Η Κυριακή του παραλύτου
Ο Κύριος, επειδή ο παράλυτος ήταν ψυχικά διαλυμένος εξαιτίας της παντελούς φθοράς από την αμαρτία, τον ρωτά: «Θέλεις να γίνεις υγιής;». Κι ο παράλυτος μη γνωρίζοντας ακόμη ποιος είναι αυτός που του μιλάει απαντά στον Κύριο: «Ναι, θέλω να βρω την υγειά μου».
«Καλά ρώτησες αν θέλω· γιατί δεν θέλω πια· πολλές φορές ήθελα, αλλά δεν τα κατάφερα, τι λοιπόν θέλω και δεν το αποκτώ; Θέλω να βρω την υγειά μου, αλλά γέρασα παραμένοντας παράλυτος στο κρεβάτι μου. Τάφος φλύαρος έχω καταντήσει· είμαι ζωντανός νεκρός· δεν πρόκειται να αντέξω κανένα καινούργιο βάσανο· όλοι ορκίζονται γι’ αυτό· τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια βρίσκομαι παράλυτος πλάι στη δεξαμενή, και κανένας δε με λυπάται».
Ο Κύριος είπε στον παράλυτο: «Τι σκέφτεσαι, μένοντας παράλυτος κοντά στη δεξαμενή; Συζητάς μαζί μου σαν να με αγνοείς; Είμαι ο Κύριος της ιαματικής δεξαμενής, αλλά νομίζεις δεν γνωρίζω τα όσα συμβαίνουν εκεί; Δεν γνωρίζω την σπουδή των Ιουδαίων; Γι’ αυτό έφθασα, για να ανταλλάξω τη δεξαμενή· τώρα σταματώ τις θεραπευτικές της ιδιότητες και ανοίγω την κολυμβήθρα του βαπτίσματος.
» Στην πρώτη ένας ασθενής μία φορά το χρόνο θεραπεύεται, ενώ στην κολυμβήθρα του βαπτίσματος αναρίθμητοι ασθενείς κάθε μέρα θα αναγεννώνται· σ’ εκείνη άγγελο απέστειλα, ενώ σ’ αυτή κατέβηκα να την αγιάσω, Εγώ ο των αγγέλων ποιητής.
» Γι’ αυτό στην ερώτηση “Θέλεις να γίνεις υγιής;” απάντησε κατ’ αυτόν τον τρόπο, θεωρώντας πως σε ρωτώ: “Πιστεύεις πως μπορώ να σε θεραπεύσω Εγώ που σου μιλώ τούτη την στιγμή;”».
Και ο παράλυτος παίρνοντας μία μικρή ανάσα και αναγνωρίζοντας την παντοδυναμία του Κυρίου, αλλά εμποδιζόμενος από τη συνήθεια, απάντησε αυτό που όλοι πολύ καλά ξέρετε: «Θέλω, Κύριε, αλλά δεν έχω άνθρωπο, ώστε όταν ταραχθεί το νερό να με ρίξει στην κολυμβήθρα. Ενώ εγώ σύρομαι προς αυτή, άλλος πριν από μένα κατεβαίνει».
Κι ο Κύριος του απάντησε: «Τι μουρμουράς, παράλυτε; Είναι αρκετό για σένα που γνώρισες εμένα, τον Κύριο· μη φαντάζεσαι διάφορα· μη ρίχνεις όλη την προσοχή σου στο αν θα ταραχθούν τα νερά της κολυμβήθρας· έχουν πλέον ανατραπεί οι συνήθειες των Ιουδαίων· πιες νερό από την πηγή των δικών μου πνευματικών υδάτων· γνωρίζω όσα επιζητείς. Αν και δεν έχεις άνθρωπο δίπλα σου να σε βοηθήσει, στέκομαι πλάι σου Εγώ, ο ενανθρωπήσας Θεός. Γι’ αυτό άκουσέ με, κι αφού σηκωθείς πάρε το κρεβάτι σου κι επίστρεψε στο σπίτι σου».
Μόλις άκουσε αυτά ο παράλυτος, κι αφού με το λόγο του Κυρίου θεράπευσε άμεσα το πάθος του, εκτέλεσε την εντολή Του περιφέροντας το κρεβάτι του· και στους Ιουδαίους που προσπάθησαν να τον εμποδίσουν λόγω της αργίας του Σαββάτου και του έλεγαν: «Δεν σου επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου σήμερα, γιατί είναι Σάββατο» απαντούσε υπακούοντας έτσι και στην εντολή του προστάξαντος: «Εκείνος, που με θαύμα μου έδωσε την υγεία μου, μου είπε: “Πάρε το κρεβάτι σου, και περπάτα”».
Οι άνομοι Ιουδαίοι τότε τον ρωτούσαν κατηγορώντας τον Κύριο: «Ποιος είναι αυτός που σε θεράπευσε και σε πρόσταξε να σηκώσεις το κρεβάτι σου;». Κι ενώ οι Ιουδαίοι σαν τα σκυλιά γάβγιζαν εναντίον του Κυρίου που θεράπευσε τον παράλυτο, ο παράλυτος παρέμεινε σταθερός στην πίστη του και αγωνίστηκε μαρτυρικά κατά των μιαιφόνων Ιουδαίων.
Τον συναντά μετά από αυτά ο Κύριος και του λέγει: «πρόσεξε· έγινες υγιής· μην αμαρτάνεις πλέον, για να μη σου συμβεί κάτι το χειρότερο».
Βλέπεις λοιπόν, αγαπητέ, ότι εξαιτίας της αμαρτίας του παρέμεινε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ασθενής; Ας μετανοήσουμε κι εμείς, για να σωθούμε από την παρούσα αμαρτωλή ζωή, αλλά και για να γλυτώσουμε την αιώνια κόλαση, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, του οποίου η δόξα και η ισχύς παραμένει στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: «ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ. Πατερικοί Λόγοι σε Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές». Ενωμένη Ρωμηοσύνη. Σειρά: Πατερικός άμβων 1, Θεσσαλονίκη 2020, σελ. 695 (απόσπασμα).
