Αυτά κάμε τα και συ αρχή σου. Να είσαι ψύχραιμος, αυτοσυγκρατημένος στις δυσκολίες και στις θλίψεις που σου έρχονται. Μην είσαι λιπόψυχος, μην αποθαρρύνεσαι. Ό,τι δυσάρεστο κι αν σου συμβεί, αντιμετώπισέ το ως από τον Θεό ερχόμενο για να σου ταπεινώσει το φρόνημα. Κι αν ακόμη πρόκειται να σου κατάσχουν όλη σου την περιουσία και το πρωί να βρεθείς έρημος και πάμπτωχος στους πέντε δρόμους, το βράδυ κοιμήσου χαρούμενος και ειρηνικός.
Προσευχήσου έτσι στον Θεό: «Συ, Κύριε, είσαι παντοδύναμος. Τα πάντα δύνασαι, αδυνατεί δε παρά σοι ουδέν. Και εγώ όλη μου τη ζωή, την ψυχή μου και το σώμα μου και το τελευταίο κύτταρό μου τα εμπιστεύομαι σε σένα. Γνωρίζω ότι οι παλάμες σου, οι πατρικές σου παλάμες είναι πολύ μεγάλες. Σ’ αυτές εναποθέτω ό,τι εγώ δεν μπορώ να κατορθώσω. Τα εμπιστεύομαι σε σένα και πορεύομαι ήσυχος και εργάζομαι ειρηνικός. Τακτοποίησέ τα κατά την αγία σου βουλή και κατά το όφελος της ψυχής μου».
Και ο Θεός θα δώσει διέξοδο στα αδιέξοδα και λύσεις στα άλυτα. Μόνο μη χάνεις το κουράγιο σου και φθείρεσαι ψυχοσωματικά. Επαναλάμβανε το του Δαβίδ: «Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα» (Ψαλμ. 142:8).
Από το βιβλίο: † Αρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλου, ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ Α’. Έκδοση Φιλ. Σωματείου «Ιωάννης ο Χρυσόστομος», Λάρισα 2015.