Η μετάνοια και η αγάπη του Θεού Πατρός
Η παραβολή του ασώτου, δύναται να χαρακτηρισθή ως το ευαγγέλιον των ευαγγελίων και τούτο, διότι εντός αυτής διαφαίνεται η ανταρσία και αμαρτωλότης του ανθρώπου, ο οποίος οδηγούμενος εις την εσχάτην κατάπτωσιν, τον εξευτελισμόν και την απώλειαν, μετανοεί και η χάρις του Θεού τον φωτίζει να επανεύρη την οδόν της αληθείας και να επανέλθη ως πρόβατον, εις την μάνδραν της εκκλησίας.
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Η παραβολή του ασώτου, δύναται να χαρακτηρισθή ως το ευαγγέλιον των ευαγγελίων και τούτο, διότι εντός αυτής διαφαίνεται η ανταρσία και αμαρτωλότης του ανθρώπου, ο οποίος οδηγούμενος εις την εσχάτην κατάπτωσιν, τον εξευτελισμόν και την απώλειαν, μετανοεί και η χάρις του Θεού τον φωτίζει να επανεύρη την οδόν της αληθείας και να επανέλθη ως πρόβατον, εις την μάνδραν της εκκλησίας.
Ο άσωτος υιός παρασυρόμενος υπό των σειρήνων των υλικών απολαύσεων, αφήνει τα αγαθά του πατρικού οίκου και με το αναλογούν περιουσιακόν του μερίδιον, αναχωρεί δια να το κατασπαταλήση να γευθή την απογοήτευσιν, τον εξευτελισμόν και μετανοεί πικρώς.
Μετανοεί, διότι επρόδωσεν την πατρικήν αγάπην και ο ηθικός και κοινωνικός ξεπεσμός ελύπησε βαθύτατα τον πατέρα του. Αυτή η πατρική αγάπη είναι εκείνη, η οποία και τον οδηγεί με έντονο ίχνος μετανοίας εις το να εκζητήση την συγγνώμην και να επανατοποθετηθή εις τον πατρικόν οίκον.
Αυτή είναι η αγάπη του Θεού και Πατρός. Αναμένει τον άνθρωπον έως και την υστάτην στιγμήν, να συναισθανθή το μέγεθος της αμαρτωλότητός του, να μετανοήση και να εκζητήση το θείον έλεος. Και τότε, του παράσχη την άφεσιν. Τον συγχωρεί και τον επαναφέρει εκ της οδού της απωλείας, εις την οδόν της ιδικής του χάριτος και αληθείας.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι, οι οποίοι δεν χαίρονται εάν ο αμαρτωλός επανακάμψη δια της μετανοίας του εις τον Θεόν, όπως ο μεγάλος αδελφός της παραβολής, ο οποίος εζήλεψε την επιστροφήν του ασώτου αδελφού του και αντί να λάβη μέρος εις την πανήγυριν της επιστροφής, συνεπλάκει δια λόγων μετά του πατρός, διατυπώνων φρικτά παράπονα περί της στάσεως που ετήρησεν κατά την επάνοδον του ασώτου.
Ο χαρακτήρ του μεγάλου αδελφού, εφαίνετο υπάκουος και πειθαρχικός προς το πατρικόν θέλημα, το περιστατικόν όμως αυτό, εφανέρωσεν το αληθινόν πρόσωπον του εαυτού του, το οποίον έκρυπτε την ειδεχθεστέραν κακία.
Ο πατέρας όμως, ήξευρε και συνεχώρησε όπως συγχωρεί και ο δικαιοκρίτης Θεός, όταν επέλθη η ειλικρινής μεταμέλεια και συντριβή. Αυτήν την θείαν μεγαλωσύνην, ας αποκτήσωμεν και ημείς, αδελφοί μου, και να είμεθα βέβαιοι ότι θα ανοίξουν και δι’ ημάς αι πύλαι του ουρανού.
