Η καλοκαιρινή σχολή και το νεανικό πρόσωπο
Μία ακόμη σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά ολοκληρώθηκε. Το καλοκαίρι είναι ενώπιόν μας. Παιδιά, έφηβοι και φοιτητές μένουν περισσότερες ώρες στο σπίτι. Κοιμούνται. Πηγαίνουν στη θάλασσα. Βγαίνουν έξω. Αναζητούν τρόπους να περάσουν τον καιρό τους. Το κινητό και ο υπολογιστής κάνουν …υπερωρίες.
Μειοψηφία παίρνει ένα βιβλίο για να διαβάσει. Λίγοι είναι όσοι βλέπουν το καλοκαίρι ως ευκαιρία να βρούνε το αληθινό τους πρόσωπο. Να ψάξουν να δούνε ποιοι είναι. Τι θέλουν. Ποια είναι η θέση τους στον κόσμο και τη ζωή. Ακόμη και στο σπίτι οι περισσότεροι είναι απρόθυμοι να βοηθήσουν. Αφήνονται στο δικό τους κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι το καλοκαίρι υπάρχει περισσότερη γκρίνια. Αργία μήτηρ πάσης κακίας.
Το καλοκαίρι αποτυπώνει περισσότερο από κάθε άλλη εποχή του χρόνου την διαμορφωμένη ταυτότητα και τα θέλω του ανθρώπου. Αποκαλύπτει το νεανικό πρόσωπο. Πόσο είναι ο νέος επηρεασμένος από τις προτάσεις και τον τρόπο της εποχής. Πόσο ακολουθεί και μιμείται. Πόσο μπορεί να δημιουργήσει. Πόσο μπορεί να κρίνει, να ανανεωθεί, να μεταμορφωθεί.
Η συνηθισμένη αντίρρηση μικρότερων και μεγαλύτερων έχει να κάνει με την ανάγκη για ξεκούραση. Είμαστε πολύ κουρασμένοι από τις υποχρεώσεις του υπόλοιπου χρόνου. Για ποιον λόγο να βάζουμε το μυαλό μας σε εγρήγορση το καλοκαίρι; Γιατί να μη χαλαρώνουμε, να μη γνωρίζουμε άλλους ανθρώπους, να μην κάνουμε σχέσεις, να μην περνούμε καλά; Η εποχή μας υιοθετεί πλήρως αυτά τα μοτίβα. Και κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει στην κατεύθυνση ο νέος να κρυφτεί στις επιλογές του κόσμου, να ξεχαστεί και να μην αλλάξει τίποτε εντός του, να μην αναζητήσει δρόμους για να γνωρίσει τον εαυτό του και να διαμορφώσει ίσως μια αλλιώτικη πορεία.
Κανείς δεν αρνείται το δικαίωμα στην ξεκούραση, στη σχόλη. Ο καλοκαιρινός ελεύθερος χρόνος όμως είναι και μία ευκαιρία περισσότερης συζήτησης για τα ουσιώδη. Σύναψης σχέσεων που δε θα είναι πρόσκαιρες ή για να περάσουμε καλά, αλλά με ανθρώπους που δεν είχαμε καταφέρει να προσέξουμε αληθινά στο τρέξιμο του χειμώνα. Ανοίγματος σε γνώση και προβληματισμό που θα ξεπερνούνε τον χαριτωμένο σχολιασμό του Facebook ή την ανία. Και την ίδια στιγμή γνωριμίας με το φυσικό περιβάλλον. Την ομορφιά του κόσμου που ο Θεός έπλασε με μοναδικότητα. Τόλμης να εξετάσουμε τα αλλιώτικα που δεν εμπίπτουν στα must των καλοκαιρινών διακοπών. Διαβάσματος και συζήτησης πάνω σε βιβλία που θα δώσουν άλλες όψεις του κόσμου.
Η Εκκλησία χρειάζεται το καλοκαίρι να αφυπνιστεί περισσότερο. Οι ναοί πρέπει να είναι ανοιχτοί. Το ίδιο και τα ενοριακά κέντρα. Να προσφέρουν στα παιδιά και τους νέους προτάσεις και ευκαιρίες δημιουργικής απασχόλησης και αφορμές γόνιμων διαλόγων και συναντήσεων. Οι κατασκηνώσεις είναι επένδυση για τη σχέση Εκκλησίας και νεολαίας. Ο νέος μπορεί να βρει πτυχές του εαυτού του και να αφυπνισθεί στον τρόπο της πίστης. Στις γιορτές και τα πανηγύρια, ιδίως στην επαρχία. Ιερείς, στελέχη της κατήχησης, άνθρωποι με έμπνευση μπορούν να σχεδιάσουν μικρά προγράμματα εξόδου από το σπίτι που θα ανακουφίσουν και τους γονείς, αλλά και θα δώσουν τη δυνατότητα στους νέους να συναντηθούν με τον Χριστό και την αλήθεια. Η σχόλη του καλοκαιριού να γίνει τελικά ευκαιρία οικοδομής του νεανικού προσώπου!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Τετάρτης 22 Ιουνίου 2016
