Ένας φιλόπονος νέος περπατούσε νηστικός στην έρημο αρκετές ημέρες για να συναντήση τον Αββά Αμμώη να τον συμβουλευθή.
Ο Γέροντας τον κράτησε κοντά του μία ολόκληρη βδομάδα, αλλά δεν του είπε τίποτε στο διάστημα αυτό.
Όταν πια ο νεός ετοιμάστηκε να φύγη, τον συνώδεψε ως την πόρτα ο αγαθός Αββάς και τότε του είπε αυτά τα λόγια:
Οι αμαρτίες μου, παιδί μου, έχουν γίνει ψηλό τείχος που με χωρίζει από τον Θεόν.
Ο ευσεβής νέος ευχαρίστησε τον άγιο Γέροντα κι’ έφυγε ωφελημένος από τη μεγάλη του ταπείνωσι.