όταν γκρεμίζει τα πάντα γύρω του; Γι’ αυτόν, όλα τα πράγματα του κόσμου έχουν άλλη προέλευση και άλλη λειτουργικότητα. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να μπαίνει σε μία διαδικασία μετανοίας και εξομολογήσεως, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι μόνο ένας άνθρωπος που πιστεύει στη δύναμη του μυστηρίου της μετανοίας, μπορεί να κάνει το τόλμημα να εξομολογηθεί;
Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή. Την έγραψε με τον δικό του πρωτότυπο και προσωπικό τρόπο όπως την έζησε, ένας νέος άνθρωπος. Μέσα από αυτή την ιστορία τονίζεται ιδιαίτερα η ζωντανή παρουσία του Θεού ανάμεσά μας. Όλοι βρισκόμαστε κάτω από την προστατευτική Πρόνοιά Του και μπορούμε ανά πάσα στιγμή με ένα καμπανάκι που θα μας κτυπήσει να αναιρέσουμε καθετί που αμφισβητούσαμε, όταν στηριζόμασταν μόνο στις δικές μας δυνάμεις.
Ας δώσουμε τον λόγο σ’ αυτόν τον νέο να ξετυλίξει το κουβάρι της προσωπικής του ζωής: Χαίρετε! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα θαυμαστό γεγονός που μου συνέβη πριν λίγους μήνες. Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει σε άθεη οικογένεια. Τα βιώματά μου από την παιδική ηλικία ήταν αντιχριστιανικά και θα έλεγα – για να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου – ότι δεν ήθελα καν να ακούω για Χριστό και Εκκλησία. Θεωρούσα ότι όλα είναι εφευρέσεις των παπάδων για να τιθασσεύουν τους πιστούς και να τους κάνουν οπαδούς τους. Όλες αυτές τις σκέψεις μου, τις εξωτερίκευα μέσα από την δική μου ιστοσελίδα που έφτιαξα, πιστεύοντας ότι θα επηρεάσω όσο μπορούσα πιο πολλούς φίλους μου, που θα διάβαζαν αυτά που έγραφα. Παρέθετα άρθρα κατά του Χριστιανισμού με δυνατά επιχειρήματα, όπως την θεωρία της εξελίξεως, τα επιστημονικά χωρία από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία θεωρούσα ρατσιστικά και βίαια και άλλα. Είχα πολλούς θαυμαστές που σχολίαζαν και έλεγαν ότι τους εντυπωσίαζαν αυτά που έγραφα, γιατί δεν τα ήξεραν. Αυτό μου έδινε περισσότερη αυτοπεποίθηση να πιστεύω στην ορθότητα των απόψεών μου και έτσι να έχω υψηλή αυτοεκτίμηση. Με αυτό τον τρόπο, έβγαζα όλα μου τα απωθημένα εναντίον του Θεού.
Στα φετινά μου όμως γενέθλια συνέβη κάτι αναπάντεχο που μου ανέτρεψε όλα τα παραπάνω. Μία αγαπημένη μου φίλη, αν και ήξερε ότι είμαι άθεος μου έφερε για δώρο μία εικόνα του Χριστού. Εγώ εσωτερικά αντέδρασα με αυτό το απρόσμενο δώρο, όμως, για να μην φανώ αγενής απέναντί της, πήρα την εικόνα και την έβαλα στο δωμάτιό μου. Ένα βράδυ, λοιπόν, χωρίς να το πολυκαταλάβω άρχισα αυθόρμητα να μιλάω με την εικόνα του Χριστού και να θέτω διάφορα ερωτήματα, όπως εάν υπάρχει Θεός. Γιατί να υπάρχει τόσο κακό στον κόσμο; Γιατί ο Θεός δεν εμφανίζεται στους αθέους, όπως είμαι και εγώ για να πιστέψω; Και πολλά άλλα ερωτήματα τέτοιου είδους. Ξαφνικά αστραπιαία απλώθηκε φως από την εικόνα σε όλο μου το δωμάτιο, ενώ παράλληλα με κατέλαβε ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Για πρώτη φορά βίωνα στη ζωή μου κάτι τέτοιο. Το παράξενο ήταν ότι δεν με φόβιζε. Μία εσωτερική ειρήνη και αγαλλίαση μού ταρακούνησε την σκέψη ότι υπάρχει Θεός. Αυτόματα γκρεμίστηκε όλη η αμφισβήτηση τόσων χρόνων. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αμέσως διέγραψα την ιστοσελίδα και άρχισα να προσεύχομαι στο Θεό να με συγχωρέσει για όλη την αντιχριστιανική μου προπαγάνδα τόσα χρόνια και για όλη την ψυχική βλάβη που επέφερα σε όσους διάβαζαν τα άρθρα μου. Με τη σύμφωνη γνώμη της πιστής φίλης μου, βρήκα κάποιον πνευματικό και άρχισα να εξομολογούμαι και να τον συμβουλεύομαι. Η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Τώρα νοιώθω μεγάλη εσωτερική χαρά και ειρήνη. Δεν με γεμίζει τίποτε άλλο εκτός από τον Χριστό και την Εκκλησία Του.
Η παραπάνω αληθινή ιστορία δείχνει το μέγεθος της αγάπης του Θεού που δρα απροϋπόθετα. Ο Θεός, ως στοργικός πατέρας όλων μας, κρούει τον κώδωνα κινδύνου όταν δει αγαθή προαίρεση και θέλει όλα τα παιδιά του να σωθούν και να βρουν τον αληθινό δρόμο της μετανοίας και της εξομολογήσεως. Γι’ αυτό εμείς, ας μην τοποθετούμε ρετσέτες στους ανθρώπους, κρίνοντάς τους μόνο κατ’ όψιν, γιατί το μόνο που καταφέρνουμε είναι να βγάζουμε εσφαλμένα συμπεράσματα και να κολοβώνουμε την άνευ όρων και ορίων αγάπη του Θεού μας!
