Η ανατομία της σύγχρονης θρησκευτικότητας
Εἶναι διαπιστωμένο πώς ἡ ἀνθρωπότητα βιώνει σήμερα μία πρωτόγνωρη πνευματική σύγχυση. Οἱ κοσμογονικές ἀλλαγές, πού συνέβηκαν στά τέλη τοῦ περασμένου αἰῶνα, σήμαναν τήν παταγώδη χρεωκοπία καί κατάρρευση τῶν κυρίαρχων ἰδεολογιῶν, μαρξισμοῦ, μηδενισμοῦ καί ἀθέου ὑπαρξισμοῦ.
Ἀναμφίβολα, ἡ κατάρρευση καί ἡ χρεωκοπία αὐτῶν τῶν ἀθεϊστικῶν καί ὑλιστικῶν συστημάτων, εἶχε ὡς ἄμεση συνέπεια τή στροφή τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου πρός τή θρησκεία. Σέ χῶρες, ὅπου κυριαρχοῦσε ὁ ἀθεϊσμός καί μάλιστα ὁ καταναγκαστικός ἀθεϊσμός, διαπιστώνουμε μία ἀπρόσμενη ἄνθιση τῆς θρησκευτικότητας. Πρώην ἄθεοι, κυρίως μαρξιστές, μένοντας «ἰδεολογικά ἄστεγοι», στράφηκαν πρός τή θρησκευτικότητα. Μόνο πού αὐτή ἡ θρησκευτικότητα δέν εἶναι, σέ μεγάλο βαθμό, ὑγιής, ἀλλά νοσηρή ψυχική καί πνευματική κατάσταση, ἡ ὁποία ἐμφορεῖται ἀπό πρωτοφανῆ μυστικισμό καί ἀποκρυφισμό. Κι αὐτό διότι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἐμποτισμένοι μέ τά δόγματα τοῦ ἀθεϊσμοῦ καί τοῦ εὐδαιμονισμοῦ γιά δεκαετίες, ἦταν δύσκολο νά προσεγγίσουν τήν ὑγιῆ θρησκευτικότητα, πολλῷ δέ μᾶλλον νά ἀσπασθοῦν τήν χριστιανική πίστη, ἡ ὁποία προϋποθέτει ὅρους καί περιορισμούς.
Μυστικισμός καί ἀποκρυφισμός εἶναι ἡ ὑποκατάσταση τῆς πίστεως στόν Θεό μέ τήν πίστη σέ «ἀπόκρυφες δυνάμεις», οἱ ὁποῖες ὑποτίθεται ὅτι ὑπάρχουν εἴτε στόν ἔσω ἄνθρωπο, εἴτε στή φύση καί οἱ ὁποῖες ὑποτίθεται ὅτι διαδραματίζουν πρωταρχικό ρόλο στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Διατυμπανίζεται μάλιστα ἀπό τούς προωθητές τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, πώς ἡ στροφή στήν πίστη πρός τίς «ἀπόκρυφες δυνάμεις» ἀποτελεῖ δῆθεν «πνευματική ἐπανάσταση», ἡ ὁποία θά σημάνει τήν «ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν καταπιεστικό μονοθεϊστικό ζυγό τῶν δύο τελευταίων χιλιετιῶν»!
Αὐτή τήν «πνευματική ἐπανάσταση» οἱ ἡγήτορες τοῦ παγκόσμιου ἀποκρυφισμοῦ, τήν ὀνόμασαν «Νέα Ἐποχή» καί τή σύνδεσαν μέ τίς ἀλλόκοτες, πρωτόγονες καί παράλογες δοξασίες τῆς ἀστρολογίας. Κάπου, λένε, στά τέλη τοῦ περασμένου αἰῶνα «μπήκαμε» στή «Νέα Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου». Καθ’ ὅτι, σύμφωνα μέ τίς παραδοξολογίες τους, ἡ «πορεία» τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος, κάθε δύο χιλιάδες χρόνια, «μεταπίπτει» σέ ἕνα ἀπό τά ζῴδια τοῦ οὐράνιου ζωδιακοῦ κύκλου καί εἰσερχόμαστε κάθε φορά σέ μία «νέα ἐποχή». Ἡ προηγούμενη «ἐποχή» ἦταν ἡ «Ἐποχή τῶν Ἰχθύων», δηλαδή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀφοῦ ὁ ἰχθύς, συμβολίζει τόν Χριστό καί μέ τό κρυπτογραφικό συνθηματικό «ΙΧΘΥΣ», οἱ πρῶτοι Χριστιανοί, κατά τήν ἐποχή τῶν διωγμῶν, ἀναγνωρίζονταν μεταξύ τους. Ἡ λέξη «ΙΧΘΥΣ» ἑρμηνεύεται ὡς «Ἰησοῦς Χριστός, Θεοῦ Υἱός, Σωτήρ». Χάρις σέ αὐτό τό ἱερό χριστιανικό συνθηματικό, οἱ ἀποκρυφιστές «βάπτισαν» τήν χριστιανική ἐποχή «Ἐποχή τῶν Ἰχθύων». Ἔτσι λοιπόν, ὅπως ἰσχυρίζονται, μέ τήν εἴσοδο στήν 3η μ. Χ. χιλιετία, «ἐπῆλθε» ἡ «μετάπτωσή» μας στόν ἀστερισμό τοῦ Ὑδροχόου, μπαίνοντας στή «Νέα Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου» καί ἀφήνοντας ἀνεπιστρεπτί τήν «Ἐποχή τῶν Ἰχθύων» καί μαζί τόν Χριστιανισμό! Διευκρινιστικά ἀναφέρουμε πώς ὅλα αὐτά δέν ἔχουν οὐδεμία ἐπιστημονική βάση καί εἶναι αὐθαίρετοι ὁρισμοί τῶν ἀποκρυφιστῶν. Κανένας σοβαρός ἐπιστήμονας δέν συμμερίζεται αὐτά τά ἀστήρικτα καί παιδαριώδη θεωρήματα.
Ἡ «Νέα Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου», κατά τούς ἀποκρυφιστές, εἰσήγαγε τήν ἀνθρωπότητα νομοτελειακά σέ μία «νέα πνευματική πορεία». Ἔφερε δῆθεν τήν «πολυπόθητη ἐλευθερία πού ζητοῦσε ἐδῶ καί αἰῶνες ὁ ἄνθρωπος». «Ἀποκάλυψε τό ἕως τώρα ἑπτασφράγιστο μυστικό», ὅτι «ὁ ἄνθρωπος εἶναι θεός» καί ὅτι καλεῖται αὐτή τή «λαμπρή περίοδο» νά συνειδητοποιήσει τήν «θεότητά» του καί νά τήν «ἀξιοποιήσει γιά τήν εὐτυχία του»! Τοῦ «φανέρωσε» ἐπίσης καί μία ἄλλη «μεγάλη κρυμμένη ἀλήθεια», (φυσικά τό ἀπόλυτο ψεῦδος), ὅτι «προσωπικός Θεός δέν ὑπάρχει», παρά μία νεφελώδης «ἀπρόσωπη ἐνέργεια» καί ἄρα ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀποβάλλει τό φόβο καί τό ἄγχος του γιά ἐγκόσμια καί μεταθανάτια τιμωρία. Ἐπιπλέον ἡ πίστη στή μετενσάρκωση δίνει ἕνα ἀκόμα ἔναυσμα γιά τήν ἀπουσία φόβου γιά μεταθανάτιες συνέπειες, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος παραμένει δέσμιος τοῦ «κοσμικοῦ κάρμα», τό ὁποῖο «ἐκπληρώνει» μέ ἐγκόσμιες ταλαιπωρίες. Ἄλλωστε μαζί μέ τόν προσωπικό Θεό, «πέθανε» καί ὁ οἱοσδήποτε κώδικας ἠθικῆς, ἀφοῦ ἡ «Νέα Ἐποχή» δέν δέχεται τήν ὕπαρξη «καλοῦ» καί «κακοῦ», ἀλλά τήν ἐπιτυχία ἤ μή, τῆς «αὐτοπραγμάτωσης» τοῦ ἀνθρώπου!
Παρενθετικά ἀναφέρουμε πώς ὅλες αὐτές οἱ δοξασίες ἀπορρέουν ἀπό τά ἀνατολικά θρησκεύματα, (Ἰνδουϊσμός, Βουδισμός, Λαμαϊσμός, Ταοϊσμός, κ.λπ.), τά ὁποῖα ἔχουν εἰσβάλει στό δυτικό κόσμο καί ἔχουν κυριαρχήσει στόν ἄγευστο πνευμα-τικότητας δυτικό ἄνθρωπο, μέ τήν «πνευματικότητά» τους καί τίς πρακτικές τους.
Τή θέση τοῦ «ἀπρόσωπου Θεοῦ» στόν ἀποκρυφισμό καί τόν μυστικισμό τήν ἔχουν πάρει οἱ «μυστικές δυνάμεις», εἴτε αὐτές εἶναι ἀστρικές (ἀστρολογικός ἀποκρυφισμός), εἴτε γήινες (φυσιολατρικός ἀποκρυφισμός). Τό ἀξιοπαρατήρητο εἶναι πώς ὁ νεοεποχίτικος ἀποκρυφισμός καί ἐσωτερισμός, ἐνῷ ἀρνεῖται τήν προσωπική ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ, δέχεται προσωπικές ἀστρικές καί γήινες ἀπόκρυφες δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ὑποτίθεται ὅτι παίζουν καθοριστικό ρόλο στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Γιά νά μπορέσει νά τίς «τιθασεύσει» καί νά «ἐπωφεληθεῖ» ἀπό αὐτές, πρέπει νά ἀσκεῖ τίς λεγόμενες «ἀπόκρυφες τέχνες», ὅπως εἶναι ἡ μαγεία, ὁ πνευματισμός, ἡ μαντική, ἡ ἀστρολογία, ἡ γιόγκα, ὁ ὑπερβατικός διαλογισμός καί μία σειρά πάμπολλων μορφῶν παλιᾶς καί νέας δεισιδαιμονίας. Καί ὅλα αὐτά συνδεδεμένα μέ τήν πίστη στή μετενσάρκωση, ἡ ὁποία εἶναι ἡ θεμελιώδης «μεταφυσική» τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Εἶναι εὐνόητο ὅτι γιά μᾶς τούς Χριστιανούς, οἱ δυνάμεις αὐτές, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, ἀπό δαιμονικές δυνάμεις, ἀκάθαρτα πνεύματα, τά ὁποῖα ἔχουν ὡς ἀποκλειστικό τους ἔργο νά ἀπομακρύνουν τά ἀνθρώπινα πρόσωπα ἀπό τήν πίστη στόν Θεό καί τή χάρη Του καί νά ἀπωλέσουν τή σωτηρία τους!
Μέσα σ’ αὐτά τά πλαίσια, παρατηροῦμε τά τελευταῖα χρόνια, νά πληθαίνουν οἱ «διαχειριστές τοῦ ἀποκρυφισμοῦ», ἤτοι: μάγοι, πνευματιστές, μέντιουμ, μάντεις (κάρτες Ταρώ, ἀριθμομαντεία, χαρτομαντεία, καφεμαντεία, κ.λπ.), ἀστρολόγοι, ψευτοθεραπευτές κ.ἄ. οἱ ὁποῖοι πάντοτε «μέ τό ἀζημίωτο» «διαχειρίζονται» τή θρησκευτικότητα χιλιάδων ἀνθρώπων. Φτάσαμε στό σημεῖο ὥστε ἡ κάθε γειτονιά νά διαθέτει πλέον τήν καφετζού της, τό μέντιούμ της, τόν ἀστρολόγο της, τόν ὑπνωτιστή της! Μάλιστα χρησιμοποιοῦν κατά κόρον τά ΜΜΕ γιά τή διαφήμισή τους, χωρίς νά διατρέχουν τόν κίνδυνο νά κινηθεῖ ὁ νό-μος ἐναντίον τους, παρ’ ὅλο ὅτι, πέρα ἀπό τήν ἀποκρυφιστική πρακτική, συνυπάρχει σχεδόν πάντα καί τό στοιχεῖο τῆς ἀπάτης. Δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις ἀπάτης καί ἐκμετάλλευσης ἀφελῶν, ἀπό «διαχειριστές τοῦ ἀποκρυφισμοῦ», οἱ ὁποῖες βλέ-πουν συχνά τό φῶς τῆς δημοσιότητας καί ἀποδεικνύουν τή νοσηρότητα τῆς σύγχρονης θρησκευτικότητας.
Ἀπέναντι στή σύγχρονη νόθα θρησκευτικότητα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, βρίσκεται ἡ χριστιανική μας πίστη καί μάλιστα ἡ γνήσια μορφή της, ἡ Ὀρθοδοξία μας. Ὁ μακαριστός ἀμερικανός Ὀρθόδοξος Ἀρχιμανδρίτης καί σύγχρονος ἅγιος, π. Σεραφείμ Ρόουζ, πρίν ἀπό μισό αἰῶνα, εἶχε προβλέψει αὐτή τήν ἀπρόσμενη ἄνθιση τῆς νόθας θρησκευτικότητας. Ἀλλά πρόβλεψε καί κάτι ἄλλο, ἐλπιδοφόρο: ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία μας θά εἶναι ἡ κυρίαρχη πίστη τοῦ 21ου αἰῶνα! Ἀναμένουμε, λοιπόν, νά συνειδητοποιήσει ἡ ἀνθρωπότητα τή λαθεμένη πνευματική της πορεία καί νά ἀνακαλύψει τό ἀληθινό «φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. 8,12), τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου, ὁ Ὁποῖος συναντᾶται καί βιώνεται μέσα στήν Ἐκκλησία Του, τήν Ὀρθοδοξία μας, τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, τήν μοναδική καί ἀληθινή Ἐκκλησία Του!
Πηγή: Περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΤΕΥΧΟΣ 95, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2019, Λάμπρος Σκόντζος/ Μητρόπολη Κηφισίας
