Η Εκκλησία ως ιατρική σχολή
Σήμερα, ένας ορθόδοξος, ένας άγιος, θα κατέτασσε άνετα την Εκκλησία στην ιατρική σχολή, διότι η Εκκλησία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας πνευματικός χώρος, όπου θεραπεύεται ο πνευματικά άρρωστος άνθρωπος.
Μητροπολίτη Λεμεσού Γέροντα Αθανασίου
Δεν τον θεραπεύει ως διά μαγείας, αλλά τον θεραπεύει με συγκεκριμένη μέθοδο, η οποία έχει πειραματισθεί επί των αγίων. Έχει αποδείξει την αλήθειά της, έχει καταντήσει σε αξίωμα και έχει αναχθεί πλέον εις επιστημονική οδό. Χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι, διά της μεθόδου αυτής βρήκαν την πνευματική υγεία και την πνευματική ισορροπία, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιστροφή του ανθρώπου στον χώρο και στον τρόπο, στο αξίωμα της πρώτης δημιουργίας του από τον Θεό, και εν συνεχεία της αναβάσεώς του στην κατάσταση της θεώσεως.
Η Εκκλησία, λοιπόν, από ορθόδοξη άποψη, κατατάσσεται στον χώρο της ιατρικής, διότι πράγματι πρόκειται περί ιατρείας. Και σ’ αυτό το νοσοκομείο, το πνευματικό, ο γιατρός δεν είναι άνθρωπος, αλλά είναι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος λειτουργεί, διακονεί τους ασθενείς ανθρώπους διά των αγίων του, οι οποίοι έχουν εμπειρία αυτής της θεραπευτικής οδού.
Από τη μικρή προσωπική μου πείρα ως ασθενής άνθρωπος, και από την πείρα μου ως ιερέας και πνευματικός, μπορώ να πω ότι πράγματι είναι γεγονός ότι συναντάμε καθημερινά ολόκληρη αυτή την τραγωδία της διασπάσεως της ανθρώπινης προσωπικότητας. Και ανακαλύπτουμε ότι η αμαρτία είναι η μεγαλύτερη ασθένεια του ανθρώπου. Λέω καμμιά φορά, και στον εαυτό μου και σε άλλους ανθρώπους, ότι θα θεωρούνταν όλοι υγιείς, εάν η αμαρτία θα ήταν η φυσική κατάσταση για τον άνθρωπο. Διότι σήμερα καταργήθηκε αυτή η έννοια και θεοποιήθηκε η αμαρτία, άρα λοιπόν, αν κάνεις λ.χ. πράγματα τα οποία είναι παραβάσεις της κατά φύσιν δημιουργίας σου, θεωρούνται φυσιολογικά. Ενώ, αν αντιστρατευτείς, θεωρείται αυτό ότι είναι παρά φύσιν κι ότι είσαι άρρωστος, αφού δεν κάνεις αυτά που κάνουν όλοι.
