Η Εκκλησία δίπλα στον άνθρωπο
Του Δημητρίου Λυκούδη, Δ/ντου Σύνταξης της εφημερίδας «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Πέραν του αγιαστικού ρόλου της Εκκλησίας, που είναι και ο κυρίαρχος, κανείς δε μπορεί να παραβλέψει ότι η κοινωνική μέριμνα και φιλανθρωπική στάση της προς τους ανθρώπους και κυρίως τους πλέον εμπερίστατους, είναι τεράστια και επεκτείνεται καθ᾿ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Την περίοδο, όμως, προ του Πάσχα και των Χριστουγέννων, όπως τώρα, αυτό το έργο αυξάνεται, επεκτείνεται ακόμη περισσότερο.
Το σύνολο των μητροπόλεων της Ελλαδικής Εκκλησίας, μέσα από τα συσσίτια, που προσφέρουν καθημερινά χιλιάδες μερίδες φαγητό σε αναγκεμένους ανθρώπους, μέσα από τα Κοινωνικά Παντοπωλεία, τα Φιλόπτωχα Ταμεία, τα Κοινωνικά Ιατρεία και Φαρμακεία, τα ευαγή Ιδρύματα που μεριμνούν για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, τους ασθενείς, τους φυλακισμένους, τους άστεγους, τους εθισμένους σε διάφορες ουσίες, τους φοιτητές, τις κακοποιημένες γυναίκες, τα ορφανά, τους ανέργους, τους πολύτεκνους, τους ανθρώπους με «ειδικές δεξιότητες», προσπαθούν να καταθέτουν την ευαγγελική μαρτυρία του Αναστάντος Χριστού, χωρίς να διακρίνουν εθνικότητα, θρήσκευμα, κοινωνική τάξη, χρώμα ή καταγωγή όσων ευεργετούνται από τις παραπάνω δομές και Ιδρύματα.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Εκκλησίας της Ελλάδος, 15.000 εθελοντές διακονούν αυτό το πολύπλευρο έργο της Εκκλησίας σε 4.000 φιλανθρωπικές δομές, ενώ, κατ᾿ έτος, 100 εκατομμύρια δαπανώνται προς στήριξη αυτού του τεράστιου φιλανθρωπικού έργου που, πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, θα ζήλευε και η ίδια η Πολιτεία, η οποία πρώτη και κύρια έχει την ευθύνη της κοινωνικής μέριμνας των πολιτών.
Στη μητρόπολη Δημητριάδος, μια εκ των μητροπόλεων που επλήγη περισσότερο από τις τελευταίες καταστροφικές πλημμύρες του Καλοκαιριού, πέραν των άλλων φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων που συνεχίζουν να λειτουργούν όλο το χρόνο, αυτές τις ημέρες βρίσκεται σε εξέλιξη και ο «Έρανος της Αγάπης», μια προσπάθεια δραστηριοποίησης των πολιτών, ώστε από κοινού, όλοι να συνδράμουν και να στηρίξουν το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της μητρόπολης.
Ο μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, αναφερόμενος σε αυτή την προσπάθεια, μεταξύ άλλων, τονίζει: «Η οικονομική συμβολή θα δώσει την δυνατότητα στην Μητρόπολή μας να καλύψει τις ανάγκες των εμπερίστατων αδελφών μας την περίοδο των Χριστουγέννων και να συνεχίσει το πολύπλευρο φιλανθρωπικό της έργο. Χρόνια τώρα η Τοπική μας Εκκλησία προσφέρει πολλές ευκαιρίες, ώστε η αγάπη προς τον φτωχό, τον ασθενή, τον άστεγο και τον εγκαταλελειμμένο να επαληθεύει την πίστη και την αγάπη όλων προς τον ίδιο Θεό».
Και στη μητρόπολη Πειραιώς, όμως, οι εθελοντές του «Εράνου Αγάπης» δραστηριοποιούνται, ώστε το μήνυμα της θυσιαστικής διακονίας και προσφοράς να φθάσει παντού. Ἀλλωστε, στον Πειραιά, η μέριμνα της τοπικής Εκκλησίας, καθημερινά, εδώ και χρόνια, διακονεί στο συσσίτιο της μητρόπολης πλέον των 2.000 ανθρώπων, παρέχοντας ζεστό φαγητό σε κάθε άνθρωπο που το έχει ανάγκη.
Σε εξέλιξη βρίσκεται και ο «Έρανος Αγάπης» στη Μητρόπολη Νέας Σμύρνης, με τους εθελοντές των ενοριών να φθάνουν σε κάθε σπίτι, εφαρμόζοντας στην πράξη το σύνθημα του Εράνου «Μαζί στην αγωνία των συνανθρώπων μας».
Οι μητροπόλεις Κίτρους, Μεοογαίας, Σερρών, Μαρωνείας, Κορίνθου, Καισαριανής, Αλεξανδρουπόλεως, Καστορίας και τόσες άλλες, καθημερινά μεριμνούν, ιδιαίτερα αυτές τις εορταστικές ημέρες, ώστε κανείς να μη μείνει νηστικός, κανείς να μη φύγει με παράπονο από το χώρο της Εκκλησίας, κανείς να μη μείνει μόνος.
Όλη αυτή η φιλανθρωπική διακονία της Εκκλησίας, από τη μια άκρη της Ελλάδος έως την άλλη, στηρίζεται από εθελοντές, που συνδράμουν με θυσία το έργο των Επισκόπων και του κλήρου προκειμένου να υπάρξει, κατά το δυνατόν, ανακούφιση στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Αν και αυτή η προσπάθεια δε μπορεί να αποτιμηθεί σε αριθμούς, ούτε ουσιαστικά, αλλά πολύ περισσότερο και ηθικά, αξίζει να σημειώσουμε ότι περισσότεροι από ένα και πλέον εκατομμύριο άνθρωποι ευεργετούνται καθημερινά από την Εκκλησία και τις κοινωνικές δομές της. Και, ας μην ξεχνάμε, πόσες καθημερινές ενέργειες και αγαθοεργίες πραγματοποιεί η Εκκλησία χωρίς να διαφημίζονται, χωρίς να ακούγονται, χωρίς να δημοσιεύονται, πάντοτε με γνώμονα τη θυσιαστική διακονία του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου και τις οποίες, προφανώς, δεν θα μάθουμε και ποτέ…!
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην έντυπη εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
