Η ελπίς προσανατολιζομένη εις τον Χριστόν αγκυροβολεί εις την αιωνιότητα
Ο σημερινός Απόστολος ομιλεί δια την βεβαία και ασφαλή ελπίδα του πιστού ανθρώπου ως άγκυρα της βασιλείας του Θεού. Η αγωνιστική πορεία του ανθρώπου προς τον θέωσιν διανύεται εν μέσω ταλαιπωριών, κόπων και περιπετειών. Εντός του ο άνθρωπος έχει την ελπίδα της κατατάξεώς του βάσει της εναρέτου ζωής του και του αγώνος του πνευματικού, που νυχθημερόν δίδει εις νομάς σωτηρίους.
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Ο σημερινός Απόστολος ομιλεί δια την βεβαία και ασφαλή ελπίδα του πιστού ανθρώπου ως άγκυρα της βασιλείας του Θεού. Η αγωνιστική πορεία του ανθρώπου προς τον θέωσιν διανύεται εν μέσω ταλαιπωριών, κόπων και περιπετειών. Εντός του ο άνθρωπος έχει την ελπίδα της κατατάξεώς του βάσει της εναρέτου ζωής του και του αγώνος του πνευματικού, που νυχθημερόν δίδει εις νομάς σωτηρίους.
Η ελπίς προσανατολιζομένη εις τον Χριστόν αγκυροβολεί εις την αιωνιότητα. Στηριζόμεθα και άνωθεν ημών υπάρχει ο Θεός, ο Σωτήρ του Κόσμου. Η ελπίς του ανθρώπου ότι, χάριτι Θεού θα απολαύση την αιώνιον συμπαραμονήν μετ’ Αυτού, κάμει την ελπίδαν του τελείαν.
Έχει δηλαδή ο άνθρωπος, ο ελπίζων επί τον Κύριον, ολοκληρωτικώς κινηθεί μετ’ εμπιστοσύνης προς Αυτόν και αξιούται γνωριμίας μετά των πνευματικών δωρεών. Η πορεία του θα σφραγισθεί δια της μετοχής προς την αιώνιον ζωήν. Η πραγματική ελπίς του Χριστιανού προς τον Θεόν αποδεικνύεται από την ζωήν και την πολιτείαν του, από την υπομονήν του εις τας θλίψεις της ζωής, από την γενναιότητά του εις τον πνευματικόν αγώνα, από την επιμονήν του εις την άσκησιν της αρετής και της τελειότητος.
Εκείνος ο οποίος ελπίζει εις τον Χριστόν και προσδοκά την αιωνιότητα μετ’ Αυτού, αγωνίζεται να εξαγνίσει τον εαυτόν του από κάθε τι αλλότριον του Χριστού, όπως Εκείνος είναι τελείως αγνός και άγιος (Α΄ Ιω. Γ’ 3). Συνιστά ο θεός δια της σημερινής αποστολικής περικοπής την στερεότητα της ελπίδος εντός ημών.
Ο συμβολισμός της ελπίδας, η άγκυρα. Ότι είναι δια το καράβι η άγκυρα, είναι και δια τον Χριστιανόν η ελπίδα. Η ελπίδα του Χριστού και του Ευαγγελίου «Άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν» την ονομάζει ο Παύλος και την παρομοιάζει με άνθρωπον εισερχόμενον «εις το εσώτερον του καταπετάσματος». Εκεί ευρίσκεται ο ίδιος ο Θεός. Εκεί ανοίγει ο πιστός την θύρα της Βασιλείας του Θεού. Η ελπίδα αναδεικνύει τον χριστιανόν άτρομο και ισχυρόν εις την εχθρότητά των πονηρών και φθοροποιών ανθρώπων. «Επί τω Θεώ ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος» (Ψαλμ. 55, 12). Ουδείς ο οποίος ήλπισε επί τον βραχίονα τον ισχυρόν του Θεού απογοητεύθη. «Τις ενεπίστευσεν Κυρίω και κατησχύνθη»; (Σ. Σειράχ 2, 10).
Ενώ αντιθέτως η ελπίς του ανθρώπου προς τα πρόσκαιρα και μη υψηλά τα γήινα και ανθρώπινα αποδεικνύεται μη σωτήριος». Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία (Ψαλμ. 145, 3). Η ελπίς του κόσμου είναι ο ίδιος ο Χριστός, λέγει ο Απ. Παύλος «Χριστός Ιησούς η ελπίς ημών» (Α΄ Τιμ. 1, 11).
Δια της Αναστάσεώς του παρέδωσεν εις ημάς την ζωντανήν ελπίδαν «εκ κληρονομίας άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς» (Α’ Πετρ. 1, 4), ο δε Άγιος Πατήρ ο σήμερον εορταζόμενος Ιωάννης της Κλίμακος παρατηρεί ευστόχως. «Κράτος αγάπης, ελπίς, δι’ αυτής γαρ τον της αγάπης μισθόν απεκδεχόμεθα. Ελπίς εστίν αδήλου πλούτου πλούτος• κόπων ανάπαυλα, αγάπης θύρα…».
Αδελφοί μου ας εμπιστευθώμεν τον Υψηλόν βραχίονα του Αγίου Θεού και ας εμπεριπατήσωμεν μετ’ Αυτού, διότι «Χριστός η ελπίς της δόξης» (Κολ. Α΄, 27) «η ελπίς δικαιοσύνη» (Γαλ. 5,5), η «αποκειμένη ημίν εν τοις ουρανοίς (Κολ. Α΄ 5).
