Η καταστροφή της Σμύρνης και η τουρκική προπαγάνδα
Τη φωτιά την έβαλαν Τούρκοι στρατιώτες του τακτικού Κεμαλικού στρατού, όπως ανέφεραν, η σύζυγος του Αμερικανού ιεροκύρηκα King Bridge, η διευθύντρια του Αμερικανικού Κολεγίου, ο Άγγλος πολιτικός Kris Woodhouse, που βρισκόταν τότε στη Σμύρνη, και η συγγραφεύς Μ. Χαουτζιάν, που είδαν καθαρά στρατιώτες να βρέχουν τα σπίτια και τους δρόμους με πετρέλαιο και άλλες εύφλεκτες ύλες.
Του Κώστα Μπογδανίδη
Κανένας σοβαρός ιστορικός μέχρι σήμερα δεν έχει αμφισβητήσει μέχρι σήμερα την γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας, την καταστροφή της Σμύρνης, την λεηλασία αργότερα της Κωνσταντινούπολης.
Όπως κι άλλες γενοκτονίες: των Αρμενίων, των Ποντίων-μόνο οι Τούρκοι και τα μίσθαρνα όργανά τους έχουν μπει στη λογική της άρνησης και της διαστρέβλωσης της ιστορικής πραγματικότητας.
Με τον κίνδυνο να χαλάσουμε τις…κουμπαριές μας πρέπει ίσως να κάνουμε μερικές επισημάνσεις με αφορμή την επέτειο της καταστροφής της Σμύρνης(Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1922). Η οποία εάν πιστέψουμε την τουρκική προπαγάνδα όχι μόνο δεν έγινε, αλλά στην ουσία επρόκειτο για «ωμότητες των Ελλήνων στην Τουρκία» μετά την «αντιτουρκική εκστρατεία του 1919»! Και καλά θα πείτε δεν πήγαν οι Έλληνες στην Τουρκία, δεν έγινε απόβαση στη Σμύρνη; Δεν έπραξαν και οι δικοί μας ασχήμιες; Ασφαλώς και προς τούτο ένας πολύ μεγάλος Έλληνας (ο Αριστείδης Στεργιάδης) δεν έχει ακόμη αποκατασταθεί. Αλλά η προπαγάνδα που αναπτύσσουν το τελευταίο διάστημα οι Τούρκοι είναι εκτός ορίων. Και μάλιστα ενσωματώνουν αυτή την προσπάθεια και στο διαδίκτυο , υιοθετούν την ελληνική γλώσσα και ό,τι…πιάσουν!
Στην πραγματικότητα το 1919 η Ελλάδα είχε ζητήσει από τους συμμάχους της (Αγγλία, Γαλλία, Αμερική) να αποβιβάσει στρατεύματα στη Μικρά Ασία, για να προστατεύσει τους ελληνικούς πληθυσμούς και να επιβάλλει το σεβασμό στους όρους της Συνθήκης των Σεβρών, που ο κύριος σκοπός της ήταν η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εθνοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας δοκιμάζονταν σκληρά από το 1910, και η Τουρκία επιχειρούσε βίαια τον εκτουρκισμό τους. Η Ελλάδα δήλωνε ότι δεν μπορούσε να παραμένει απαθής θεατής αυτής της τραγωδίας.
Η Ελλάδα έκανε το μεγάλο και παρακινδυνευμένο βήμα. Και ηττήθηκε με τον χειρότερο τρόπο από τον αναδιοργανωμένο τουρκικό στρατό. Βέβαια η Ελλάδα δεν είχε μόνο να αντιμετωπίσει τον κεμαλικό στρατό. Είχε να αντιμετωπίσει και άλλα προβλήματα που ξεπερνούσαν τις μικρές της δυνάμεις. Εκτός από τον διχασμό που είχε επέλθει στην Ελλάδα, είχαμε την επικράτηση της επανάστασης των Μπολσεβίκων στην Ρωσία, αλλά και την ριζική αλλαγή της πολιτικής της Αγγλίας και της Γαλλίας έναντι των Τούρκων.
Το σχέδιο του Κεμάλ( “η Καρχηδόνα πρέπει να πέση”) ήταν να εξολοθρευθούν οι Χριστιανοί, να παραδοθεί η Σμύρνη στη σφαγή. Τα γεγονότα είναι γεγονότα: Πέντε ολόκληρες μέρες οι Τούρκοι έσφαζαν, βίαζαν, βασάνιζαν, κατάστρεφαν σπίτια και μαγαζιά και λεηλατούσαν περιουσίες. Τελικά παρέδωσαν την πόλη στις φλόγες, που ολοκλήρωσαν το έργο της καταστροφής.
Τη φωτιά την έβαλαν Τούρκοι στρατιώτες του τακτικού Κεμαλικού στρατού, όπως ανέφεραν, η σύζυγος του Αμερικανού ιεροκύρηκα King Bridge, η διευθύντρια του Αμερικανικού Κολεγίου, ο Άγγλος πολιτικός Kris Woodhouse, που βρισκόταν τότε στη Σμύρνη, και η συγγραφεύς Μ. Χαουτζιάν, που είδαν καθαρά στρατιώτες να βρέχουν τα σπίτια και τους δρόμους με πετρέλαιο και άλλες εύφλεκτες ύλες.
Η πυρπόληση της Σμύρνης από τα στρατεύματα του Κεμάλ, η σφαγή, η λεηλασία και γενικά η γενοκτονία ήταν ένα έγκλημα που σχεδιάστηκε και διαπράχθηκε εν ψυχρώ για την πλήρη απαλλαγή της Τουρκίας από τον Ελληνισμό.
Το θύματα εκείνης της σφαγής υπολογίσθηκαν σε 150 χιλιάδες. Από τη Σμύρνη, έμεινε μόνο η τουρκική συνοικία.
Η τουρκική προπαγάνδα
Φυσικά οι…κουμπάροι μας άλλα λένε και άλλα γράφουν στα βιβλία τους. Και μέσω του διαδικτύου επιχειρούν να δώσουν μια εικόνα των κακών Ελλήνων. Μάλιστα σε ένα από τα σάιτ που έχουν φτιάξει στα Ελληνικά υπό τον τίτλο «οι ωμότητες των Ελλήνων στην Τουρκία» ξεκινούν με ένα λαϊκό ποίημα που τα λέει όλα: «Οσο υπάρχει η άτιμη ράτσα των Ελλήνων, το μίσος μου γι’ αυτούς δεν πρόκειται να σβήσει. Οσο στέκομαι όρθιος και βλέπω τον άτιμο τον Ελληνα απέναντί μου σαν σκυλί, ώ Θεέ μου το μίσος μου αυτό δεν πρόκειται να σβήσει. Χίλια κομμένα κεφάλια Ελλήνων δεν μπορούν να σβήσουν αυτό που βράζει μέσα μου. Αχ, να μπορούσα να συντρίψω με πέτρες τα κεφάλια δέκα χιλιάδων Ελλήνων. Να μπορούσα να ξερριζώσω με τανάλια τα δόντια δέκα χιλιάδων από δαύτους. Να μπορούσα να ρίξω στο ποτάμι τα πτώματα χιλιάδων. Να τρυπήσω με το σπαθί μου σαράντα χιλιάδες Ελληνες, να στείλω στην κόλαση ογδόντα χιλιάδες και να κρεμάσω εκατό χιλιάδες. Ω Θεέ μου το μίσος αυτό δεν πρόκειται να σβύσει. Χίλια κεφάλια Γκιαούρηδων δεν μπορούν να το βγάλουν απ’ την καρδιά μου»!!
Οι Τούρκοι δίνουν τη δική τους εκδοχή για τα πράγματα, για το πώς ξεκίνησε η εκστρατεία των Ελλήνων, πώς εκμεταλλεύτηκαν την νίκη τους στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο έναντι των ηττημένων(το μοναδικό ίσως που αναφέρουν σωστά!).
Και η τουρκική προπαγάνδα συνεχίζει:
«Μετά την εκδήλωση του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Τουρκίας οξύνθηκαν οι αντιθέσεις ανάμεσα στις συμμαχικές δυνάμεις, ιδιαίτερα ανάμεσα στην Αγγλία, στις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Η Αγγλία, βλέποντας ότι η Γαλλία κατόρθωσε να παγιώσει τις θέσεις της στην Ευρώπη, δυναμώνει τις προσπάθειές της για υπονόμευση των γαλλικών θέσεων στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, υποστηρίζοντας κρυφά το αυτονομιστικό κίνημα της Συρίας. Από την άλλη, η Γαλλία, για να κρατήσει τη Συρία, εγκαταλείπει προσωρινά την Κιλικία και αρχίζει από την πλευρά της να υποστηρίζει κρυφά την Τουρκία εναντίον της Αγγλίας.
Η επιστροφή του Κωνσταντίνου στην Ελλάδα το 1920 δίνει την αφορμή στη Γαλλία να υπονομεύσει την ελληνική προσπάθεια επιβολής των συμφερόντων των Αγγλων λόγω της φιλογερμανικής στάσης του Κωνσταντίνου στη διάρκεια του πολέμου. Τελικά, για την προώθηση του κοινού συμφέροντος, η Αγγλία υποχωρεί. Αποφασίζουν να διακόψουν τις κοινές συμμαχικές πολεμικές πιστώσεις προς την Ελλάδα.
Ο Λόιντ Τζορτζ, πρωθυπουργός της Αγγλίας, συμβουλεύει τους Ελληνες, όχι μόνο να συνεχίσουν την κατοχή, αλλά να επιβάλουν ακέραια τις προηγούμενες αποφάσεις. Ετσι η νέα κυβέρνηση των αντιβενιζελικών αποδεικνύοντας ότι αποτελεί εκφραστή των συμφερόντων των ξένων επικυρίαρχων διατάσσει τον Ιούλιο 1921 την προέλαση προς το εσωτερικό της Ανατολίας. Ο τουρκικός στρατός υποχωρεί.
Η προέλαση του ελληνικού στρατού ανατολικά της Σμύρνης ανακόπηκε στο διάστημα Ιανουαρίου-Απριλίου 1921 μετά τις δύο μεγάλες μάχες του Ινονού. Οι Γάλλοι απέσυραν τις δυνάμεις τους από τα Αδανα και υπέγραψαν την συνθήκη της Αγκύρας τον Οκτώβριο 1921 δίνοντας την ευκαιρία στον τουρκικό στρατό να επικεντρώσει τις προσπάθειές του στο δυτικό μέτωπο».
Δίνουν μάλιστα και μια δυνατότητα για να…ξεφύγει ο ελληνικός στρατός από το να πέσει στην θάλασσα.
«Στις αρχές του 1922, παρουσιάζεται μια ευκαιρία για να βγει η ελληνική κυβέρνηση από το αδιέξοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Απεσταλμένος της σοβιετικής κυβέρνησης έρχεται στην Ελλάδα και κάνει προτάσεις στην ελληνική κυβέρνηση που προβλέπει τη μεσολάβηση της σοβιετικής κυβέρνησης για το σταμάτημα του πολέμου, και την αυτονόμηση μιας παραλιακής ζώνης της Μικράς Ασίας που να διασφαλίζει τα δικαιώματα των χριστιανικών πληθυσμών. Η ελληνική κυβέρνηση τις απορρίπτει».
Αλλά κατά τους Τούρκους πάντα «στις 26 Αυγούστου 1922 εξαπολύεται η μεγάλη τουρκική αντεπίθεση. Ο απελευθερωτικός στρατός του Γαζή Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ πετάει τους Ελληνες στην θάλασσα και ελευθερώνει τα δυτικά παράλια της Ανατολίας. Την 9η Σεπτεμβρίου 1922 οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Σμύρνη. Στα νερά του κόλπου της Σμύρνης, πνίγεται η «Μεγάλη Ελλάδα» του Βενιζέλου και μαζί της χάνεται για πάντα η Μεγάλη Ιδέα. Ενα εκατομμύριο χριστιανοί υπήκοοι Τουρκικής καταγωγής, εγκαταλείπουν τα τουρκικά εδάφη και καταφεύγουν μαζικά στην Ελλάδα». Επιτέλους τους ξερριζώσαμε! Αναφωνεί ο Κεμάλ…
Επιμένουν λοιπόν με την προπαγάνδα τους ότι «στην διάρκεια της αντιτουρκικής εκστρατείας ο ελληνικός στρατός διέπραξε αναρίθμητα εγκλήματα σε βάρος του γηγενούς μουσουλμανικού πληθυσμού. Τα περισσότερα παραμένουν άγνωστα στην Δύση. Μέσα σε λίγους μήνες οι Ελληνες προήλασαν μέχρι το Ουζάκ, 180 χιλιόμετρα από την Σμύρνη, μέσα σε αμιγείς μουσουλμανικές περιοχές με στόχο την κατάληψη της Αγκυρας. Χτισμένη στο κεντρικό οροπέδιο της Μικράς Ασίας και σε υψόμετρο 850 μ. η Αγκυρα απείχε 446 χιλ. από την Ιστάμπουλ και 734 χιλ. από την Σμύρνη.
Η πολεμική δράση των Ελλήνων έσπειρε τον θάνατο και την καταστροφή στην τουρκική ύπαιθρο και στις πόλεις. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξει η ληστρική αυτή εξόρμηση στη συντριβή του ελληνικού στρατού έξω από την Αγκυρα. Τα εγκλήματα του ελληνικού στρατού αναγνωρίσθηκαν μετά την λήξη του πολέμου από την Συνθήκη της Λωζάννης, που υπογράφηκε στην Ελβετία την 24η Ιουλίου 1923 και ακύρωσε την Συνθήκη των Σεβρών. Στο άρθρο 59 της Συνθήκης ομολογείται:»Η Ελλάς αναγνωρίζει την υποχρέωση αυτής όπως επανορθώσει τας προξενηθείσας εν Τουρκία ζημίας εκ πράξεων του ελληνικού στρατού ή της ελληνικής διοικήσεως αντιθέτων προς τους νόμους του πολέμου».
Και δύο ακόμη τουρκικές τοποθετήσεις που αγγίζουν τα όρια του παρααμυθιού:
– Με τον όρο Μεγάλη Ιδέα νοείται το απατηλό όνειρο του νεοελληνικού εθνικισμού να νεκραναστήσει το δήθεν Ελληνικό Βυζάντιο και να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη. Επινοήθηκε την δεκαετία 1810 λίγο πριν την Ελληνική Επανάσταση και υλοποιήθηκε με την βίαιη προσάρτιση της Θεσσαλίας, Ηπείρου, Μακεδονίας και Θράκης. Η Μεγάλη Ιδέα κορυφώθηκε με την αντιτουρκική εκστρατεία 1919-1922 που κατέληξε σε πανωλεθρία. Κύριος εμπνευστής και καθοδηγητής υπήρξε το αποκαλούμενο «Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως». Στην φωτογραφία προπαγανδιστικός χάρτης του 1920 απεικονίζει την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη.
-Η εισβολή του Ελληνικού στρατού στα δυτικά παράλια της Τουρκίας συνοδεύτηκε από ευρείας κλίμακας γενοκτονία σε βάρος του εντόπιου μουσουλμανικού πληθυσμού. Χαρακτηριστική είναι η σφαγή του Αϊδινίου στις 25 Ιουνίου 1919. Ελληνικά στρατιωτικά τμήματα κανονιοβόλησαν και στην συνέχεια πυρπόλησαν την τουρκική συνοικία της πόλης. Οσοι Μουσουλμάνοι προσπάθησαν να διαφύγουν εκτελέσθηκαν επί τόπου από Ελληνες στρατιώτες με την βοήθεια εντόπιων χριστιανών. Ακολούθησε ολοκληρωτική καταστροφή της συνοικίας. Πολλές τουρκικές οικογένειες κάηκαν ζωντανές μέσα στα σπίτια τους. Τέσσερις γυναίκες που συνελήφθησαν αιχμάλωτες υπέστησαν φρικιαστικό θάνατο όταν εξαγριωμένοι χριστιανοί τις κάρφωσαν σε ξύλινα παλούκια. Συνολικά 9.716 Τούρκοι σφαγιάσθηκαν την ημέρα εκείνη. Αυτά λένε οι Τούρκοι σήμερα. Και δυστυχώς είναι μια προπαγάνδα που βρίσκει κάποιους ευτυχώς λίγους ακροατές…
Πηγή: https://archive.patris.gr/
